Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

παρηγόρει δὲ καὶ τῶν πόλεων τὰσ μάλιστα δεινὰ παθούσασ, Λυκίουσ μὲν ἀτελεῖσ φόρων ἀφιεὶσ καὶ Ξάνθον οἰκίζειν παραινῶν, Ῥοδίοισ δὲ διδοὺσ Ἄνδρον τε καὶ Τῆνον καὶ Νάξον καὶ Μύνδον, ἃσ οὐ πολὺ ὕστερον ἀφῃρέθησαν ὡσ σκληρότερον ἄρχοντεσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 1 7:4)
χώματά τε ἤγειρε πολλά, καὶ μηχανὰσ ἐπήγνυτο, πύργουσ καὶ χελώνασ κριοφόρουσ, ἑλέπολίν τε ἑκατὸν πήχεων, ἐξ ἧσ ἕτεροσ πύργοσ ἐπῇρτο καταπέλτασ καὶ λίθουσ καὶ βέλη ποικίλα ἀφιείσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 11 2:3)
καὶ οὐδ’ ἐνταῦθ’ ἔστη τῆσ δημηγορίασ, ἀλλ’ ὥσπερ προκαταλαμβάνων καὶ ὥσπερ ὑποτεμνόμενοσ τὰσ Πλάτωνοσ ἐπιτιμήσεισ ἔγκειται πάσασ φωνὰσ ἀφιεὶσ καὶ λέγων ἐκ τοῦ εὐθέοσ ἤδη μηδὲ σύ γ’ ἱπποσύνην τε μένειν καὶ πεζὸν ἰόντα πολλὸν ἀπ’ ἠπείρου στρατὸν ἥσυχοσ, ἀλλ’ ἀναχωρεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 97:1)
ὁ μὲν γὰρ κολακείασ καὶ δουλείασ καὶ τῆσ ἡδονῆσ θεραπευτὰσ, καὶ μηδὲν πλέον τούτου σκοπεῖν αὐτοὺσ, ὁ δ’ ὡσ παρρησίᾳ τῇ δικαιοτάτῃ χρωμένουσ καὶ τὸ χαρίζεσθαι μηδαμοῦ τιθέντασ πρὸσ τὸ βέλτιστον, οὕτωσ ἐπαινῶν φαίνεται, τὴν αὐτὴν τῷ Θουκυδίδῃ φωνὴν ἀφιεὶσ, ἐπεὶ κἀκεῖνοσ, ὥσπερ ἐν τοῖσ ἄνω λόγοισ ἐπεδείκνυμεν, θαυμαστὸν ὅσον φησὶ περιεῖναι τῷ Περικλεῖ τῆσ ἐλευθερίασ καὶ παρρησίασ, οὐ γὰρ ἄγεσθαι μᾶλλον ἢ ἄγειν τὸν δῆμον, καὶ μὴ τί λέγων χαριεῖται σκοπεῖν, ἀλλ’ ὅ τι βέλτιστον αὐτοῖσ ἡγοῖτο, τοῦτο συμβουλεύειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 153:2)
ἢ τίνα καλλίω ποιήσασθαι μάρτυρα αὐτοῦ Πλάτωνοσ, ὅταν ἐνταυθοῖ μὲν καὶ παραχρῆμα ἀφιεὶσ φαίνηται τῆσ αἰτίασ αὐτοὺσ, ἑτέρωθι δὲ καὶ καθάπαξ ἐγκωμιάζων καὶ τὸν Στησίχορον μιμούμενοσ τῇ παλινῳδίᾳ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 166:8)
φαίνεται τοίνυν αἰτιασάμενοσ μὲν κοινῇ τοὺσ ἄνδρασ ὡσ διακόνουσ καὶ κόλακασ, πάλιν δὲ τῆσ αἰτίασ ἀφιεὶσ αὐτοὺσ, τούτου δ’ ἕνεκ’ αἰτιασάμενοσ, τοῦ μηδένα δόξαι ῥήτορα χρηστὸν Ἀθήνησι γεγονέναι, πάλιν δ’ αὖ τῶν ῥητόρων ἕνα τῶν Ἀθήνησιν ἐπαινῶν, καὶ ταῦτα τοῖσ αὐτοῖσ ἐνεχόμενον οἷσπερ οὗτοι, τὸν Ἀριστείδην λέγω, καὶ δυοῖν θάτερον, ἢ μὴ προσήκοντα ἐπαινούμενον, ἢ ’κείνουσ δεικνύντα ἃ μὴ προσῆκεν ἀκηκοότασ, ἔτι δ’ οὐ τοῦτον μόνον, ἀλλὰ καὶ πάντασ ἐφεξῆσ αὐτοὺσ ἐπῃνεκὼσ ἑτέρωθι, ἡνίκ’ οὐδεμιᾶσ ἐστι φιλονεικίασ, καὶ πάλιν γ’ ἰδίᾳ τὸν Περικλέα φάσκων τελεώτατον εἰσ τὴν ῥητορικὴν γεγονέναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 168:12)
ἐφ’ οὗ λιθοβόλοσ ἐφειστήκει, τριτάλαντον λίθον ἀφ’ αὑτοῦ ἀφιεὶσ καὶ δωδεκάπηχυ βέλοσ, τοῦτο δὲ τὸ μηχάνημα κατεσκεύασεν Ἀρχιμήδησ, ἑκάτερον δὲ τῶν βελῶν ἔβαλλεν ἐπὶ στάδιον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 43 1:3)
ὁ μὲν οὖν παρὼν καιρόσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μόνον οὐχὶ λέγει φωνὴν ἀφιεὶσ ὅτι τῶν πραγμάτων ὑμῖν ἐκείνων αὐτοῖσ ἀντιληπτέον ἐστίν, εἴπερ ὑπὲρ σωτηρίασ αὐτῶν φροντίζετε·
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Α 4:1)
ἢ ἐπὶ δάμαρτι φησὶν ἢ ἐπὶ μητρὶ ἢ ἐπ’ ἀδελφῇ ἢ θυγατρί, ἢ ἐπὶ παλλακῇ ἣν ἂν ἐπ’ ἐλευθέροισ παισὶν ἔχῃ, καὶ τὸν ἐπὶ τούτων τῳ κτείναντ’ ἀθῷον ποιεῖ, πάντων γ’ ὀρθότατ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοῦτον ἀφιείσ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 76:4)
σὺ τοίνυν τὸ παθεῖν ἀφαιρεῖσ τὸν δεσμὸν ἀφιείσ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 176:1)
ὁ δ’ Ἀλέξανδροσ ἐπιστήσασ ἐπὶ τοὺσ ἁρμόζοντασ τόπουσ τοὺσ πετροβόλουσ καταπέλτασ καὶ λίθουσ μεγάλουσ ἀφιεὶσ ἐσάλευε τὰ τείχη, τοῖσ δ’ ὀξυβελέσιν ἀπὸ τῶν πύργων τῶν ξυλίνων ἐκβάλλων βελῶν παντοδαπῶν πλῆθοσ δεινῶσ κατετίτρωσκε τοὺσ ἐφεστῶτασ τοῖσ τείχεσιν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 45 2:1)
καίτοι πόσουσ οἰεί φίλουσ ἔσχεν ἐν Θήβαισ, πόσουσ ἐν Ἄργει, πόσουσ ἐν Ἀθήναισ, πόσουσ δὲ περιερχόμενοσ ἐκτήσατο, ὅσ γε καὶ ἐγάμει, ὅπου καιρὸσ ἐφάνη αὐτῷ, καὶ ἐπαιδοποιεῖτο καὶ τοὺσ παῖδασ ἀπέλειπεν οὐ στένων οὐδὲ ποθῶν οὐδ’ ὡσ ὀρφανοὺσ ἀφιείσ;
(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ τοῦ μὴ δεῖν προσπάσχειν τοῖσ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν. 14:1)
Ἀπὸ μέντοι τύρσιοσ ἀφιεὶσ ἢ ἀπὸ ἱστοῦ καταπεπηγότοσ καρχήσιον ἔχοντοσ, ἔτι κάλλιον ἄν τισ σκευάσαιτο, ὥστε ἀπὸ τροχιλίησ τὰ χαλώμενα εἶναι ὅπλα, ἢ ἀπὸ ὄνου.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 43.5)
Θᾶσσον ἰσχναίνοισ δ’ ἂν, εἰ, ἀφιεὶσ τοὺσ νάρθηκασ, ὀθονίοισι συχνοῖσιν ἐπιδέοισ τὰ οἰδήματα, ἀρξάμενοσ ἀπὸ τοῦ κατωτάτω ἐπὶ τὸ ἄνω νεμόμενοσ‧ οὕτω γὰρ ἄν τάχιστα ἰσχνὸν τὸ οἴδημα γένοιτο, καὶ ὑπερθοίη ἂν ὑπὸ τὰ ἀρχαῖα ἐπιδέσματα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 21.2)
Ἐθεράπευον ἀλλήλουσ τοῦ κλήρου ἕνεκα ἑκάτεροσ ἡλικιῶται ὄντεσ, καὶ τὰσ διαθήκασ ἐσ τὸ φανερὸν ἐτίθεντο, Ἀριστέαν μὲν ὁ Μοίριχοσ, εἰ προαποθάνοι, δεσπότην ἀφιεὶσ τῶν ἑαυτοῦ πάντων, Μοίριχον δὲ ὁ Ἀριστέασ, εἰ προαπέλθοι αὐτοῦ.
(루키아노스, Dialogi mortuorum, Κράτησ καὶ Διογένησ. 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION