Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπειδὴ δὲ τὰ ἐναντία ἕτερα τῷ εἴδει, τὸ δὲ φθαρτὸν καὶ τὸ ἄφθαρτον ἐναντία στέρησισ γὰρ ἀδυναμία διωρισμένη, ἀνάγκη ἕτερον εἶναι τῷ γένει τὸ φθαρτὸν καὶ τὸ ἄφθαρτον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 138:1)
νῦν μὲν οὖν ἐπ’ αὐτῶν εἰρήκαμεν τῶν καθόλου ὀνομάτων, ὥστε δόξειεν ἂν οὐκ ἀναγκαῖον εἶναι ὁτιοῦν ἄφθαρτον καὶ φθαρτὸν ἕτερα εἶναι τῷ εἴδει, ὥσπερ οὐδὲ λευκὸν καὶ μέλαν τὸ γὰρ αὐτὸ ἐνδέχεται εἶναι, καὶ ἅμα, ἐὰν ᾖ τῶν καθόλου, ὥσπερ ὁ ἄνθρωποσ εἰή ἂν καὶ λευκὸσ καὶ μέλασ, καὶ τῶν καθ’ ἕκαστον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 138:2)
ἀλλὰ τῶν ἐναντίων τὰ μὲν κατὰ συμβεβηκὸσ ὑπάρχει ἐνίοισ, οἱο͂ν καὶ τὰ νῦν εἰρημένα καὶ ἄλλα πολλά, τὰ δὲ ἀδύνατον, ὧν ἐστὶ καὶ τὸ φθαρτὸν καὶ τὸ ἄφθαρτον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 140:2)
ἢ ἔσται τὸ αὐτὸ καὶ ἓν φθαρτὸν καὶ ἄφθαρτον, εἰ ἐνδέχεται μὴ ὑπάρχειν αὐτῷ τὸ φθαρτόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 142:3)
ᾗ ἄρα καὶ καθ’ ὃ πρῶτον τὸ μὲν φθαρτὸν τὸ δ’ ἄφθαρτον, ἔχει ἀντίθεσιν, ὥστε ἀνάγκη γένει ἕτερα εἶναι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 143:2)
ἄτοπον δὲ καὶ τὸ ἄφθαρτον εἶναι τὸ νεῖκοσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 137:1)
ἀλλὰ μὴν οὐ δι’ ἄλλο τι ἄφθαρτον ἢ διότι εὖ ἔχει, οὐδ’ αὔταρκεσ, ὥστε τὸ μὲν φάναι τὴν ἀρχὴν τοιαύτην εἶναι εὔλογον ἀληθὲσ εἶναι, τὸ μέντοι ταύτην εἶναι τὸ ἕν, ἢ εἰ μὴ τοῦτο, στοιχεῖόν γε καὶ στοιχεῖον ἀριθμῶν, ἀδύνατον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 99:3)
οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν ἀγέννητον καὶ ἄφθαρτον ὑποστησάμενοι τὸν κόσμον, ἀπεφήναντο καὶ τὸ γένοσ τῶν ἀνθρώπων ἐξ αἰῶνοσ ὑπάρχειν, μηδέποτε τῆσ αὐτῶν τεκνώσεωσ ἀρχὴν ἐσχηκυίασ·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 6 3:2)
ὑπολαμβάνουσι γὰρ τοὺσ μὲν αὐτῶν αἰώνιον ἔχειν καὶ ἄφθαρτον τὴν φύσιν, οἱο͂ν ἥλιον καὶ σελήνην καὶ τὸν σύμπαντα κόσμον, τοὺσ δὲ νομίζουσι θνητῆσ φύσεωσ κεκοινωνηκέναι καὶ δι’ ἀρετὴν καὶ κοινὴν εἰσ ἀνθρώπουσ εὐεργεσίαν τετευχέναι τιμῶν ἀθανάτων·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 9 1:2)
πρῶτον μὲν τὸν θεὸν ζῷον ἄφθαρτον καὶ μακάριον νομίζων, ὡσ ἡ κοινὴ τοῦ θεοῦ νόησισ ὑπεγράφη, μηθὲν μήτε τῆσ ἀφθαρσίασ ἀλλότριον μήτε τῆσ μακαριότητοσ ἀνοίκειον αὐτῷ πρόσαπτε·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 123:2)
] Τὸ μακάριον καὶ ἄφθαρτον οὔτε αὐτὸ πράγματα ἔχει οὔτε ἄλλῳ παρέχει, ὥστε οὔτε ὀργαῖσ οὔτε χάρισι συνέχεται·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 139:2)
ἀλλὰ μὴν καὶ ἄφθαρτον διαμένειν τὸν κόσμον διὰ τὸ μὴ διαλύεσθαι εἰσ τὸν θεόν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 71:3)
Παναίτιοσ δ’ ἄφθαρτον ἀπεφήνατο τὸν κόσμον.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 142:4)
φθαρτὴν δ’ ὑπάρχειν, τὴν δὲ τῶν ὅλων ἄφθαρτον, ἧσ μέρη εἶναι τὰσ ἐν τοῖσ ζῴοισ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 156:11)
τινὲσ μὲν οὖν οὐδὲν ἔξω τοῦ φανεροῦ πυρὸσ εἶναί φασι τὸ τηρούμενον, τὴν δὲ φυλακὴν αὐτοῦ παρθένοισ ἀνακεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀνδράσι ποιοῦνται κατὰ τὸ εἰκόσ, ὅτι πῦρ μὲν ἀμίαντον, παρθένοσ δ’ ἄφθαρτον, τῷ δ’ ἁγνοτάτῳ τῶν θείων τὸν καθαρώτατον τῶν θνητῶν φίλον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 66 2:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION