Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ δὲ καὶ τούτων τοῖσ ἐθέλουσιν ἐπιτρέψασ ἐσ τὰ οἰκεῖα σφῶν ἀφίστασθαι καὶ διαδοὺσ ἐκ τοῦ παρόντοσ ἔτι χρυσίου, μετὰ τριακοσίων τῶν παραμεινάντων μόνων ἐπὶ τὸν Ῥῆνον ἐφέρετο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 14 3:8)
καὶ πρέσβεισ αὐτῶν ὁ Ἀννίβασ ἐσ Καρχηδόνα ἔπεμπεν, αὐτόσ τε ἐν ἀπορρήτοισ ἔγραφε Ῥωμαίουσ τὴν ὑπὸ Καρχηδονίοισ Ἰβηρίαν ἀναπείθειν ἀπὸ Καρχηδονίων ἀφίστασθαι, καὶ Ζακανθαίουσ Ῥωμαίοισ ταῦτα συμπράσσειν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2 5:3)
οὐ γὰρ δὴ τῶν αὐτῶν ἔργον ἑκούσιον ἦν ἄρτι μὲν περὶ εἰρήνησ παρακαλεῖν, καὶ χρήματα τοσαῦτα διδόναι, καὶ τῶν νεῶν τῶν μακρῶν πλὴν ὀλίγων ἀφίστασθαι, καὶ τὸ πολὺ τῆσ ἀρχῆσ ὑμῖν παριέναι, καὶ περὶ τῶνδε ὀμνύναι τε καὶ ὁρκοῦν πέμψαντασ ἐσ Ῥωμην, ἔτι δ’ ὄντων τῶν ἡμετέρων πρέσβεων παρ’ ὑμῖν ἑκόντασ ἁμαρτεῖν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 2:14)
μετὰ δὲ τοῦτο ἐσ Ἔφεσον κατῇρε, καὶ πρέσβεισ ἐσ Ῥώμην ἔπεμπε Λυσίαν τε καὶ Ἡγησιάνακτα καὶ Μένιππον, οἳ τῷ μὲν ἔργῳ τῆσ βουλῆσ ἀποπειράσειν ἔμελλον, τῷ λόγῳ δ’ ὁ Μένιπποσ ἔφη τὸν βασιλέα περὶ τὴν Ῥωμαίων φιλίαν ἐσπουδακότα, καὶ βουλόμενον αὐτοῖσ εἶναι καὶ σύμμαχον ἂν ἀξιῶσι, θαυμάζειν ὅτι κελεύουσι τῶν ἐν Ιὠνίᾳ πόλεων ἀφίστασθαι, καὶ φόρουσ τισὶν ἀφιέναι, καὶ τῆσ Ἀσίασ ἔνια μὴ πολυπραγμονεῖν, καὶ Θρᾴκην ἐᾶν ἀεὶ τῶν προγόνων αὐτοῦ γενομένην·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2 1:4)
βουλόμενοι γὰρ τοὺσ ἀφισταμένουσ προσάγεσθαι καὶ τοὺσ παραμένοντασ ἂν ἐποίουν ἀφίστασθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 16:8)
ἔστι γὰρ εὖ φρονούντων ὧν μὲν εὐφραινόντων πεπείρανται μὴ θέλειν ἀφίστασθαι, ἃ δ’ οὕτωσ σκληρὰ καὶ ταραχώδη καὶ πανταχοῦ μεστὰ ἀηδίασ εὑρήκασι, τούτων ὡσ τάχιστα παύσασθαι, μὴ τὸ κακὸν τοῦ κακοῦ φάρμακον ἡγουμένουσ, ἀλλὰ νομίζοντασ μνήμην καὶ λήθην δύο προσρήματα ἐναντίω δυοῖν ἐναντίοιν εἶναι πραγμάτοιν, καὶ δεῖν τὰ μὲν χρηστὰ τῇ μνήμῃ σημειοῦσθαι, τὰ δὲ φαῦλα τῇ λήθη παραγράφεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 10:5)
διὰ τοῦτο καὶ προσέχειν τούτοισ παντὸσ μᾶλλον ᾠόμεθα χρῆναι καὶ μηδ’ ὁντινοῦν ἀφίστασθαι τρόπον, εἴ γε σώζεσθαι μέλον ἡμῖν καὶ μὴ φανερῶσ θανατῶμεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 14:8)
Εὐαίσησ Σύροσ Αἰγύπτου σατραπεύων, ἀφίστασθαι μελλόντων τῶν νομαρχῶν ἀπ’ αὐτοῦ αἰσθόμενοσ, καλέσασ αὐτοὺσ εἰσ τὰ βασίλεια ἐκρέμα ἅπαντασ·
(아리스토텔레스, 경제학, Book 2 113:1)
κρεῖττον εἶναι μὴ μετασχεῖν μὲν αὐτῶν, μετέχειν δὲ μηδὲν ἧττον, καὶ τὸ οἰέσθαι μὲν δεῖν πράττειν καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ συμφέροντα, ἀφίστασθαι δὲ αὐτῶν διὰ τὰσ ἡδονάσ.
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 35:1)
χωρὶσ δὲ τούτων, φέρε πρὸσ τῶν θεῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἰ τοὐναντίον συνεβεβήκει, μὴ ὁ τούτου ἀδελφὸσ ὁ τετελευτηκὼσ ἐμοὶ ὤφειλε χρήματα, ἀλλ’ ἐγὼ τῷ τούτου, τάλαντον ἢ ὀγδοήκοντα μνᾶσ ἢ πλέον ἢ ἔλαττον, ἆρ’ ἂν οἰέσθε Λάκριτον τουτονί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοὺσ αὐτοὺσ λόγουσ λέγειν οἷσπερ νυνὶ κατακέχρηται, ἢ φάσκειν αὑτὸν οὐκ εἶναι κληρονόμον ἢ ἀφίστασθαι τῶν τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ οὐκ ἂν πάνυ πικρῶσ εἰσπράττειν με, ὥσπερ καὶ παρὰ τῶν ἄλλων εἰσπέπρακται, εἴ τίσ τι ἐκείνῳ τῷ τετελευτηκότι ὤφειλεν ἢ ἐν Φασήλιδι ἢ ἄλλοθί που;
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ τὴν Λάκριτον Παραγραφὴν 68:1)
καὶ περικαθεζόμενοι αὐτῶν τὸ τεῖχοσ πολλῇ δυνάμει ἐπηγγέλλοντο, εἰ βούλοιντο τὴν μὲν πόλιν αὑτοῖσ παραδοῦναι, τὴν δὲ χώραν ἔχειν καὶ καρποῦσθαι τὰ αὑτῶν, ἀφίστασθαι δὲ τῆσ Ἀθηναίων συμμαχίασ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 149:1)
καὶ ἐὰν φαίνηται ἐκ τῆσ βασάνου γήμασ Στέφανοσ οὑτοσὶ ἀστὴν γυναῖκα καὶ ὄντεσ αὐτῷ οἱ παῖδεσ οὗτοι ἐξ ἑτέρασ γυναικὸσ ἀστῆσ καὶ μὴ Νεαίρασ, ἤθελον ἀφίστασθαι τοῦ ἀγῶνοσ καὶ μὴ εἰσιέναι τὴν γραφὴν ταύτην.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 173:2)
εἰ δὲ μὴ ὁμολογοῖεν ἐκ ταύτησ εἶναι αὐτοὺσ ἀλλ’ ἐξ ἑτέρασ γυναικὸσ ἀστῆσ, ἀφίστασθαι τοῦ ἀγῶνοσ ἤθελον τοῦ Νεαίρασ, καὶ εἴ τι ἐκ τῶν βασάνων βλαφθείησαν αἱ ἄνθρωποι, ἀποτίνειν ὅ τι βλαβείησαν.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 179:1)
οὐ γὰρ ἀφίστασθαί γε φήσετε τῆσ διαδοχῆσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 81:3)
τὸ δὲ μὴ μόνον εἴκειν τῇ φορᾷ τῆσ διανοίασ, ἀλλὰ καὶ προσμηχανᾶσθαί τινα ἔξωθεν, οἱο͂ν μέλαιναν ἐσθῆτα καὶ συμπλοκὰσ χειρῶν καὶ ταπεινὰσ καθέδρασ, ὡσ ὑπὸ τούτων πάντων ἀναγκάζεσθαι τρόπον τινὰ τὴν διάνοιαν μηδέποτε ἀφίστασθαι τῆσ λύπησ, ἀλλ̓ ἀεὶ μνημονεύειν καὶ λυπεῖσθαι, διεγνωκότασ δὴ ἔσεσθαί τινα ἀπαλλαγὴν τούτου καὶ μὴ πάντωσ ἀεὶ φαίνεσθαί τινα αἰτίαν τοῦ πάθουσ, οὐχὶ σφόδρα εὐήθεσ;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΛΥΠΗΣ. 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION