Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

"Τῆσ μὲν εὐπειθείασ ὑμᾶσ, ὦ Καρχηδόνιοι, καὶ προθυμίασ τῆσ μέχρι νῦν ἔσ τε τὰ ὅμηρα καὶ τὰ ὅπλα ἐπαινοῦμεν, χρὴ δ’ ἐν τοῖσ ἀναγκαίοισ βραχυλογεῖν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 12 2:1)
κατὰ μὲν γνώμην οὕτωσ, ὅταν τοῖσ ἀναγκαίοισ εὐθὺσ συμπλέκηται τῶν πραγμάτων, καὶ ὅταν τισ μὴ πᾶσιν ὡσ προηγουμένοισ χρῆται, ἀλλὰ τοῖσ μὲν ὡσ προηγουμένοισ, τοῖσ δὲ μὴ οὕτω.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ βραχύτητοσ καὶ συντομίασ. 2:2)
ὃ δὲ πάντων θεοφιλέστατον, ὅτε μὲν γὰρ ἤνθει τὰ τῶν Ἑλλήνων, διετέλει καὶ Ἕλληνασ καὶ βαρβάρουσ νικῶσα, ὧν δὲ μόνων ἔδοξεν ἔλαττον ἔχειν ἐν τοῖσ ὕστερον, τούτων τοσούτῳ κάλλιον ἀπήλλαξε καὶ εὐτυχέστερον εἰσ τέλοσ, ὥστε τῶν μὲν αἱ πόλεισ ἀπολώλασιν, ὅσαι δὲ καὶ λοιπαὶ, τῷ τῆσ ἀρχῆσ ἄγονται νόμῳ καὶ φόροισ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἀναγκαίοισ ὑποκείμεναι ὑποτελεῖσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 93:4)
ἐγὼ μὲν γὰρ ἐφαινόμην οὐδ’ ἐν αὐτοῖσ τοῖσ ἀναγκαίοισ ἀποτόμωσ τῷ λόγῳ χρώμενοσ, ἀλλὰ πεφεισμένωσ καὶ σχηματιζόμενοσ τὰ πρέποντα, ὁ δ’ ἀνδρὶ τῶν κατ’ αὐτὸν ἐνδοξοτάτῳ οὕτω ῥᾳδίωσ ἀμαθίαν ἐγκέκληκε, καὶ ταῦτα ἀκούοντοσ μειρακίου ἐπιτηδείου καταφρονῆσαι καὶ ὁτουοῦν, καὶ ᾧ θεῖόσ τε καὶ ἐπίτροποσ καὶ ἀντὶ τοῦ πατρὸσ ἂν ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 11:1)
καὶ κωμῳδοῖσ μὲν καὶ τραγῳδοῖσ καὶ τοῖσ ἀναγκαίοισ τούτοισ ἀγωνισταῖσ ἴδοι τισ ἂν καὶ τοὺσ ἀγωνοθέτασ καὶ τοὺσ θεατὰσ ἐπιχωροῦντασ μικρόν τι περὶ αὑτῶν παραβῆναι, καὶ πολλάκισ ἀφελόντεσ τὸ προσωπεῖον μεταξὺ τῆσ Μούσησ ἣν ὑποκρίνονται δημηγοροῦσι σεμνῶσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 23:13)
πάλιν δὲ προστίθησιν, ὡσ οὐκ αὐτάρκων τούτων, χαλκέα καὶ τοὺσ ἐπὶ τοῖσ ἀναγκαίοισ βοσκήμασιν, ἔτι δ’ ἔμπορόν τε καὶ κάπηλον·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 58:4)
ὁμοίωσ δὲ καὶ πόλισ ἡ μὲν ἐξ ὀλίγων λίαν οὐκ αὐτάρκησ ἡ δὲ πόλισ αὔταρκεσ, ἡ δὲ ἐκ πολλῶν ἄγαν ἐν μὲν τοῖσ ἀναγκαίοισ αὐτάρκησ ὥσπερ <δ’> ἔθνοσ, ἀλλ’ οὐ πόλισ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 79:1)
"ἐν γάρ τοῖσ ὅπλοισ ἀγερθέντεσ σκιαμαχοῦσι καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ἀκροχειρίζονται, ποτὲ δὲ καὶ μέχρι τραύματοσ προίασιν καὶ ἐκ τούτου ἐρεθισθέντεσ, ἐὰν μὴ ἐπισχῶσιν οἱ παρόντεσ, καὶ ἑώσ ἀναιρέσεωσ ἔρχονται, τὸ δὲ παλαιόν, φησίν, ὅτι παρατεθέντων κωλήνων τὸ μηρίον ὁ κράτιστοσ ἐλάμβανεν εἰ δέ τισ ἕτεροσ ἀντιποιήσαιτο, συνίσταντο μονομαχήσοντεσ μέχρι θανάτου, ἄλλοι δ’ ἐν θεάτρῳ λαβόντεσ ἀργύριον ἢ χρυσίον, οἱ δὲ οἴνου κεραμίων ἀριθμόν τινα, καὶ πιστωσάμενοι τὴν δόσιν καὶ τοῖσ ἀναγκαίοισ φίλοισ διαδωρησάμενοι ὕπτιοι ἐκταθέντεσ ἐπὶ θυρεῶν κεῖνται, καὶ παραστάσ τισ ξίφει τὸν λαιμὸν ἀποκόπτει" Εὐφορίων δ’ ὁ Χαλκιδεὺσ ἐν ἱστορικοῖσ ὑπομνήμασιν οὕτω γράφει·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 402)
ἀλλὰ μηδὲ τοῖσ ἀναγκαίοισ θαρρεῖν, μήτε παισὶ μήτε γυναικί.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΤΥΡΑΝΝΙΔΟΣ 47:2)
ἀλλ’ ἐπειδή τισ τῶν ὑμετέρων πολιτῶν ἐν καιροῖσ ἀναγκαίοισ τῇ πόλει παρέσχεν αὑτὸν καὶ λαμπρὸσ ἔδοξε δυοῖν ἡγεμόνων κατηγορήσασ ἐφεξῆσ, οἱ πολλοὶ νομίζουσι τοιούτου τινὸσ ἔργου δεῖν αὐτοῖσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 54:3)
καίτοι σμικρῶν γενομένων καὶ οὐδενὸσ ἀξίων, τὸν ἄνδρα τὸν γενναῖον καὶ μὴ φθόνου καὶ βασκανίασ ἥττονα τότε ἐχρῆν λέγειν ὅτι μαίνεσθε καὶ παρανοεῖτε τοιούτων ἐξεχόμενοι σφόδρα οὕτωσ καὶ θεραπεύοντεσ ἀνθρώπουσ οὕτω ταπεινοὺσ ἐπὶ πράγμασιν οὔτε ἀναγκαίοισ οὔτε μεγάλοισ, καὶ ταῦτα ἀδήλοισ ἔτι καὶ μηδὲν ἔχοντεσ βέβαιον.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΟΠΩΣ ΕΣΧΗΚΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. 12:2)
πενθεῖν ἐπὶ τοῖσ ἀναγκαίοισ τῶν συγγενῶν κήδεσι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 48 8:1)
καὶ αἱ γυναῖκεσ αὐτῶν, ἃ νόμοσ ἐστὶν αὐταῖσ ἐπὶ τοῖσ ἰδίοισ τε καὶ ἀναγκαίοισ ποιεῖν κήδεσιν, ἀποθέμεναι χρυσόν τε καὶ πορφύραν καὶ τὸν ἄλλον ἅπαντα κόσμον μέλασιν ἀμφιασμοῖσ χρώμεναι τὸν ἐνιαύσιον ἐπένθησαν χρόνον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 62 3:3)
ὑπὲρ ὑμῶν ἀγῶνα αἰρομένουσ περιείδετε ἀναρπασθέντασ ὑπὸ τοῦ δήμου τοῖσ ἀναγκαίοισ εἴξαντεσ, οὐκέθ’ ὅμοια ἔγνωκα.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 51 4:1)
ἔτι τῆσ ἁρμονίασ ταύτησ οἰκεῖόν ἐστι καὶ τὸ τὰσ περιόδουσ αὐτουργούσ τινασ εἶναι καὶ ἀφελεῖσ καὶ μήτε συναπαρτιζούσασ ἑαυταῖσ τὸν νοῦν μήτε συμμεμετρημένασ τῷ πνεύματι τοῦ λέγοντοσ μηδέ γε παραπληρώμασι τῶν ὀνομάτων οὐκ ἀναγκαίοισ ὡσ πρὸσ τὴν ὑποκειμένην διάνοιαν χρωμένασ μηδ’ εἰσ θεατρικούσ τινασ καὶ γλαφυροὺσ καταληγούσασ ῥυθμούσ.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 39 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION