Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’ οἶμαι τῶν μὲν πραγμάτων οἷσ ἐτυγχάνομεν καὶ τοῦ χεῖρον ἢ βέλτιον βιῶναι τὸν δαίμονα καὶ τὴν τύχην αἰτιώμεθα, καὶ νὴ Δί’, εἰ βούλει, προστίθει τὸ καὶ ἡμᾶσ αὐτοὺσ δεῖν, οὐδὲν γὰρ βλάβοσ τῷ λόγῳ, τοῖσ δ’ ὑπηρετήσασιν εἰσ τὴν γένεσιν καὶ δι’ ὧν πρῶτον ἤλθομεν εἰσ φῶσ, τούτοισ τὴν πρώτην καὶ μεγίστην χάριν ἡγούμεθα δεῖν ἔχειν μετὰ τοὺσ ἔτι τούτων προτέρουσ θεούσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 84:5)
οὔκουν τούσ γ’ ἡνιόχουσ αἰτιώμεθα τοὺσ ἐξ ἀρχῆσ, ἂν ἕτεροσ τοὺσ αὐτοὺσ ἵππουσ παραλαβὼν κακίουσ ἀποδείξῃ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 125:5)
εἰ δὲ εἰκὸσ ἦν τι καὶ ἄλλο ἡμαρτῆσθαι πρότερον, τί ταῦτα τοὺσ Λάκωνασ αἰτιώμεθα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 126:4)
ὃ γὰρ παρὸν αἴτιον τουδί, τοῦτ’ ἀπὸν αἰτιώμεθα ἐνίοτε τοῦ ἐναντίου, οἱο͂ν τὴν ἀπουσίαν τοῦ κυβερνήτου τῆσ ἀνατροπῆσ, οὗ ἦν ἡ παρουσία αἰτία τῆσ σωτηρίασ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 18:3)
ἀτὰρ φίλοι γὰρ οἱ παρόντεσ ἐν λόγῳ, τί ταῦτα τοὺσ Λάκωνασ αἰτιώμεθα;
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 1:11)
τί ταῦτ’ ἔχουσαι ’κεῖνον αἰτιώμεθα βαρέωσ τε φέρομεν, εἰ δύ’ ἡμῶν ἢ τρία κακὰ ξυνειδὼσ εἶπε δρώσασ μυρία;
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Lyric-Scene, strophe 2 1:5)
ἴσωσ γάρ τοι μάτην αὐτοὺσ αἰτιώμεθα, οἱ δὲ παντὸσ μᾶλλον ταῦτα ἴσασιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Α. 6:2)
ὅταν οὖν ἐμποδιζώμεθα ἢ ταρασσώμεθα ἢ λυπώμεθα, μηδέποτε ἄλλον αἰτιώμεθα, ἀλλ’ ἑαυτούσ, τοῦτ’ ἔστι τὰ ἑαυτῶν δόγματα.
(에픽테토스, Works, chapter 5 1:3)
ἁπλῶσ δ’ Ἀχαιῶν οὐδέν’ αἰτιώμεθα.
(에우리피데스, Rhesus, episode, antistrophe 1 1:12)
ταῦτα δὴ ὑπαισχυνόμεθά τε τούσδε καὶ αἰτιώμεθα τοὺσ πατέρασ ἡμῶν ὅτι ἡμᾶσ μὲν εἰών τρυφᾶν, ἐπειδὴ μειράκια ἐγενόμεθα, τὰ δὲ τῶν ἄλλων πράγματα ἔπραττον·
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λάχης 7:4)
ὡσ γὰρ ἐν τῷ πυρέττειν πικρὰ πάντα καὶ ἀηδῆ φαίνεται γευομένοισ, ἀλλ’ ὅταν ἴδωμεν ἑτέρουσ ταὐτὰ προσφερομένουσ καὶ μὴ δυσχεραίνοντασ, οὐκέτι τὸ σιτίον οὐδὲ τὸ ποτὸν ἀλλ’ αὑτοὺσ αἰτιώμεθα καὶ τὴν νόσον οὕτωσ καὶ τοῖσ πράγμασι παυσόμεθα μεμφόμενοι καὶ δυσχεραίνοντεσ, ἂν ἑτέρουσ ταὐτὰ προσδεχομένουσ ἀλύπωσ καὶ ἱλαρῶσ ὁρῶμεν.
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 82)
ἑτέρουσ ταὐτὰ προσφερομένουσ καὶ μὴ δυσχεραίνοντασ, οὐκέτι τὸ σιτίον οὐδὲ τὸ ποτὸν ἀλλ’ αὑτοὺσ αἰτιώμεθα καὶ τὴν νόσον·
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 8 1:1)
ἀλλὰ γάρ, ἔφη, μὴ οὕτωσ εἰκῇ ἡμᾶσ αὐτοὺσ αἰτιώμεθα·
(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Ε, chapter 5 17:1)
πρόβατον μέν, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ ἂν κακῶσ ἔχῃ, τὸν νομέα αἰτιώμεθα, καὶ ἵπποσ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ ἂν κακουργῇ, τὸν ἱππέα κακίζομεν·
(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 3 12:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION