Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δὲ δεῖ πρὸσ ἀναιδῆ διαβολὴν εὐγνωμοσύνησ ὑπερβολῇ χρήσασθαι, τὸ μὲν μέλλον ἀφῶμεν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ δ# ὑπὲρ Θηβαίων δεύτερος 4:3)
ὃ δὲ τῶν ἐσχάτων ἐστὶ κρυμῶν καὶ χειμώνων καὶ τῆσ παρ’ ἡμῖν ὡρ́ασ, ἡνίκ’ ἂν ᾖ χειμεριωτάτη, τοῦθ’ οὕτωσ ἄφθονον εἶναι τοῖσ ἐκεῖ τιθέντεσ οὐκ αἰσχυνούμεθα, ἐὰν μὲν αὐτοὶ λέγωμεν τὸν λόγον, ὡσ ἀναιδῆ ψευδόμενοι, ἐὰν δ’ ἑτέροισ λέγουσι πιστεύωμεν, ὡσ ῥᾳδίωσ ἐξαπατώμενοι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 5:10)
κἄγωγ’ ὅτε δὴ γ’νων ἐνδεχομένην τοὺσ λόγουσ καὶ τοῖσ φενακισμοῖσιν ἐξαπατωμένην, ἄγε δὴ Σκίταλοι καὶ Φένακεσ, ἦν δ’ ἐγώ, Βερέσχεθοί τε καὶ Κόβαλοι καὶ Μόθων, ἀγορά τ’ ἐν ᾗ παῖσ ὢν ἐπαιδεύθην ἐγώ, νῦν μοι φράσοσ καὶ γλῶτταν εὔπορον δότε φωνήν τ’ ἀναιδῆ.
(아리스토텔레스, Lyric-Scene, iambics5)
προσελθὼν τοίνυν ἐμοὶ μετὰ ταῦτα συνετάττετο κοινῇ πρεσβεύειν, καὶ ὅπωσ τὸν μιαρὸν καὶ ἀναιδῆ φυλάξομεν ἀμφότεροι, τὸν Φιλοκράτην, πολλὰ παρεκελεύσατο.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 17:1)
ἀλλ’ ἐπειδή γ’ ἠτίμωσεν ὃν ἐβουλήθη, καὶ τοῦτ’ ἐχαρίσασθ’ αὐτῷ, καὶ τὴν ἀναιδῆ γνώμην, ᾗ ταῦτα προαιρεῖται ποιεῖν, ἐνέπλησεν αὑτοῦ, ἐκεῖν’ ἐποίησε, τὴν καταδίκην ἐκτέτεικε, δι’ ἣν τὸν ἄνθρωπον ἀπώλεσεν;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 117:1)
καὶ γὰρ ἀναιδῆ καὶ θρασὺν καὶ κλέπτην καὶ ὑπερήφανον καὶ πάντα μᾶλλον ἢ ἐν δημοκρατίᾳ πολιτεύεσθαι ἐπιτήδειον ὄντ’ αὐτὸν δείξω.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 61:2)
ἤδη δέ τιν’ εἶδον, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, γραφὴν ἀγωνιζόμενον παρανόμων τοῖσ νόμοισ μὲν ἁλισκόμενον, ὡσ δὲ συμφέρονθ’ ὑμῖν γέγραφεν λέγειν ἐπιχειροῦντα καὶ ταύτῃ βιαζόμενον, εὐήθη μέν, οἶμαι, μᾶλλον δ’ ἀναιδῆ λόγον.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 149:2)
εἰ τοίνυν τισ ὀφείλειν τιν’ ᾐτιᾶτο χρήματα, ὁ δ’ ἠρνεῖτο, εἰ μὲν ἐφαίνονθ’ αἵ τε συνθῆκαι καθ’ ἃσ ἐδανείσατο κείμεναι καὶ οἱ τεθέντεσ ὁρ́οι ἑστηκότεσ, τὸν ἀρνούμενον ἡγεῖσθ’ ἂν ἀναιδῆ δηλονότι, εἰ δ’ ἀνῃρημένα ταῦτα, τὸν ἐγκαλοῦντα·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 85:3)
καὶ εἰσ τοσοῦτον ἀναισθησίασ προήκουσιν, ὥστ’ οἰόνται τὸν ἅπαξ εἰρηκότ’ ἂν καλέσωσιν ἀναιδῆ, σφᾶσ αὐτοὺσ πάντ’ <ἂν> τὸν βίον καλοὺσ κἀγαθοὺσ νομίζεσθαι.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Περὶ τοῦ Στεφάνου τῆσ Τριηραρκίας 24:2)
ὡσ δ’ οὐκ ἐτόλμησεν αὐτῶν οὐδέτεροσ πρὸσ ἄρνησιν ἀναιδῆ τραπέσθαι, ἀλλὰ κατεψηφικότεσ ἑαυτῶν ἔκλαιον ἀμφότεροι, ὀλίγον δ’ ἐπισχὼν χρόνον ἀνίσταται καὶ σιωπὴν προκηρύξασ ἐκδεχομένων ἁπάντων, τί τέλοσ ἐξοίσει, θάνατον ἔφη καταδικάζειν τῶν τέκνων·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 8 4:1)
οὕτωσ τὸν μὲν αἰδήμονα σῴζει τὰ αἰδήμονα ἔργα, ἀπολλύει δὲ τὰ ἀναιδῆ·
(에픽테토스, Works, book 2, Ὅτι οὐ δυνάμενοι τὴν ἀνθρώπου ἐπαγγελίαν πληρῶσαι τὴν φιλοσόφου προσλαμβάνομεν. 11:1)
διατί ἀπέστρεψεν ὁ λαόσ μου οὗτοσ ἀποστροφὴν ἀναιδῆ καὶ κατεκρατήθησαν ἐν τῇ προαιρέσει αὐτῶν καὶ οὐκ ἠθέλησαν τοῦ ἐπιστρέψαι̣
(70인역 성경, 예레미야서 8:5)
μὴ πρὸσ ξενίασ ἀνοίξῃσ τᾶσ σᾶσ ἃ πέπονθ’ ἀναιδῆ.
(소포클레스, Oedipus at Colonus, choral, strophe 14)

SEARCH

MENU NAVIGATION