Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Βροῦτοσ ἑκὼν ἠμέλει καὶ ἐσ ἐκκλησίαν οὐ συνῆγε, μὴ ἀπρεπέστερον ὑπὸ τοῦ πλήθουσ ἀλογίστωσ ἐκβιασθείη, καὶ μάλιστα μισθοφόρων, οἷσ ἐστιν αἰεί, καθὰ καὶ τοῖσ εὐχερέσιν οἰκέταισ ἐσ ἑτέρουσ δεσπότασ, ἐλπὶσ ἐσ σωτηρίαν ἡ ἐσ τὸ ἀντίπαλον μεταβολή.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 16 7:10)
ὑπὸ δὴ τῶνδε πάντων ἐκταρασσόμενόσ τε, καὶ θεοῦ βλάπτοντοσ ἤδη τοὺσ λογισμούσ, ὅπερ ἅπασι προσιόντων ἀτυχημάτων ἐπιγίγνεται, Χερρόνησον ἐξέλιπεν ἀλογίστωσ, πρὶν καὶ ἐσ ὄψιν ἐλθεῖν τοῖσ πολεμίοισ, οὔτε μετενεγκὼν ὅσοσ ἦν ἐν αὐτῇ σῖτοσ σεσωρευμένοσ πολὺσ ἢ ὅπλα ἢ χρήματα ἢ μηχαναί, οὔτε ἐμπρήσασ, ἀλλ’ ὑγιεῖσ ἀφορμὰσ τοσάσδε τοῖσ πολεμίοισ καταλιπών.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 6 1:5)
νῦν δ’ οὕτωσ ἀλογίστωσ διακείμεθα ὥστε ὑφ’ ὧν μὲν οὐδ’ ὁτιοῦν χρηστὸν πείσεσθαι προσδοκῶμεν, ὑπὲρ τούτων ἐρίζομεν καὶ μαχόμεθα, ὧν δ’ ἐξῆν ἡμῖν ἐπιεικείᾳ χρωμένοισ ἀπολαύειν παρ’ οὐδὲν ποιούμεθα, καὶ ταῦθ’, ὥσ γ’ ἐγὼ μέμνημαι, καὶ τοῦ κρατίστου τῶν βασιλέων καὶ πάντασ παιδείᾳ παρελθόντοσ αὐτοῦ διαρρήδην περὶ τούτων ἐπιστείλαντοσ τὸ κατ’ ἀρχὰσ εὐθὺσ καὶ ὑποσχομένου τούτουσ βελτίστουσ καὶ ἀρίστουσ κρινεῖν, οἵτινεσ ἂν τῆσ ὁμονοίασ ἄρχωσιν ἑκόντεσ εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 20:6)
οὕτω τοίνυν τινέσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, σφόδρ’ ἔχουσ’ ἀλογίστωσ ὥστ’ ἐπιχειροῦσι λέγειν πρὸσ μὲν ταῦτ’ οὐδέν, ἄλλα δὲ τοιαδί, ὡσ ἄρα δεινόν, εἰ ἐν κοινῷ μὲν μηδ’ ὁτιοῦν ὑπάρχει τῇ πόλει, ἰδίᾳ δέ τινεσ πλουτήσουσ’ ἀτελείασ ἐπειλημμένοι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 33:1)
ταῦτα τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, προκαλεσαμένων ἡμῶν Διονυσόδωρον τουτονὶ πολλάκισ, καὶ ἐπὶ πολλὰσ ἡμέρασ ἐκτιθέντων τὴν πρόκλησιν, εὐήθεισ ἔφη παντελῶσ ἡμᾶσ εἶναι, εἰ ὑπολαμβάνομεν αὐτὸν οὕτωσ ἀλογίστωσ ἔχειν ὥστ’ ἐπὶ διαιτητὴν βαδίζειν, προδήλου ὄντοσ ὅτι καταγνώσεται αὐτοῦ ἀποτεῖσαι τὰ χρήματα, ἐξὸν αὐτῷ ἐπὶ τὸ δικαστήριον ἥκειν φέροντα τὸ ἀργύριον, εἶτ’ ἐὰν μὲν δύνηται ὑμᾶσ παρακρούσασθαι, ἀπιέναι τἀλλότρια ἔχοντα, εἰ δὲ μή, τηνικαῦτα καταθεῖναι τὰ χρήματα, ὡσ <ἂν> ἄνθρωποσ οὐ τῷ δικαίῳ πιστεύων, ἀλλὰ διάπειραν ὑμῶν λαμβάνειν βουλόμενοσ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Διονυσοδώρου Βλάβης 22:1)
τοὺσ μὲν γὰρ ἄλλουσ ἀνθρώπουσ ἐνόμιζον ἀλογίστωσ τοῖσ φυσικοῖσ πάθεσι χαριζομένουσ πολλὰ πράττειν τῶν φερόντων βλάβασ ἢ κινδύνουσ, καὶ πολλάκισ ἐνίουσ εἰδότασ ὅτι μέλλουσιν ἁμαρτάνειν μηδὲν ἧττον πράττειν τὰ φαῦλα, κατισχυομένουσ ὑπ’ ἔρωτοσ ἢ μίσουσ ἤ τινοσ ἑτέρου πάθουσ, ἑαυτοὺσ δ’ ἐζηλωκότασ βίον τὸν ὑπὸ τῶν φρονιμωτάτων ἀνδρῶν προκεκριμένον ἐλαχίστοισ περιπίπτειν ἀγνοήμασι.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 71 3:1)
ἀλλ’, οἶμαι, παρ’ ἀμφοτέροισ οὐκ ἀλογίστωσ συνέβη γενέσθαι ταύτην τὴν ἄγνοιαν, καίπερ μεγάλων μὲν οὐσῶν τῶν πράξεων, ἐγγὺσ δ’ ἀλλήλων ἐπικεχειρηκότων τοῖσ τηλικούτοισ τολμήμασιν·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 43 5:1)
ὁ μὲν γὰρ ἐλπίδα παραιτήσεωσ ὑπογράφει θεῶν διὰ τιμῆσ, ἡ δὲ ἀπαραίτητον ἔχει τὴν ἀνάγκην̓, τὴν δὲ τύχην οὔτε θεόν, ὡσ οἱ πολλοὶ νομίζουσιν, ὑπολαμβάνοντοσ οὑ̓θὲν γὰρ ἀτάκτωσ θεῷ πράττεταἰ οὔτε ἀβέβαιον αἰτίαν ̔<οὐκ> οἰέται μὲν γὰρ ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἐκ ταύτησ πρὸσ τὸ μακαρίωσ ζῆν ἀνθρώποισ δίδοσθαι, ἀρχὰσ μέντοι μεγάλων ἀγαθῶν ἢ κακῶν ὑπὸ ταύτησ χορηγεῖσθαἰ, κρεῖττον εἶναι νομίζοντοσ εὐλογίστωσ ἀτυχεῖν ἢ ἀλογίστωσ εὐτυχεῖν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 134:1)
ἐμπειρότατοι δὲ λόγων καὶ πραγμάτων ὄντεσ οὕτωσ ἀλογίστωσ ἔχομεν, ὥστε περὶ τῶν αὐτῶν τῆσ αὐτῆσ ἡμέρασ οὐ ταὐτὰ γινώσκομεν, ἀλλ’ ὧν πρὶν εἰσ τὴν ἐκκλησίαν ἀναβῆναι κατηγοροῦμεν, ταῦτα συνελθόντεσ χειροτονοῦμεν, οὐ πολὺν δὲ χρόνον διαλιπόντεσ τοῖσ ψηφισθεῖσιν, ἐπειδὰν ἀπίωμεν, πάλιν ἐπιτιμῶμεν.
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 17 2:2)
μείνατε, μὴ ἀλογίστωσ ἀπέλθητε".
(에픽테토스, Works, book 1, Πῶσ ἀπὸ τοῦ συγγενεῖσ ἡμᾶσ εἶναι τῷ θεῷ ἐπέλθοι ἄν τισ ἐπὶ τὰ ἑξῆσ. 17:3)
μόνον μὴ ἀλογίστωσ, μόνον μὴ μαλακῶσ, μὴ ἐκ τῆσ τυχούσησ προφάσεωσ.
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ εὐσταθείασ. 29:1)
μέχρι τοῦ μὴ ἀλογίστωσ κατὰ ταῦτα ἀναστρέφεσθαι.
(에픽테토스, Works, book 3, Πῶσ φέρειν δεῖ τὰσ νόσουσ. 16:4)
τὰ Περὶ καθήκοντοσ δ’, ἵνα μεμνημένοι τῶν σχέσεων μηδὲν ἀλογίστωσ μηδὲ παρ’ αὐτὰ ποιῶμεν·
(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ περὶ τὸ ἐν ἡσυχίᾳ διάγειν ἐσπουδακότασ. 16:3)
ἐγὼ τοίνυν, ὦ βουλή, ἐν μὲν τῷ τέωσ χρόνῳ, ὅσοι με φάσκοιεν δεινὸν εἶναι καὶ ἀκριβῆ καὶ οὐδὲν ἂν εἰκῇ καὶ ἀλογίστωσ ποιῆσαι, ἠγανάκτουν ἄν, ἡγούμενοσ μᾶλλον λέγεσθαι <ἢ> ὥσ μοι προσῆκε·
(리시아스, Speeches, Ἀρεοπαγιτικὸσ περὶ τοῦ σηκοῦ ἀπολογία 17:1)
οὐδεὶσ γὰρ κολάζει τοὺσ ἀδικοῦντασ πρὸσ τούτῳ τὸν νοῦν ἔχων καὶ τούτου ἕνεκα, ὅτι ἠδίκησεν, ὅστισ μὴ ὥσπερ θηρίον ἀλογίστωσ τιμωρεῖται·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Πρωταγόρας 124:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION