Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὕτωσ δ’ ἄμομφον ὄντα σ’ αἰδοῦμαι πόλει.
(아이스킬로스, 에우메니데스, episode 3:4)
ὀνομάζειν γὰρ αἰδοῦμαι θεάν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 56 1:5)
ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν σφαγὴν ἔχει τισ ὑμῶν ἐπιδεῖξαι ὅπου ἐγένετο ἢ πῶσ αὐτοῦ ἡ γαστήρ πεπλήρωται παντοίων ἀγαθῶν, καὶ γὰρ κίχλασ ἐν ἑαυτῷ ἔχει καὶ ἄλλα ὀρνίθια ὑπογαστρίων τε μέρη χοιρείων καὶ μήτρασ τόμουσ καὶ τῶν ᾠῶν τὰ χρυσᾶ, ἔτι δὲ ὀρνίθων ’ γαστέρεσ αὐταῖσι μήτραισ καὶ καλῶν ζωμῶν πλέεσ καὶ τὰ ἐκ τῶν σαρκῶν εἰσ λεπτὰ κατακνιζόμενα καὶ μετὰ πεπερίδων συμπλαττόμενα ἰσίκια γὰρ ’ ὀνομάζειν αἰδοῦμαι ’ τὸν Οὐλπιανόν, καίπερ αὐτὸν εἰδὼσ ἡδέωσ αὐτοῖσ χρώμενον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 192)
κτείνειν δ’ ὑμᾶσ αἰδοῦμαι τοὺσ θεῶν ἀγγέλλοντασ φήμασ θνατοῖσ·
(에우리피데스, Ion, choral, anapests21)
ἐγὼ γὰρ ἐκβαλεῖν μὲν αἰδοῦμαι δάκρυ, τὸ μὴ δακρῦσαι δ’ αὖθισ αἰδοῦμαι τάλασ, ἐσ τὰσ μεγίστασ συμφορὰσ ἀφιγμένοσ.
(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue 2:11)
αἰδοῦμαι τάδε.
(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode 1:20)
ὀνομάζειν γὰρ αἰδοῦμαι θεὰσ εὐμενίδασ, αἳ τόνδ’ ἐξαμιλλῶνται φόβῳ.
(에우리피데스, episode 3:2)
ἡ σὴ δὲ θυγάτηρ ‐ μητέρ’ αἰδοῦμαι λέγειν ‐ ἰδίοισιν ὑμεναίοισι κοὐχὶ σώφροσιν ἐσ ἀνδρὸσ ᾔει λέκτρ’·
(에우리피데스, episode, iambic 11:6)
τί γὰρ ἔτ’ αἰδοῦμαι τάλασ;
(에우리피데스, episode, anapests 1:30)
αἰδοῦμαι μὲν οὖν ὑπὲρ ἀμφοῖν, ὑπέρ τε σοῦ καὶ ἐμαυτοῦ σοῦ μέν, ἀξιοῦντοσ μνήμῃ καὶ γραφῇ παραδοθῆναι ἄνδρα τρισκατάρατον, ἐμαυτοῦ δέ, σπουδὴν ποιουμένου ἐπὶ τοιαύτῃ ἱστορίᾳ καὶ πράξεσιν ἀνθρώπου, ὃν οὐκ ἀναγιγνώσκεσθαι πρὸσ τῶν πεπαιδευμένων ἦν ἄξιον, ἀλλ’ ἐν πανδήμῳ τινὶ μεγίστῳ θεάτρῳ ὁρᾶσθαι ὑπὸ πιθήκων ἢ ἀλωπέκων σπαραττόμενον.
(루키아노스, Alexander, (no name) 2:1)
Αἰδοῦμαι αὐτάσ, ὦ μῆτερ·
(루키아노스, Dialogi deorum, Ἀφροδίτη, Ἔρωσ. 4:4)
ὁ μέντοι Πρίαποσ, γελοῖον γάρ τί σοι διηγήσομαι, πρῴην ἐν Λαμψάκῳ γενόμενοσ, ἐγὼ μὲν παρῄειν τὴν πόλιν, ὁ δὲ ὑποδεξάμενόσ με καὶ ξενίσασ παῤ αὑτῷ, ἐπειδὴ ἀνεπαυσάμεθα ἐν τῷ συμποσίῳ ἱκανῶσ ὑποβεβρεγμένοι, κατ̓ αὐτάσ που μέσασ νύκτασ ἐπαναστὰσ ὁ γενναῖοσ ‐ αἰδοῦμαι δὲ λέγειν Ἐπείρα σε, Διόνυσε;
(루키아노스, Dialogi deorum, Ἀπόλλων, Διόνυσοσ. 4:2)
ἀλλ’ ὅταν ἀναμνησθῶ τοῦ γέροντοσ ἐκείνου Ἡρακλέουσ, πάντα ποιεῖν προάγομαι καὶ οὐκ αἰδοῦμαι τοιαῦτα τολμῶν ἡλικιώτησ ὢν τῆσ εἰκόνοσ.
(루키아노스, Hercules, Προλαλία. Ἡρακλῆς 7:5)
φοβοῦμαί γε, ὦ μακάριε, τοὺσ μοχθηρούσ ‐ οὐ γὰρ δή ποτε εἴποιμ’ ἂν ὥσ γε αἰδοῦμαι ‐ μή πωσ ἡμῶν καταφρονήσωσιν.
(플라톤, Laws, book 10 10:4)
ἐγὼ πρὶν ἄρξασθαι τῶν κατὰ σοῦ βασάνων, ὦ πρεσβῦτα, συμβουλεύσαιμ’ ἄν σοι ταῦτα, ὅπωσ ἀπογευσάμενοσ τῶν ὑείων σώζοιο. αἰδοῦμαι γάρ σου τὴν ἡλικίαν καὶ τὴν πολιάν, ἣν μετὰ τοσοῦτον ἔχων χρόνον οὐ μοι δοκεῖσ φιλοσοφεῖν τῇ Ἰουδαίων χρώμενοσ θρησκείᾳ.
(70인역 성경, Liber Maccabees IV 5:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION