Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ γὰρ ὅτε συνίστασθε αὐτήν, ὁμολογοῦντεσ εἶναι παράνομον, ὡσ ἀναγκαίαν καὶ πρόσκαιρον ἐτίθεσθε, Κασσίου καὶ Βρούτου περιόντων ἔτι καὶ ὑμῶν ἐκείνοισ οὐ δυναμένων συναλλαγῆναι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 5 5:2)
ἀλλὰ γὰρ οὐχ ὅδε μόνοσ Ἀθήνησιν, οὐδὲ Κριτίασ ἔτι πρὸ τούτου, καὶ ὅσοι τῷ Κριτίᾳ συμφιλοσοφοῦντεσ ἐτυράννησαν, ἀλλὰ καὶ ἐν Ἰταλίᾳ τῶν πυθαγορισάντων καὶ ἐν τῇ ἄλλῃ Ἑλλάδι τῶν ἑπτὰ σοφῶν λεγομένων ὅσοι πραγμάτων ἐλάβοντο, ἐδυνάστευσάν τε καὶ ἐτυράννησαν ὠμότερον τῶν ἰδιωτικῶν τυράννων, ὥστε καὶ περὶ τῶν ἄλλων φιλοσόφων ἄπορον ποιῆσαι καὶ ὕποπτον, εἴτε δι’ ἀρετήν, εἴτε πενίασ καὶ ἀπραξίασ τὴν σοφίαν ἔθεντο παραμύθιον, ὧν γε καὶ νῦν πολλοὶ ἰδιωτεύοντεσ καὶ πενόμενοι, καὶ τὴν ἀναγκαίαν ἐκ τῶνδε σοφίαν περικείμενοι, τοῖσ πλουτοῦσιν ἢ ἄρχουσι λοιδοροῦνται πικρῶσ, οὐχ ὑπεροψίασ πλούτου καὶ ἀρχῆσ δόξαν σφίσι μᾶλλον ἢ ζηλοτυπίασ ἐσ αὐτὰ προφέροντεσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 5 1:6)
Ὅμηροσ μὲν οὖν ἔφη τὴν γῆν ἐπίκοινον λελεῖφθαι καὶ τὸν Ὄλυμπον τοῖσ θεοῖσ, ὁ δὲ γῆσ τε κληροῦχοσ αὐτὸσ διαφέρων καὶ τῶν ἰδίων αὖ τῶν ἄλλων μερῶν κοινωνὸσ ἑκάστῳ προσφαίνεται, πάντα αὐτὸσ εἷσ ὢν ἅπασιν, εἷσ ταυτὸν δυνάμενοσ, πάσασ πράξεισ καὶ πάσασ εὐπορίασ ἐν ἅπασι καιροῖσ καὶ τόποισ συγκατεργαζόμενοσ, γῆσ καὶ θαλάττησ, φαῖεν ἂν ποιηταὶ, κλῇδασ ἔχων, ἐπεὶ καὶ μετὰ τὴν ἀναγκαίαν τοῦ βίου τελευτὴν ἔτι οὗτοσ ἄρχων ἀνθρώποισ μένει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 7:8)
δημηγορῶν τε γὰρ, ὦ Ἀθηναῖοι, βουλόμενοσ τῆσ στρατείασ ὑμᾶσ ἀποστρέψαι πλῆθοσ ᾔτησε τοσοῦτον ὅσον ἥκιστ’ ἂν ὑμᾶσ ᾠήθη δοῦναι, ἵν’ ἐκ τούτου πρὸσ τὴν ἀναγκαίαν ἡσυχίαν τράπησθε ‐ ὃ καὶ σφόδρα δῆλόν ἐστιν ὡσ οὐκ ἐνδείᾳ δυνάμεωσ εἰσ ταῦτα ἐλήλυθε·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 6:3)
οὕτω κἀν τοῖσ ἀγῶσι τοῖσ περὶ τοὺσ λόγουσ τοὺσ περὶ τῶν θεῶν πολλὰ τοιαῦτα αὐτῶν τῶν λόγων ἰδίᾳ κινουμένων ὥσπερ ἔκφορα γίγνεται, καί τινα ἠχὴν παρέχεται τότε ὁ λόγοσ ἀναγκαίαν καὶ ἀκόλουθον τῇ ῥύμῃ καθάπερ βέλοσ τι σὺν ῥοίζῳ φερόμενον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 27:7)
δίκαιον μὲν ἀνθ’ ὧν κοινῇ πάντασ λειτουργεῖν ἀναγκάζει, ὅπερ ἐστὶ δημοκρατουμένων ὡσ ἀληθῶσ καὶ τὴν ἰσότητα διὰ πάντων τιμώντων, ἀλλὰ μὴ δι’ ἀτελείασ τὴν ἀναγκαίαν καὶ δημοτελῆ ταύτην εἰσφορὰν παραιτεῖσθαι, ὥσπερ δεδιότασ μὴ δόξωμεν εὖ ποιεῖν τὴν ἡμῶν αὐτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 9:2)
ὥσπερ οὖν τοὺσ μὲν οὕτω διακειμένουσ οὐκ ἂν ἀγάσαιτό τισ τῆσ γνώμησ, διὰ τὸ μηδέν τι καινὸν, ἀλλ’ ἃ τὸ εἰκὸσ ἀπαιτεῖ πράττειν αἱρεῖσθαι, ἐὰν δὲ τὴν ἀναγκαίαν ἐλλίπωσι ταύτην φορὰν, τότ’ ἀδικίασ ἐσχάτησ ἁλώσονται, ὣσ δέ μοι δοκεῖ καὶ περὶ τῶν ἄλλωσ εὖ πεπονθότων ψηφίζεσθαι χρῆναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 48:3)
πρῶτον δὲ περὶ δεσπότου καὶ δούλου εἴπωμεν, ἵνα τά τε πρὸσ τὴν ἀναγκαίαν χρείαν ἴδωμεν, κἂν εἴ τι πρὸσ τὸ εἰδέναι περὶ αὐτῶν δυναίμεθα λαβεῖν βέλτιον τῶν νῦν ὑπολαμβανομένων.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 34:5)
βούλεται μὲν οὖν ἡ φύσισ καὶ τὰ σώματα διαφέροντα ποιεῖν τὰ τῶν ἐλευθέρων καὶ τῶν δούλων, τὰ μὲν ἰσχυρὰ πρὸσ τὴν ἀναγκαίαν χρῆσιν, τὰ δ’ ὀρθὰ καὶ ἄχρηστα πρὸσ τὰσ τοιαύτασ ἐργασίασ, ἀλλὰ χρήσιμα πρὸσ πολιτικὸν βίον οὗτοσ δὲ καὶ γίνεται διῃρημένοσ εἴσ τε τὴν πολεμικὴν χρείαν καὶ τὴν εἰρηνικήν, συμβαίνει δὲ πολλάκισ καὶ τοὐναντίον, τοὺσ μὲν τὰ σώματα ἔχειν ἐλευθέρων τοὺσ δὲ τὰσ ψυχάσ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 59:2)
πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τὴν μὲν θεωρίαν ἐλευθέραν ἔχει, τὴν δ’ ἐμπειρίαν ἀναγκαίαν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 145:2)
εἴπερ οὖν καὶ ψυχὴν ἄν τισ θείη ζῴου μόριον μᾶλλον ἢ σῶμα, καὶ πόλεων τὰ τοιαῦτα μᾶλλον θετέον τῶν εἰσ τὴν ἀναγκαίαν χρῆσιν συντεινόντων, τὸ πολεμικὸν καὶ τὸ μετέχον δικαιοσύνησ δικαστικῆσ, πρὸσ δὲ τούτοισ τὸ βουλευόμενον, ὅπερ ἐστὶ συνέσεωσ πολιτικῆσ ἔργον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 60:2)
πάσαισ ταῖσ πόλεσι τὰ μὲν ὠνεῖσθαι τὰ δὲ πωλεῖν πρὸσ τὴν ἀλλήλων ἀναγκαίαν χρείαν, καὶ τοῦτ’ ἐστὶν ὑπογυιότατον πρὸσ αὐτάρκειαν, δι’ ἣν δοκοῦσιν εἰσ μίαν πολιτείαν συνελθεῖν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 6 112:1)
τῶν δ’ ἀρχείων ὅσα περὶ τὰ συμβόλαια ποιεῖται τὴν ἐπιμέλειαν, περί τε γραφὰσ δικῶν καὶ τὰσ κλήσεισ καὶ τὴν ἄλλην τὴν τοιαύτην διοίκησιν, ἔτι δὲ περὶ τὴν ἀγορανομίαν καὶ τὴν καλουμένην ἀστυνομίαν, πρὸσ ἀγορᾷ μὲν δεῖ καὶ συνόδῳ τινὶ κοινῇ κατεσκευάσθαι, τοιοῦτοσ δ’ ὁ περὶ τὴν ἀναγκαίαν ἀγοράν ἐστι τόποσ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 195:1)
ὅτι μὲν τοίνυν ἔστι παιδεία τισ ἣν οὐχ ὡσ χρησίμην παιδευτέον τοὺσ υἱεῖσ οὐδ’ ὡσ ἀναγκαίαν ἀλλ’ ὡσ ἐλευθέριον καὶ καλήν, φανερόν ἐστιν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 30:1)
οὔκουν τὴν ἐσ τὰ καλὰ ἐξόρμησιν διὰ πολλῶν ἀναγκαίαν αὐτοῖσ εἶναι οἴκοθεν τοῦτο ἔχουσιν, ἀλλὰ κόσμου τε ἐν τῷ κινδύνῳ ὅπωσ τισ καθ̓ αὑτὸν ἐπιμελήσεται καὶ σιγῆσ ἀκριβοῦσ, ὁπότε σιγῶντασ ἐπιέναι δέοι, καὶ αὖ λαμπρᾶσ τῆσ βοῆσ, ἵνα ἐμβοῆσαι καλόν, καὶ ἀλαλαγμοῦ ὡσ φοβερωτάτου, ὁπότε ἐπαλαλάξαι καιρόσ, αὐτοί τε ὅπωσ ὀξέωσ κατακούοιεν τῶν [τε] παραγγελλομένων καὶ παῤ αὐτῶν αὖ ὅπωσ ἐσ τὰσ τάξεισ ὀξέωσ παραδιδῶνται τὰ παραγγέλματα·
(아리아노스, Anabasis, book 3, chapter 9 7:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION