Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὄντων γὰρ κακῶν τοσούτων τῇ πόλει ἀδύνατον ἦν ταῦτα ἰαθῆναι ἄλλωσ ἢ τῷ ἐμῷ αἰσχρῷ, ὥστ’ ἐν αὐτῷ ᾧ ἐγὼ κακῶσ ἔπραττον, ἐν τούτῳ ὑμᾶσ σῴζεσθαι.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῆσ ἑαυτοῦ καθόδου 15:2)
καὶ ὁ μὲν αὖθισ ἐλυμαίνετο, Μεσσάλασ δ’ ἐνεδοίασε μὲν ὡσ ἐπὶ αἰσχρῷ, ἐνέδωκε δ’ ὅμωσ, εἴτε πολέμου ταῦτ’ εἶναι νομίζων ἀνάγκασ εἴτε καὶ τῆσ Καίσαροσ γνώμησ τι προμαθὼν ἢ τεκμηράμενοσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 11 6:4)
οὕτω τὸ μὲν πρέπον αἱρούμενοι καὶ τὴν ὠφέλειαν ἅμ’ αὐτῷ κτώμεθα, τῷ δ’ αἰσχρῷ τὴν βλάβην ἐπισπώμεθα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 5:12)
καὶ ὡσ ἐν αἰσχρῷ φιλαύτουσ ἀποκαλοῦσι, δοκεῖ τε ὁ μὲν φαῦλοσ ἑαυτοῦ χάριν πάντα πράττειν, καὶ ὅσῳ ἂν μοχθηρότεροσ ᾖ, τοσούτῳ μᾶλλον ‐ ἐγκαλοῦσι δὴ αὐτῷ οἱο͂ν ὅτι οὐδὲν ἀφ’ ἑαυτοῦ πράττει ‐ ὁ δ’ ἐπιεικὴσ διὰ τὸ καλόν, καὶ ὅσῳ ἂν βελτίων ᾖ, μᾶλλον διὰ τὸ καλόν, καὶ φίλου ἕνεκα, τὸ δ’ αὑτοῦ παρίησιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 83:1)
καὶ ὃσ εἰσελθὼν λίθινον εὑρ͂ε τὸν πίθον γεγονότα, τοῦτο δὲ τὸ σημεῖον ἔτι καὶ νῦν ἐστιν ἐν ταῖσ ἐπιχωρίαισ γυναιξὶν πάσαισ ἐν αἰσχρῷ κεῖσθαι τὸ πίνειν οἶνον διὰ τὴν προκειμένην αἰτίαν οἱαῖ δ’ εἰσὶ παρὰ τοῖσ Ἕλλησι μεθύουσαι αἱ γυναῖκεσ παραδίδωσιν Ἀντιφάνησ μὲν ἐν τῇ Ἀκοντιζομένῃ οὕτω·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 56 5:1)
ἄξιοι γὰρ ἂν εἰήμεν καὶ ταῦτα καὶ ἔτι χείρονα τούτων πάσχειν ἐφ’ ὑμῖν γενόμενοι καὶ ῥυπαίνοντεσ αἰσχρῷ βίῳ τὰσ ἑαυτῶν τε καὶ τῶν προγόνων ἀρετάσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 5 7:1)
εἰ μὴ καὶ τὸ ἔσοπτρον τῷ αἰσχρῷ, ὅτι δεικνύει αὐτὸν αὐτῷ οἱο͂́σ ἐστιν·
(에픽테토스, Works, book 2, Πρὸσ Νάσωνα. 21:3)
εἰ γὰρ ἡ ἀτιμία ἐστὶ κακόν, οὐ δύνασαι ἐν κακῷ εἶναι δι’ ἄλλον, οὐ μᾶλλον ἢ ἐν αἰσχρῷ·
(에픽테토스, Works, chapter 24 1:2)
ταῦτ’ οὖν ἐν αἰσχρῷ θέμενοσ αἰδέσθητί με·
(에우리피데스, Hecuba, episode, iambics 2:5)
ὡσ γάρ μιν ἡ συμφορὴ κατέλαβεν, ἀμηχανέων τῷ κακῷ αἰσχρῷ δοκέοντι κατ’ ἡσυχίην ἐνόσεεν, ἔκειτο δὲ ἀλγέων οὐδέν, καὶ οἱ ἥ τε χροιὴ πάμπαν ἐτρέπετο καὶ τὸ σῶμα δι’ ἡμέρησ ἐμαραίνετο.
(루키아노스, De Syria dea, (no name) 17:5)
μὴ τοίνυν κατ’ ἀνθρώπων, ἦ δ’ ὅσ, σκόπει μόνον τοῦτο, εἰ βούλει ῥᾷον μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ κατὰ ζῴων πάντων καὶ φυτῶν, καὶ συλλήβδην ὅσαπερ ἔχει γένεσιν περὶ πάντων ἴδωμεν ἆρ’ οὑτωσὶ γίγνεται πάντα, οὐκ ἄλλοθεν ἢ ἐκ τῶν ἐναντίων τὰ ἐναντία, ὅσοισ τυγχάνει ὂν τοιοῦτόν τι, οἱο͂ν τὸ καλὸν τῷ αἰσχρῷ ἐναντίον που καὶ δίκαιον ἀδίκῳ, καὶ ἄλλα δὴ μυρία οὕτωσ ἔχει.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 187:1)
ταὐτὸν δὲ τοῦτο καὶ τὸν ἐρώμενον ὁρῶμεν, ὅτι διαφερόντωσ τοὺσ ἐραστὰσ αἰσχύνεται, ὅταν ὀφθῇ ἐν αἰσχρῷ τινι ὤν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 70:2)
τίκτειν δὲ ἐν μὲν αἰσχρῷ οὐ δύναται, ἐν δὲ τῷ καλῷ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 385:3)
ὅταν δὲ αἰσχρῷ, σκυθρωπόν τε καὶ λυπούμενον συσπειρᾶται καὶ ἀποτρέπεται καὶ ἀνείλλεται καὶ οὐ γεννᾷ, ἀλλὰ ἴσχον τὸ κύημα χαλεπῶσ φέρει.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 386:4)
ἐν τῷ γὰρ αἰσχρῷ οὐδέποτε γεννήσει.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 412:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION