Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Βυζάντιοι δὲ δεηθέντεσ χρημάτων τὰ τεμένη τὰ δημόσια ἀπέδοντο, τὰ μὲν κάρπιμα χρόνον τινά, τὰ δὲ ἄκαρπα ἀεννάωσ·
(아리스토텔레스, 경제학, Book 2 22:1)
καὶ οἱο͂σ κεκτῆσθαι μᾶλλον τὰ καλὰ καὶ ἄκαρπα τῶν καρπίμων καὶ ὠφελίμων·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 92:2)
αἱρετά τε γὰρ ἄκαρπα ὄντα, καὶ ὑπεροχὴν ἀρετῆσ δηλοῖ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9 25:2)
καὶ κτήματα ἄκαρπα·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9 26:1)
δένδρων τε καρποφόρων, ὅσα μὴ πέφυκεν ὑπερβολὰσ νιφετῶν ὑπομένειν, τὰ μὲν εἰσ τέλοσ ἐξηράνθη, τὰ δὲ ἐπικαέντα τοὺσ βλαστοὺσ ἄκαρπα ἐπὶ πολλοὺσ χρόνουσ ἐγένετο.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 12, chapter 8 2:3)
"καὶ τὰ λογικὰ ἄκαρπά ἐστι.
(에픽테토스, Works, book 1, Ὅτι ἀναγκαῖα τὰ λογικά. 10:2)
οὐδὲ γὰρ τήνδε τὴν γῆν δι’ ὅλησ ἐνεργὸν οὐδὲ προσοικουμένην ὁρῶμεν, ἀλλὰ μικρὸν αὐτῆσ μέροσ, ὥσπερ ἄκροισ τισὶν ἢ χερρονήσοισ ἀνέχουσιν ἐκ βυθοῦ γόνιμόν ἐστι ζῴων καὶ φυτῶν, τῶν δ’ ἄλλων τὰ μὲν ἔρημα καὶ ἄκαρπα χειμῶσι καὶ αὐχμοῖσ, τὰ δὲ πλεῖστα κατὰ τῆσ μεγάλησ δέδυκε θαλάσσησ.
(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 253)
τὸ πᾶσι τούτοισ καλῶσ χρῆσθαι δυνάμενον καὶ δι’ ὃ τούτων ἕκαστον ἡδὺ γίγνεται καὶ ἔνδοξον καὶ ὠφέλιμον ἄνευ δὲ τούτου δύσχρηστα καὶ ἄκαρπα καὶ βλαβερά, καὶ·
(플루타르코스, De fortuna, chapter, section 6 1:2)
καὶ τὴν μὲν ἄκαρπα πονεῖν λέγουσι, τὴν δ’ ἄπιστα δωρεῖσθαι.
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 14)
καὶ τὴν μὲν ἄκαρπα πονεῖν λέγουσι, τὴν δ’ ἄπιστα δωρεῖσθαι.
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 1 3:3)
ποῖα δὲ δένδρα οὐκ ὀλιγωρηθέντα μὲν στρεβλὰ φύεται καὶ ἄκαρπα καθίσταται, τυχόντα δ’ ὀρθῆσ παιδαγωγίασ ἔγκαρπα γίγνεται καὶ τελεσφόρα;
(플루타르코스, De liberis educandis, section 4 12:2)
ἔνια τῶν ἐκ τῆσ γῆσ φυομένων αὐτὰ μέν ἐστιν ἄγρια τῇ φύσει καὶ ἄκαρπα καὶ βλαβερὰν τοῖσ ἡμέροισ σπέρμασι καὶ φυτοῖσ τὴν αὔξησιν ἔχοντα, σημεῖα δ’ αὐτὰ ποιοῦνται χώρασ οἱ γεωργοῦντεσ οὐ πονηρᾶσ ἀλλὰ γενναίασ καὶ πίονοσ·
(플루타르코스, De vitioso pudore, section 1 1:1)
τῶν γὰρ Βοιωτίων πεδίων ὅ τί πέρ ἐστι κάλλιστον καὶ μέγιστον, τοῦτο τῆσ Ὀρχομενίων ἐξηρτημένον πόλεωσ ὁμαλὸν ἀναπέπταται καὶ ἄδενδρον ἄχρι τῶν ἑλῶν ἐν οἷσ ὁ Μέλασ καταναλίσκεται ποταμόσ, ἀνατέλλων μὲν ὑπὸ τὴν πόλιν τῶν Ὀρχομενίων πολὺσ καὶ πλώϊμοσ ἐν πηγαῖσ μόνοσ τῶν Ἑλληνικῶν ποταμῶν, αὐξόμενοσ δὲ ὑπὸ τροπὰσ θερινάσ, ὥσπερ ὁ Νεῖλοσ, καὶ φέρων ὅμοια τοῖσ ἐκεῖ τὰ φυόμενα, πλὴν ἄκαρπα καὶ ἀναυξῆ.
(플루타르코스, Sulla, chapter 20 4:1)
τὰ γὰρ δένδρα ἄρχεται τότε τελειότητοσ, ὅταν ἄρχηται γεννᾶν τὰ, σπέρματα, ἀτελῆ δ’ ἐστὶν ἄγονα καὶ ἄκαρπα ὄντα·
(위 플루타르코스, Placita Philosophorum, book 5, Πότε καὶ πῶσ ἀρ́χεται ὁ ἄνθρωποσ τῆσ τελειότητοσ. 1:1)
καὶ τοῦτο δὲ τῶν ὁμολογουμένων ἐστὶ καὶ τῶν σωζόντων τὴν πρὸσ τὴν Αἴγυπτον ὁμοιότητα καὶ τὴν Αἰθιοπίαν, ὅτι τῶν πεδίων ὅσα μὴ ἐπίκλυστα, ἄκαρπά ἐστι διὰ τὴν ἀνυδρίαν.
(스트라본, 지리학, book 15, chapter 1 50:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION