Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καί φασι τὴν θεὸν παραχρῆμα αὐτοῦ τὴν μορφὴν εἰσ ἔλαφον ἀλλάξαι, καὶ τοῖσ ἑπομένοισ αὐτῷ πεντήκοντα κυσὶν ἐμβαλεῖν λύσσαν, ὑφ’ ὧν κατὰ ἄγνοιαν ἐβρώθη.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 4 4:3)
ἣν Ἐπίδαμνόν τινεσ εἶναι νομίζουσι διὰ τοιάνδε ἄγνοιαν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 6 2:2)
οἷσ Ὀκτάουιοσ ἐνδοὺσ διὰ τὴν ἔτι ἄγνοιαν τῶν ἐπὶ τῷ θανάτῳ γενομένων, τοὺσ ἡγεμόνασ τοῦ στρατοῦ δεξιωσάμενοσ διέπλει τὸν Ιὄνιον, οὐκ ἐσ τὸ Βρεντέσιον οὑ̓́πω γάρ τινα τοῦ ἐκεῖθι στρατοῦ πεῖραν εἰληφὼσ πάντα ἐφυλάσσετὀ, ἀλλ’ ἐσ ἑτέραν οὐ μακρὰν ἀπὸ τοῦ Βρεντεσίου πόλιν, ἐκτὸσ οὖσαν ὁδοῦ, ᾗ ὄνομα Λουπίαι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 2 2:4)
τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὁτὲ μὲν δι’ ἄγνοιαν, ὁτὲ δὲ δι’ ἀλαζονείαν, ὑφ’ ὧν ἁλίσκεσθαι συμβαίνει καὶ τοὺσ ἐμπείρουσ καὶ δυναμένουσ πράττειν ὑπὸ τούτων τῶν μήτ’ ἐχόντων μήτε δυναμένων διάνοιαν ἀρχιτεκτονικὴν ἢ πρακτικήν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 72:2)
δοκεῖ δὴ ἐναντίον εἶναι τὸ ἑκούσιον τῷ ἀκουσίῳ, καὶ τὸ εἰδότα ἢ ὃν ἢ ᾧ ἢ οὗ ἕνεκα ἐνίοτε γὰρ οἶδε μὲν ὅτι πατήρ, ἀλλ’ οὐχ ἵνα ἀποκτείνῃ, ἀλλ’ ἵνα σώσῃ, ὥσπερ αἱ Πελιάδεσ, ἤτοι ὡσ τοδὶ μὲν πόμα, ἀλλ’ ὡσ φίλτρον καὶ οἶνον, τὸ δ’ ἦν κώνειον τῷ ἀγνοοῦντα καὶ ὃν καὶ ᾧ καὶ ὃ δι’ ἄγνοιαν, μὴ κατὰ συμβεβηκόσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 158:1)
τὸ δὲ δι’ ἄγνοιαν, καὶ ὃ καὶ ᾧ καὶ ὅν, ἀκούσιον·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 159:1)
ὥστ’ ἐπεὶ τὸ μὲν ἐφ’ αὑτῷ ὂν ἢ πράττειν ἢ μὴ πράττειν, ἐάν τισ πράττῃ ἢ ἀπρακτῇ δι’ αὑτὸν καὶ μὴ δι’ ἄγνοιαν, ἑκὼν πράττει ἢ ἀπρακτεῖ, πολλὰ δὲ τῶν τοιούτων πράττομεν οὐ βουλευσάμενοι οὐδὲ προνοήσαντεσ, ἀνάγκη τὸ μὲν προαιρετὸν ἅπαν ἑκούσιον εἶναι, τὸ δ’ ἑκούσιον μὴ προαιρετόν, καὶ τὰ μὲν κατὰ προαίρεσιν πάντα ἑκούσια εἶναι, τὰ δ’ ἀκούσια μὴ πάντα κατὰ προαίρεσιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 185:2)
τρίτη δ’ ἡ δι’ ἀπειρίαν καὶ ἄγνοιαν, δι’ ἣν τὰ παιδία καὶ οἱ μαινόμενοι οἳ μὲν ὑπομένουσι τὰ φερόμενα, οἳ δὲ λαμβάνουσι τοὺσ ὄφεισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 23:7)
διόπερ οὔτ’ εἴ τισ ὑπομένοι τὰ φοβερὰ δι’ ἄγνοιαν, ἀνδρεῖοσ, οἱο͂ν εἴ τισ τοὺσ κεραυνοὺσ ὑπομένοι φερομένουσ διὰ μανίαν, οὔτ’ εἰ γιγνώσκων ὅσοσ ὁ κίνδυνοσ, διὰ θυμόν, οἱο͂ν οἱ Κελτοὶ πρὸσ τὰ κύματα ὅπλα ἀπαντῶσι λαβόντεσ, καὶ ὅλωσ ἡ βαρβαρικὴ ἀνδρεία μετὰ θυμοῦ ἐστίν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 40:1)
ἀλλ’ ἐπειδὴ πᾶσα ἀρετὴ προαιρετική τοῦτο δὲ πῶσ λέγομεν, εἴρηται πρότερον, ὅτι ἕνεκά τινοσ πάντα αἱρεῖσθαι ποιεῖ, καὶ τοῦτό ἐστι τὸ οὗ ἕνεκα, τὸ καλόν, δῆλον ὅτι καὶ ἡ ἀνδρεία ἀρετή τισ οὖσα ἕνεκά τινοσ ποιήσει τὰ φοβερὰ ὑπομένειν, ὥστ’ οὔτε δι’ ἄγνοιαν ὀρθῶσ γὰρ μᾶλλον ποιεῖ κρίνειν οὔτε δι’ ἡδονήν, ἀλλ’ ὅτι καλόν, ἐπεί, ἄν γε μὴ καλὸν ᾖ ἀλλὰ μανικόν, οὐχ ὑπομένει·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 50:2)
ἀλλ’ οὖν ὁ τὴν ἄγνοιαν, ἐὰν ᾖ ἐναντία, διὸ τὸ μὴ ἐνεῖναι τὴν ὑπεροχὴν ἀλλὰ τὴν ἀρετήν, ὅλωσ μᾶλλον εἶναι πρὸσ τὴν κακίαν οὕτωσ ἔχουσαν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 12:3)
ὥστ’ εἴπερ διὰ τὸ φεύγειν τὴν ἄγνοιαν ἐφιλοσόφησαν, φανερὸν ὅτι διὰ τὸ εἰδέναι τὸ ἐπίστασθαι ἐδίωκον καὶ οὐ χρήσεώσ τινοσ ἕνεκεν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 39:3)
εἰ οὖν ἥ τ’ ἀπόδειξισ τῶν ἀναγκαίων καὶ ὁ ὁρισμὸσ ἐπιστημονικόν, καὶ οὐκ ἐνδέχεται, ὥσπερ οὐδ’ ἐπιστήμην ὁτὲ μὲν ἐπιστήμην ὁτὲ δ’ ἄγνοιαν εἶναι, ἀλλὰ δόξα τὸ τοιοῦτόν ἐστιν, οὕτωσ οὐδ’ ἀπόδειξιν οὐδ’ ὁρισμόν, ἀλλὰ δόξα ἐστὶ τοῦ ἐνδεχομένου ἄλλωσ ἔχειν, δῆλον ὅτι οὐκ ἂν εἰή αὐτῶν οὔτε ὁρισμὸσ οὔτε ἀπόδειξισ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 234:2)
ὥσθ’ ἡ ἀντικειμένη ἔσται, ὑγίανσισ, ἀλλὰ τῷ συμβεβηκέναι, οἱο͂ν ἐξ ἀναμνήσεωσ εἰσ λήθην μεταβάλλει ὅτι ᾧ ὑπάρχει ἐκεῖνο μεταβάλλει, ὁτὲ μὲν εἰσ ἐπιστήμην ὁτὲ δὲ εἰσ ἄγνοιαν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 191:1)
συνειδότεσ δ’ ἑαυτοῖσ ἄγνοιαν τοὺσ μέγα τι καὶ ὑπὲρ αὐτοὺσ λέγοντασ θαυμάζουσιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 21:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION