Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ γὰρ μισότεκνοσ καὶ πατὴρ πονηρὸσ οὐκ ἄν ποτε γένοιτο δημαγωγὸσ χρηστόσ, οὐδὲ ὁ τὰ φίλτατα καὶ οἰκειότατα σώματα μὴ στέργων οὐδέποθ’ ὑμᾶσ περὶ πολλοῦ ποιήσεται τοὺσ ἀλλοτρίουσ, οὐδέ γε ὁ ἰδία πονηρὸσ ἄν ποτε γένοιτο δημοσίᾳ χρηστόσ, οὐδ’ ὅστισ ἐστὶν οἴκοι φαῦλοσ, οὐδέποτ’ ἦν ἐν Μακεδονία καλὸσ κἀγαθόσ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 782)
πολὺ γὰρ αὖ μᾶλλον αἱρήσονται τοὺσ οἰκείουσ καὶ ὁμοίουσ, ἐὰν ἄρα καὶ παριδεῖν δέῃ μικρὸν ἐλαττουμένουσ αὐτῶν, ἢ τοὺσ ἀλλοτρίουσ καὶ ἐπήλυδασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 9:10)
εἰσὶ γάρ τινεσ οἳ διὰ τὸ δοκεῖν φιλοσόφου εἶναι τὸ μηθὲν εἰκῇ λέγειν ἀλλὰ μετὰ λόγου, πολλάκισ λανθάνουσι λέγοντεσ ἀλλοτρίουσ λόγουσ τῆσ πραγματείασ καὶ κενούσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 72:1)
ἀπαιδευσία γάρ ἐστι περὶ ἕκαστον πρᾶγμα τὸ μὴ δύνασθαι κρίνειν τούσ τ’ οἰκείουσ λόγουσ τοῦ πράγματοσ καὶ τοὺσ ἀλλοτρίουσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 73:1)
ἁρπάζων γὰρ τοὺσ ἄρτουσ σοι τοὺσ ἀλλοτρίουσ παραθήσω.
(아리스토텔레스, Agon, Epirrheme9)
ἅπαντεσ γὰρ οἱ λῃσταὶ τοὺσ ἀλλοτρίουσ τόπουσ καταλαμβάνοντεσ καὶ τούτουσ ἐχυροὺσ ποιούμενοι, ἐντεῦθεν τοὺσ ἄλλουσ κακῶσ ποιοῦσιν.
(데모스테네스, Speeches, Περὶ Ἁλοννήσου 5:2)
παρακαλούντων δή με ἁπάντων, ἰδίᾳ προσιόντων μοι, ἐπὶ τιμωρίαν τρέπεσθαι ὧν ἐπάθομεν ὑπ’ αὐτοῦ, καὶ ὀνειδιζόντων μοι ἀνανδρότατον ἀνθρώπων εἶναι, εἰ οὕτωσ οἰκείωσ ἔχων τὰ πρὸσ τούτουσ μὴ λήψομαι δίκην ὑπὲρ ἀδελφῆσ καὶ κηδεστοῦ καὶ ἀδελφιδῶν καὶ γυναικὸσ ἐμαυτοῦ, μηδὲ τὴν περιφανῶσ εἰσ τοὺσ θεοὺσ ἀσεβοῦσαν καὶ εἰσ τὴν πόλιν ὑβρίζουσαν καὶ τῶν νόμων καταφρονοῦσαν τῶν ὑμετέρων εἰσαγαγὼν εἰσ ὑμᾶσ καὶ ἐξελέγξασ τῷ λόγῳ ὡσ ἀδικεῖ, κυρίουσ καταστήσω ὅ τι ἂν βούλησθε χρῆσθαι αὐτῇ, ὥσπερ καὶ Στέφανοσ οὑτοσὶ ἐμὲ ἀφῃρεῖτο τοὺσ οἰκείουσ παρὰ τοὺσ νόμουσ καὶ τὰ ψηφίσματα τὰ ὑμέτερα, οὕτω καὶ ἐγὼ τοῦτον ἥκω ἐπιδείξων εἰσ ὑμᾶσ ξένῃ μὲν γυναικὶ συνοικοῦντα παρὰ τὸν νόμον, ἀλλοτρίουσ δὲ παῖδασ εἰσαγαγόντα εἴσ τε τοὺσ φράτερασ καὶ εἰσ τοὺσ δημότασ, ἐγγυῶντα δὲ τὰσ τῶν ἑταιρῶν θυγατέρασ ὡσ αὑτοῦ οὔσασ, ἠσεβηκότα δ’ εἰσ τοὺσ θεούσ, ἄκυρον δὲ ποιοῦντα τὸν δῆμον τῶν αὑτοῦ, ἄν τινα βούληται πολίτην ποιήσασθαι·
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 16:1)
ὅστισ δὲ ὀκνεῖ τὴν αὑτοῦ πόλιν ἑκοῦσαν καὶ ἐπικαλουμένην διοικεῖν, οὐ φάσκων ἱκανὸσ εἶναι, ὅμοιόσ ἐστιν ὥσπερ εἴ τισ τὸ μὲν ἑαυτοῦ σῶμα θεραπεύειν μὴ θέλοι, ἀξιῶν ἰατρὸσ εἶναι, ἄλλουσ δὲ ἀνθρώπουσ ἰατρεύοι προθύμωσ ἀργύριον ἢ τιμὰσ λαμβάνων, ὥσπερ ἐλάττω μισθὸν ὄντα ἑτέρου μισθοῦ τὴν ὑγίειαν, ἢ εἴ τισ ἀξιῶν ἱκανὸσ εἶναι παιδοτρίβησ ἢ γραμμάτων διδάσκαλοσ ἀλλοτρίουσ μὲν παῖδασ θέλοι διδάσκειν, τοὺσ δὲ αὑτοῦ πέμποι πρὸσ ἄλλον τινὰ τῶν φαυλοτέρων, ἢ εἴ τισ ἀμελήσασ τῶν ἑαυτοῦ γονέων ἀλλοτρίουσ ἐθέλοι προτιμᾶν, οὓσ ἂν αἴσθηται πλουσιωτέρουσ ἐκείνων ἢ μᾶλλον ἐνδόξουσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΑΡΧΗΣ ΕΝ ΒΟΥΛΗΙ. 23:2)
μετὰ δὲ ταῦτα δύναμιν πέμψασ ἁδρὰν τῶν ὁμοεθνῶν ἐπὶ Κυρήνην καὶ Βάρκην, καὶ τὸ πλεῖστον αὐτῆσ ἀποβαλών, ἀλλοτρίουσ ἔσχε τοὺσ διασωθέντασ·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 68 2:1)
τούτων δὲ πορευομένων διὰ τῆσ Βοιωτίασ ἀλλοτρίουσ συνέβαινεν εἶναι τοὺσ Βοιωτοὺσ τοῖσ Ἀθηναίοισ διὰ τοιαύτασ τινὰσ αἰτίασ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 18, chapter 11 3:2)
ἑώρων γὰρ παῖδασ ἐλευθέρουσ καὶ παρθένουσ ἐπιγάμουσ ἀναξίωσ τῆσ ἡλικίασ ὡσ ἔτυχε κατὰ τὴν ὁδὸν ὡρμημένασ, ἐπειδὴ τὴν σεμνότητα καὶ τὴν πρὸσ τοὺσ ἀλλοτρίουσ ἐντροπὴν ὁ καιρὸσ ἀφῃρεῖτο.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 111 7:1)
ἔνιοι μέντοι, ἐξ ὧν εἰσιν οἱ περὶ Κάσσιον τὸν σκεπτικόν, ἐν πολλοῖσ κατηγοροῦντεσ τοῦ Ζήνωνοσ, πρῶτον μὲν τὴν ἐγκύκλιον παιδείαν ἄχρηστον ἀποφαίνειν λέγουσιν ἐν ἀρχῇ τῆσ Πολι‐ τείασ, δεύτερον ἐχθροὺσ καὶ πολεμίουσ καὶ δούλουσ καὶ ἀλλοτρίουσ λέγειν αὐτὸν ἀλλήλων εἶναι πάντασ τοὺσ μὴ σπουδαίουσ, καὶ γονεῖσ τέκνων καὶ ἀδελφοὺσ ἀδελφῶν, <καὶ> οἰκείουσ οἰκείων.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 32:5)
συνεβούλευέ τ’ αὐτοῖσ, εἰ μὲν πονηροὺσ νομίζουσι, μὴ ποιεῖν ἐλευθέρουσ, εἰ δὲ χρηστούσ, μὴ περιορᾶν ὄντασ ἀλλοτρίουσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 23 3:2)
ὅταν μὲν γὰρ τύχωσι τῆσ ἐξουσίασ ταύτησ ἄνδρεσ δίκαιοι καὶ σώφρονεσ καὶ τὰ κοινὰ ἀναγκαιότερα τῶν ἰδίων τιθέμενοι, ὁ μὲν ἀδικῶν τὰ κοινὰ τιμωρίαν δούσ, ἣν προσῆκε, πολὺ δέοσ τοῖσ ὅμοια παρεσκευασμένοισ δρᾶν ἐνειργάσατο, ὁ δ’ ἀγαθὸσ καὶ ἀπὸ τοῦ κρατίστου πρὸσ τὰ κοινὰ παριὼν οὔτε δίκην ἀσχήμονα ὑπέσχεν οὔτ’ εἰσ αἰτίασ ἀλλοτρίουσ τῶν ἐπιτηδευμάτων κατέστη.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 65 6:2)
καὶ τέταρτον ἐνιαυτὸν ἤδη τοῦτον, ἐξ οὗ φεύγει τὴν πατρίδα, πάντασ ἡμᾶσ ἀλλοτρίουσ ἑαυτοῦ νενόμικεν, οὐ γράφων οὐθέν, οὐκ ἐπιστέλλων, οὐ τὰ περὶ ἡμᾶσ εἰδέναι βουλόμενοσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 41 9:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION