Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπειδὴ δ’ ἔλεγε τῇ βουλῇ Εὐκλῆσ ὅτι οὐδεὶσ ὑπακούοι, πάλιν ὁ Καλλίασ <ἀνα>στὰσ ἔλεγεν ὅτι εἰή νόμοσ πάτριοσ, εἴ τισ ἱκετηρίαν θείη ἐν τῷ Ἐλευσινίῳ, ἄκριτον ἀποθανεῖν, καὶ ὁ πατήρ ποτ’ αὐτοῦ Ἱππόνικοσ ἐξηγήσαιτο ταῦτα Ἀθηναίοισ, ἀκούσειε δὲ ὅτι ἐγὼ θείην τὴν ἱκετηρίαν.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 187:1)
ἐπειδὴ δ’ ἑώρα με ὑπομένοντα, τίθησι τὴν ἱκετηρίαν, ὡσ ἐμὲ μὲν ἀποκτενῶν ἄκριτον ἢ ἐξελῶν, αὐτὸσ δὲ πείσασ Λέαγρον χρήμασι συνοικήσων τῇ Ἐπιλύκου θυγατρί.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 195:3)
ἐκεῖ μὲν γὰρ ὄμνυτε μηδένα μήτε ἐξελᾶν μήτε δήσειν μήτε ἀποκτενεῖν ἄκριτον, ἐν δὲ τῷδε τῷ καιρῷ οὔτε κατηγορίασ γενομένησ οὔτε ἀπολογίασ ἀποδοθείσησ οὔτε διαψηφισαμένων κρύβδην τὸν ὀστρακισθέντα τοσοῦτον χρόνον δεῖ στερηθῆναι τῆσ πόλεωσ.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 6:2)
ῥινοὺσ δ’ ἐξετάνυσσε καταστυφέλῳ ἐνὶ πέτρῃ, ὡσ ἔτι νῦν τὰ μέτασσα πολυχρόνιοι πεφύασι, δηρὸν δὴ μετὰ ταῦτα καὶ ἄκριτον·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 13:8)
παῦρα μὲν οὖν ὀνίνησι, τὸ δ’ ἄκριτον ἠπεροπεύει νύκτα δι’ ὀρφναίην φῦλα θνητῶν ἀνθρώπων.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 58:4)
ταὶ δ’ ἄκριτον ἱέσαν αὐδήν.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 15:14)
"Τίνα ἔκτεινεν ὡσ τύραννοσ ἄκριτον ὁ νῦν κινδυνεύων ἀκρίτωσ;
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 8 9:1)
λέγεται δὲ τὴν ναῦν, ἣ ἔφερεν αὐτό, ἰλύι τοῦ ποταμοῦ τοῦ Τιβέριοσ ἐνσχεθεῖσαν οὐδεμιᾷ μηχανῇ σαλεύεσθαι, μέχρι, τῶν μάντεων προειπόντων ἕψεσθαι μόνωσ εἰ γυνὴ καθαρεύουσα ξένων ἀνδρῶν ἑλκύσειε, Κλαυδίαν Κόινταν, μοιχείασ ἔγκλημα ἔχουσαν ἔτι ἄκριτον, καὶ δι’ ἀσωτίαν ἐσ αὐτὸ πιθανωτάτην οὖσαν, ἐπιθειάσαι τε πολλὰ περὶ τῆσ ἀναμαρτησίασ, καὶ ἀναδήσασθαι τῇ μίτρᾳ τὸ σκάφοσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 2:5)
ἢν δὲ τὰ κάτω ἀνεσθίηται , αἱμάλωπεσ μέλανεσ, παχέα, σαρκοειδέα , ἐξέρυθρα, θρομβώδεα, ἄλλοτε μὲν μέλανα, ἄλλοτε δὲ παντοίωσ ποικίλα, κάκοδμα, οὐ φορητὰ, ἀφέσιεσ τῶν ὑγρῶν ἀβούλητοι· ἀπελύθη κοτὲ καὶ εὔμηκεσ ἄκριτον κατὰ πλεῦνα, ὅκωσ ὑγιὲσ τὸ ἔντερον, καὶ δέοσ παρέσχεν ἀμφὶ ἔντερον τοῖσι ἀγνοοῦσι τοῦ πρήγματοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.213)
καὶ δοκεῖ τοῦτό τε πολιτεύσασθαι καλῶσ Ἀρχῖνοσ, καὶ μετὰ ταῦτα γραψάμενοσ τὸ ψήφισμα τὸ Θρασυβούλου παρανόμων, ἐν ᾧ μετεδίδου τῆσ πολιτείασ πᾶσι τοῖσ ἐκ Πειραιέωσ συγκατελθοῦσι, ὧν ἔνιοι φανερῶσ ἦσαν δοῦλοι, καὶ τρίτον, ἐπεί τισ ἤρξατο τῶν κατεληλυθότων μνησικακεῖν, ἀπαγαγὼν τοῦτον ἐπὶ τὴν βουλὴν καὶ πείσασ ἄκριτον ἀποκτεῖναι, λέγων ὅτι νῦν δείξουσιν, εἰ βούλονται τὴν δημοκρατίαν σῴζειν καὶ τοῖσ ὁρ́κοισ ἐμμένειν·
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 40 2:1)
"Ἐπικράτησ δ’ ὁ Ἀθηναῖοσ πρὸσ βασιλέα πρεσβεύσασ, ὥσ φησιν Ἡγήσανδροσ, καὶ πολλὰ δῶρα παρ’ ἐκείνου λαβὼν οὐκ ᾐσχύνετο κολακεύων οὕτωσ φανερῶσ καὶ τολμηρῶσ τὸν βασιλέα ὡσ καὶ εἰπεῖν δεῖν κατ’ ἐνιαυτὸν οὐκ ἐννέα ἄρχοντασ, ἀλλ’ ἐννέα πρέσβεισ αἱρεῖσθαι πρὸσ βασιλέα, θαυμάζω δὲ ἔγωγε τῶν Ἀθηναίων πῶσ τοῦτον μὲν ἄκριτον εἰάσαν, Δημάδην δὲ δέκα ταλάντοισ ἐζημίωσαν ὅτι θεὸν εἰσηγήσατο Ἀλέξανδρον, καὶ Τιμαγόραν δ’ ἀπέκτειναν ὅτι πρεσβεύων ὡσ βασιλέα προσεκύνησεν αὐτόν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 55 3:24)
δόντα λόγον καὶ ὑποσχόντα κρίσιν περὶ ὧν ἄν τισ ἐγκαλῇ, τότ’ ἀμύνεσθαι τοὺσ ἀδίκωσ ἐφ’ αὑτὸν ἐλθόντασ χρή, καὶ τότ’, ἂν ἀδικοῦντασ ὁρᾷ τισ, οὐ προαναρπάζειν, οὐδ’ ἐπάγοντ’ αἰτίασ ψευδεῖσ ἄκριτον ζητεῖν ἀποφεύγειν, οὐδ’ ἐπὶ τῷ διδόναι δίκην ἀσχάλλειν, ἀλλὰ μὴ ποιεῖν ἐξ ἀρχῆσ ἀσελγὲσ μηδέν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 166:1)
μετὰ ταῦτα δ’ οὐκέτι ταὐτά, ἀλλ’ ἀνελὼν τὸ δίκην ὑπέχειν ἀγώγιμον εὐθὺσ ἐποίησεν, καὶ παραβὰσ τὸ διωρισμένον ἐκ τοῦ νόμου δικαστήριον, ἄκριτον τοῖσ ἐπαιτιασαμένοισ παρέδωκεν ὅ τι ἂν βούλωνται χρῆσθαι τὸν οὐδ’ εἰ πεποίηκέ πω φανερόν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 34:4)
εἰ τοίνυν τῶν ἀψύχων καὶ μὴ μετεχόντων τοῦ φρονεῖν οὐδέν ἐσθ’ ὅσιον, τοιαύτην ἔχον αἰτίαν, ἐᾶν ἄκριτον, ἦ που τόν γ’ ἀδικοῦντα μὲν οὐδέν, ἐὰν τύχῃ, θήσω δ’ ἀδικοῦντα, ἀλλ’ ἄνθρωπόν γ’ ὄντα καὶ μετειληφότα τῇ τύχῃ τῆσ αὐτῆσ ἡμῖν φύσεωσ, ἀνόσιον καὶ δεινὸν ἄνευ λόγου καὶ ψήφου ποιεῖν ἔκδοτον ἐπ’ αἰτίᾳ τοιαύτῃ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 108:4)
ἀλλ’ οὐχ οὗτοσ ἔγραψε ταῦτα, ἀλλὰ τὸν μὲν ἀθῷον αἰτιᾶσθαι, τὸν δ’ ἄκριτον παραχρῆμ’ ἐκδίδοσθαι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 115:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION