Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ δὲ ταὐτὸν ἕτερον ἀποφαίνειν ἁμῇ γέ πῃ καὶ τὸ θάτερον ταὐτὸν καὶ τὸ μέγα σμικρὸν καὶ τὸ ὅμοιον ἀνόμοιον, καὶ χαίρειν οὕτω τἀναντία ἀεὶ προφέροντα ἐν τοῖσ λόγοισ, οὔτε τισ ἔλεγχοσ οὗτοσ ἀληθινὸσ ἄρτι τε τῶν ὄντων τινὸσ ἐφαπτομένου δῆλοσ νεογενὴσ ὤν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 261:1)
θαυμάζοιμεν ἂν οὖν εἰ ταὐτὸν τοῦτο ἡμῶν ἡ ψυχὴ φύσει περὶ τὰ τῶν πάντων στοιχεῖα πεπονθυῖα τοτὲ μὲν ὑπ’ ἀληθείασ περὶ ἓν ἕκαστον ἔν τισι συνίσταται, τοτὲ δὲ περὶ ἅπαντα ἐν ἑτέροισ αὖ φέρεται, καὶ τὰ μὲν αὐτῶν ἁμῇ γέ πῃ τῶν συγκράσεων ὀρθῶσ δοξάζει, μετατιθέμενα δ’ εἰσ τὰσ τῶν πραγμάτων μακρὰσ καὶ μὴ ῥᾳδίουσ συλλαβὰσ ταὐτὰ ταῦτα πάλιν ἀγνοεῖ;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 129:4)
καὶ γὰρ ὁτιοῦν ὁτῳοῦν ἁμῇ γέ πῃ προσέοικεν.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Πρωταγόρας 176:1)
καὶ ἃ τότε ἔφαμεν ἄλλην δύναμιν ἔχειν καὶ οὐκ εἶναι τὸ ἕτερον οἱο͂ν τὸ ἕτερον, τὰ τοῦ προσώπου μόρια, ἁμῇ γέ πῃ προσέοικεν καὶ ἔστιν τὸ ἕτερον οἱο͂ν τὸ ἕτερον.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Πρωταγόρας 176:3)
τῶν κινούντων ἀεὶ κεκτημένων μὲν αὐτῶν γῆν ἄφθονον ὑπάρχειν, κεκτημένων δὲ καὶ ὀφειλέτασ αὑτοῖσ πολλοὺσ ἐθελόντων τε τούτων πῃ τοῖσ ἀπορουμένοισ δι’ ἐπιείκειαν κοινωνεῖν, τὰ μὲν ἀφιέντασ, τὰ δὲ νεμομένουσ, ἁμῇ γέ πῃ τῆσ μετριότητοσ ἐχομένουσ καὶ πενίαν ἡγουμένουσ εἶναι μὴ τὸ τὴν οὐσίαν ἐλάττω ποιεῖν ἀλλὰ τὸ τὴν ἀπληστίαν πλείω.
(플라톤, Laws, book 5 70:1)
τοῦτ’ οὖν εἴτε που νῦν ἔστιν εἴτ’ ἔσται ποτέ ‐ κοινὰσ μὲν γυναῖκασ, κοινοὺσ δὲ εἶναι παῖδασ, κοινὰ δὲ χρήματα σύμπαντα ‐ καὶ πάσῃ μηχανῇ τὸ λεγόμενον ἴδιον πανταχόθεν ἐκ τοῦ βίου ἅπαν ἐξῄρηται, μεμηχάνηται δ’ εἰσ τὸ δυνατὸν καὶ τὰ φύσει ἴδια κοινὰ ἁμῇ γέ πῃ γεγονέναι, οἱο͂ν ὄμματα καὶ ὦτα καὶ χεῖρασ κοινὰ μὲν ὁρᾶν δοκεῖν καὶ ἀκούειν καὶ πράττειν, ἐπαινεῖν τ’ αὖ καὶ ψέγειν καθ’ ἓν ὅτι μάλιστα σύμπαντασ ἐπὶ τοῖσ αὐτοῖσ χαίροντασ καὶ λυπουμένουσ, καὶ κατὰ δύναμιν οἵτινεσ νόμοι μίαν ὅτι μάλιστα πόλιν ἀπεργάζονται, τούτων ὑπερβολῇ πρὸσ ἀρετὴν οὐδείσ ποτε ὁρ́ον ἄλλον θέμενοσ ὀρθότερον οὐδὲ βελτίω θήσεται.
(플라톤, Laws, book 5 92:2)
οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ ἀνάγκη πωσ ταῦτα ἔμπροσθεν τοῦ νομοθετεῖν δηλῶσαι δύο τε ὄντα καὶ τὴν διαφορὰν ἄλλην, ἵνα, ὅταν ἑκατέρῳ τισ τὴν δίκην ἐπιτιθῇ, πᾶσ ἐπακολουθῇ τοῖσ λεγομένοισ καὶ δυνατὸσ ᾖ τό τε πρεπόντωσ τεθὲν ἁμῇ γέ πῃ κρῖναι καὶ τὸ μή.
(플라톤, Laws, book 9 53:1)
ἴθι δή, ἀκολούθησόν μοι τῇδε, ἐὰν αὐτὸ ἁμῇ γέ πῃ ἱκανῶσ ἐξηγησώμεθα.
(플라톤, Republic, book 5 588:1)
ἀνδρὶ δ’ ἐρωτικῷ οὐ πρέπει ἀμνημονεῖν ὅτι πάντεσ οἱ ἐν ὡρ́ᾳ τὸν φιλόπαιδα καὶ ἐρωτικὸν ἁμῇ γέ πῃ δάκνουσί τε καὶ κινοῦσι, δοκοῦντεσ ἄξιοι εἶναι ἐπιμελείασ τε καὶ τοῦ ἀσπάζεσθαι.
(플라톤, Republic, book 5 593:2)
ἀμὴ καὶ δέοι ἡ τῶν ὀδόντων.
(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 28 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION