Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Μετὰ δὲ τοῦτο Φαρνάκησ μὲν ἀγαπῶν ἐσ τὴν ἀρχὴν Βοσπόρου, τὴν δεδομένην οἱ παρὰ Πομπηίου, συνέφυγεν·
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 13 5:1)
ἐγκαλέσειε δ’ ἄν τισ, εἰ διὰ τὸ χρήσιμον ἢ τὸ ἡδὺ ἀγαπῶν προσεποιεῖτο διὰ τὸ ἦθοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 32:4)
καὶ φίλαυτοσ δὴ μάλιστα ὁ τοῦτο ἀγαπῶν καὶ τούτῳ χαριζόμενοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 92:2)
ἀγαπῶν τε κἂν ἑψητὸν ἐν τεύτλοισ ἕνα διὰ δωδεκάτησ ἑψόμενον ἡμέρασ ἴδῃ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 60 1:9)
μετὰ δὲ τοὺσ θεοὺσ ἀνθρώπων ἐπιμελεῖται, τιμῶν μὲν καὶ ἀγαπῶν τοὺσ ἀγαθούσ, κηδόμενοσ δὲ πάντων.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 20:2)
καὶ γὰρ δὴ ἐτύγχανε τὸν μὲν Ὅμηρον ἀγαπῶν, τὸν Ἀχιλλέα δὲ οὐ μόνον ἐθαύμαζεν, ἀλλὰ καὶ ἐζηλοτύπει τῆσ Ὁμήρου ποιήσεωσ, ὥσπερ οἱ καλοὶ ζηλοτυποῦσι τοὺσ καλοὺσ ἐνίοτε, κρειττόνων ἐραστῶν τυγχάνοντασ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ β. 40:1)
ὁ δὲ τοὺσ γεννήσαντασ ἀγαπῶν οὐδέποτ̓ ἂν ἀμελήσειε τῶν χάριτι γονέων γενομένων.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΑΠΑΜΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ. 8:1)
Σφόδρα θαυμάζειν ἔπεισιν, ὦ ἄνδρεσ, εἴ τισ οὐκ ἀποδεχόμενόσ τινα οὐδὲ ἀγαπῶν ἔπειτα ἀναστὰσ ἐπαινεῖ τῷ λόγῳ καὶ ἐνίοτε διῆλθεν ἐγκώμιον μακρὸν καὶ λίαν ἐπιμελῶσ συγκείμενον.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΝ. 3:1)
ἢ πῶσ ἂν ἐμὲ ἀγαπήσειεν ὁ μηδ̓ αὑτὸν ἀγαπῶν;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΠΙΣΤΙΑΣ. 9:5)
ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ Κατρεύσ, ἔρημοσ ὢν ἀρρένων παίδων καὶ διαφερόντωσ ἀγαπῶν τὸν Ἀλθαιμένην, ἔπλευσεν εἰσ Ῥόδον, φιλοτιμούμενοσ εὑρεῖν τὸν υἱὸν καὶ ἀπαγαγεῖν εἰσ Κρήτην.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 59 3:2)
τὴν ἀληθινὴν φιλοσοφίαν, μὴ τὸ θεωρητικὸν αὐτῆσ μόνον ἀγαπῶν ἀλλὰ καὶ τὸ πρακτικόν, μηδ’ ἀφ’ ὧν αὐτὸσ ἄλυπον ἕξει βίον, ταῦτα προαιρούμενοσ, ἀλλ’ ἐξ ὧν πολλοὺσ ὠφελήσει, παρακελευσαίμην ἂν αὐτῷ τὴν ἐκείνου τοῦ ῥήτοροσ μιμεῖσθαι προαίρεσιν.
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 4 2:1)
Νώχου δὲ ταύτασ ποιησαμένου τὰσ ἱκετείασ ὁ θεὸσ ἐπὶ δικαιοσύνῃ τὸν ἄνδρα ἀγαπῶν ἐπένευεν αὐτῷ τὰσ εὐχὰσ εἰσ τέλοσ ἄξειν, οὔτε τοὺσ διεφθαρμένουσ λέγων αὐτὸσ ἀπολέσαι, κακίᾳ δὲ τῇ οἰκείᾳ ταύτην αὐτοὺσ ὑποσχεῖν τὴν δίκην, οὔτ’ ἄν, εἰ γενομένουσ ἀνθρώπουσ ἀφανίσαι διεγνώκει, παραγαγεῖν αὐτοὺσ εἰσ τὸν βίον, σῶφρον γὰρ εἶναι τὴν ἀρχὴν αὐτοῖσ μηδὲ χαρίσασθαι τὸ ζῆν ἢ δόντα τοῦτο διαφθείρειν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 122:1)
ἐκ δὴ ταύτησ καὶ παῖδεσ αὐτῷ γίνονται, τὴν δ’ ἑτέραν ἄτεκνον οὖσαν ἀγαπῶν διετέλει.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 5 443:2)
ὁ δὲ τὸν πατέρα τῆσ ἐπὶ τῷ Δαυίδῃ μεταβολῆσ θαυμάσασ οὐκ ἐπὶ μετρίοισ ἀπὸ τῆσ πολλῆσ εὐνοίασ ἀλλ’ ἐπὶ θανάτῳ γενομένησ, καὶ τὸν νεανίσκον ἀγαπῶν καὶ τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ καταιδούμενοσ λέγει πρὸσ αὐτὸν τὸ τοῦ πατρὸσ ἀπόρρητον καὶ τὴν προαίρεσιν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 264:1)
δίδωσι δὲ Ἀγχοῦσ αὐτῷ κώμην τινὰ Σέκελλαν καλουμένην, ἣν βασιλεύσασ ὁ Δαυίδησ ἀγαπῶν ἴδιον κτῆμα ἐτίμησεν εἶναι καὶ οἱ παῖδεσ αὐτοῦ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 409:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION