Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὰ γὰρ παραδείγματα τὰ γεγενημένα τῶν ἁμαρτημάτων ἱκανὰ τοῖσ σώφροσι τῶν ἀνθρώπων ὥστε μηκέτι ἁμαρτάνειν.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῆσ πρὸσ Λακεδιμονίουσ εἰρήνης 47:3)
καίτοι ἀπορῶ γε διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἁμαρτημάτων πόθεν ἄρξωμαι, ἐμποδὼν ἁπάντων ὄντων.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 17:2)
τοιγάρτοι τῶν νέων αἱ διατριβαὶ οὐκ ἐν τοῖσ γυμνασίοισ, ἀλλ’ ἐν τοῖσ δικαστηρίοισ εἰσί, καὶ στρατεύονται μὲν οἱ πρεσβύτεροι, δημηγοροῦσι δὲ οἱ νεώτεροι, παραδείγματι τούτῳ χρώμενοι, ὃσ τηλικαύτασ ποιεῖται τῶν ἁμαρτημάτων ὑπερβολάσ, ὥστε περὶ τῶν Μηλίων γνώμην ἀποφηνάμενοσ ἐξανδραποδίζεσθαι, πριάμενοσ γυναῖκα τῶν αἰχμαλώτων υἱὸν ἐξ αὐτῆσ πεποίηται, ὃσ τοσούτῳ παρανομωτέρωσ Αἰγίσθου γέγονεν, ὥστ’ ἐκ τῶν ἐχθίστων ἀλλήλοισ πέφυκε, καὶ τῶν οἰκειοτάτων ὑπάρχει αὐτῷ τὰ ἔσχατα τοὺσ μὲν πεποιηκέναι τοὺσ δὲ πεπονθέναι.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 33:1)
Πολὺσ δὲ καὶ ἄλλοσ ὅμιλοσ ἐν τῇ στάσει διέφθαρτο καὶ δήμαρχοσ ἕτεροσ, ὁ τοῦ Γράκχου παῖσ εἶναι νομιζόμενοσ, πρώτην δημαρχῶν ἐκείνην ἡμέραν, οὐδένα ἔτι ὠφελούσησ οὔτε ἐλευθερίασ οὔτε δημοκρατίασ οὔτε νόμων οὔτε ἀξιώσεωσ οὔτε ἀρχῆσ, ὅπου καὶ ἡ τῶν δημάρχων ἔσ τε κώλυσιν ἁμαρτημάτων καὶ ἐσ ἐπικούρησιν τῶν δημοτῶν γενομένη, ἱερὰ καὶ ἄσυλοσ οὖσα, τοιάδε ὕβριζε καὶ τοιάδε ἔπασχεν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 4 7:1)
ὁ δὲ Πομπήιοσ δίκασ προυτίθει τῶν τε ἄλλων ἁμαρτημάτων καὶ μάλιστα δωροδοκίασ καὶ δεκασμοῦ ἑ̓δόκει γὰρ ἐντεῦθεν αὐτῷ νοσεῖν τὰ κοινὰ ἀρξάμενα ἐν τούτῳ καὶ τὴν ἰάσιν ἕξειν ταχεῖαν̓, νόμῳ τε ὡρ́ιζεν ἀπὸ τῆσ ἑαυτοῦ τὸ πρῶτον ὑπατείασ ἐσ τὸ παρὸν εὐθύνειν τὸν ἐθέλοντα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 3 9:6)
"ἐμοὶ μὲν ἔστιν, ὦ Ῥωμαῖοι, καὶ Ἄννωνι τῷδε, καὶ ὅσοι Καρχηδονίων ἔμφρονεσ, καθαρεύειν ἁμαρτημάτων ὧν ἡμῖν ἐπικαλεῖτε·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 2:8)
τοῖσ μὲν γὰρ ἀτυχοῦσιν ἑτέρων ἁμαρτημάτων ἄρχουσιν ὑπὸ τῆσ ἀπορίασ αἱ συμφοραί, τοῖσ δ’ εὖ πράσσουσιν ἐν ἐξουσίᾳ τὸ φιλάνθρωπόν ἐστιν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 4:5)
εἰ μὲν τοίνυν ἰδία τισ ὑπῆρχεν ὑμῖν πρὸσ αὐτοὺσ οἰκειότησ, οὐδ’ οὕτω μὲν δή που δικαίωσ ἄν τισ ἡμῖν ἐπετίμησε μὴ μέχρι παντὸσ καὶ τῶν ἁμαρτημάτων κοινωνεῖν ἐθέλουσιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 7:11)
ὃ γὰρ ἔσχατον εἶναι δοκεῖ τῶν ἀνθρωπίνων ἁμαρτημάτων ὁ φθόνοσ, οὐκ ἔχων παραίτησιν, τούτου μετέχειν ἀνάγκη, καὶ τοῦτον αὔξειν ἐν αὑτῷ τὸν τῆσ ἐπιθυμίασ ταύτησ ἐλάττω, σημεῖον δέ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 2:11)
τί δὴ θαυμαστὸν εἰ καὶ Ἀθήνησί τι τῶν πάντων οὕτωσ ἔσχεν ὥσπερ ἴσωσ ἄν που καὶ ἄλλοθι, καὶ συνεχώρησαν οἱ προεστῶτεσ ἅμα μὲν τὴν τῶν πολλῶν πενίαν καὶ χρείαν ἐπανορθούμενοι, δι’ ἣν οὐκ ἐλάχιστα τῶν ἁμαρτημάτων συμβαίνει, ἃ κωλύειν μᾶλλον οὕτωσ ἡγοῦντο, ἅμα δὲ εὐλαβούμενοι μή τι καὶ χεῖρον ἐξεργάσαιντο τῷ καθείργειν παντελῶσ αὐτούσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 29:10)
καὶ ἃ μὲν τῆσ παιδείασ αὐτῶν ἀπέλαυσαν ὑπερβαίνει, ἃ δ’ οὐχ ὧν ἐπαιδεύθησαν ἦν, ἀλλὰ τῆσ ἀνθρωπείασ φύσεωσ ἐμμεμενηκότα, ταῦτ’ ἐπ’ ἐκείνουσ ἄγει τοὺσ ὅπωσ μηδὲν ἁμαρτήσονται πᾶν ὅσον ἦν ἐν αὑτοῖσ πράττοντασ, ὥσπερ ἂν εἴ τισ τοὺσ γραμματιστὰσ τοὺσ παραδείξαντασ τοῖσ παισὶ τὰ γράμματα καὶ δείξαντασ γράφειν ἐκ τῶν δυνατῶν αἰτίουσ εἶναι φάσκοι τῶν περὶ ταῦτα ἁμαρτημάτων, εἴ τι μὴ καλῶσ ὕστερον μηδὲ ὡσ χρὴ γράφοιεν ἐφ’ αὑτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 110:9)
καὶ τοὺσ μὴ ὀνειδιστὰσ μήτε τῶν ἁμαρτημάτων μήτε τῶν εὐεργετημάτων·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 4 16:1)
Οὐκ ὀλίγων δ’ ὄντων ἁμαρτημάτων οὐδ’ ἐκ μικροῦ χρόνου συνειλεγμένων, ἐξ ὧν φαύλωσ ταῦτ’ ἔχει, οὐδέν ἐστιν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῶν πάντων δυσκολώτερον εἰσ τὸ παρὸν ἢ ὅτι ταῖσ γνώμαισ ὑμεῖσ ἀφεστήκατε τῶν πραγμάτων, καὶ τοσοῦτον χρόνον σπουδάζεθ’ ὅσον ἂν κάθησθ’ ἀκούοντεσ ἢ προσαγγελθῇ τι νεώτερον, εἶτ’ ἀπελθὼν ἕκαστοσ ὑμῶν οὐ μόνον οὐδὲν φροντίζει περὶ αὐτῶν, ἀλλ’ οὐδὲ μέμνηται.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Δ 2:2)
ᾧ πάντασ πείθεσθαι προσήκει διὰ πολλά, καὶ μάλισθ’ ὅτι πᾶσ ἐστι νόμοσ εὑρ́ημα μὲν καὶ δῶρον θεῶν, δόγμα δ’ ἀνθρώπων φρονίμων, ἐπανόρθωμα δὲ τῶν ἑκουσίων καὶ ἀκουσίων ἁμαρτημάτων, πόλεωσ δὲ συνθήκη κοινή, καθ’ ἣν πᾶσι προσήκει ζῆν τοῖσ ἐν τῇ πόλει.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 20:2)
τούτου δ’ οὔτε πλειόνων οὔτε μειζόνων ἁμαρτημάτων οὐδεὶσ μᾶλλόν ἐστι μεστὸσ ἐν τῇ πόλει.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 46:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION