Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

κἂν μὴ προϊούσησ τῆσ ἀπολογίασ ἐξελέγξω καὶ τὴν αἰτίαν οὖσαν ψευδῆ, καὶ τὸν τολμήσαντ’ εἰπεῖν ἀνόσιον καὶ συκοφάντην, κἂν τἆλλα πάντα μηδὲν ἀδικῶν φαίνωμαι, θανάτου τιμῶμαι.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 54)
δίκαν δ’ ἐξ ἀδίκων ἀπαιτῶ.
(아이스킬로스, Libation Bearers, choral, antistrophe 43)
δίκην δὲ ἐπαγόντων τινῶν αὐτῷ φόνου, παρανέγνω νόμον Ῥαδαμάνθυοσ λέγοντοσ, ὃσ ἂν ἀμύνηται τὸν χειρῶν ἀδίκων κατάρξαντα, ἀθῷον εἶναι, καὶ οὕτωσ ἀπελύθη.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 4 9:5)
Ἐπὶ δὲ τούτοισ, ἐσ ὑπόκρισιν ἀρχῆσ ἐννόμου μετὰ τοσούσδε φόνουσ ἀκρίτουσ, ὑπεβλήθησαν κατήγοροι τῷ τε ἱερεῖ τοῦ Διὸσ Μερόλᾳ, κατ’ ὀργὴν ἄρα τῆσ ἀρχῆσ, ἣν Κίνναν οὐδὲν ἀδικῶν διεδέδεκτο, καὶ Λουτατίῳ Κάτλῳ, τῷ Μαρίου περὶ τὰ Κιμβρικὰ συνάρχῳ, περισωθέντι μὲν ἐκ Μαρίου πάλαι, ἀχαρίστῳ δ’ ἐσ αὐτὸν καὶ πικροτάτῳ περὶ τὴν ἐξέλασιν γενομένῳ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 8 11:1)
καὶ μὴν εἰ πρότερον δυσκόλωσ τινὲσ τῶν Ἑλλήνων ἔσχον πρὸσ ὑμᾶσ ἐξ ἀδίκων ὑπονοιῶν, νῦν γε ἅπαντεσ σωτῆρασ ἑαυτῶν κρινοῦσιν, ἐὰν αὐτοὺσ πραγμάτων καὶ κακῶν ἀπαλλάξητε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 8:3)
οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνοι ἔμελλον ἐκφεύξεσθαι τῶν ἀδίκων καὶ κακῶν ἔργων τἀπίχειρα, ἀλλὰ τῶν ἀσθενεστάτων πρώτων ἀναιρεθέντων ἄλλων ὑπ’ ἄλλων κατὰ μικρὸν, οὕτωσ ἀεὶ τῶν λοιπῶν ὑπεξαιρουμένων ἔμενε τελευτῶντασ αὐτοὺσ ἐφ’ ἑαυτοὺσ ἐλθεῖν, ὥσπερ φασὶ τοὺσ σπαρτοὺσ, εἰ ἄρα καὶ ὁ μῦθοσ τοῦτο αἰνίττεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 47:4)
ὅτε τοίνυν ἑώρα Δίωνα παρασκευαζόμενον καὶ πράττοντα ὅπωσ δίκην ὧν ἔπαθε λήψεται, πότερόν ποτε ἐᾶν καὶ παρ’ οὐδὲν ἄγειν ἐπιστέλλων αὐτῷ φαίνεται καὶ ὡσ, εἰ μισεῖ τὸν Διονύσιον καὶ κακόνουν εἶναι ὑπολαμβάνει, χρὴ περιορᾶν καὶ συγχωρεῖν ὅπωσ τὰ μέγιστ’ ἀδικῶν ἐν τοῖσ ἐσχάτοισ ᾖ κακοῖσ, ἢ πολὺ τοὐναντίον προτρέπων καὶ θεραπευτικὸν ἀξιῶν εἶναι ὅπωσ ὡσ πλείστουσ τοὺσ συμπράττοντασ ἐπ’ αὐτὸν ἔχοι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 69:6)
καίτοι εἴ γε τοὺσ ἐχθροὺσ καὶ οὓσ καθ’ ὑπερβολὴν μισεῖ τισ ἐατέον ἦν ἀδικοῦντασ, καὶ ἡ ῥητορικὴ φαῦλον καὶ ἄχρηστον ἡ δίκην ποιοῦσα παρ’ αὐτῶν εἶναι λαμβάνειν καὶ μὴ ἐῶσα προχωρεῖν ὡσ ἐπὶ πλεῖστον, χρῆν δήπουθεν αὐτὸν μάλιστα μὲν διακωλύειν τὸν Δίωνα, ἑταῖρόν γε αὐτοῦ καὶ μαθητὴν ὄντα, καὶ ὑπομιμνήσκειν ὧν ποτ’ ἤκουσεν, εἴπερ ἤκουσεν, εἰ δὲ μὴ, τότε ἐπὶ τῶν ἔργων διδάσκειν ὅτι χρὴ φέρειν σιγῇ καὶ σκοπεῖν ὅπωσ μὴ μόνον αὐτὸσ στερήσεται τῆσ πατρίδοσ καὶ τῶν αὑτοῦ ὑπὸ Διονυσίου, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι πολλοὶ καὶ ταῦτα καὶ τοιαῦθ’ ἕτερα πείσονται διὰ τέλουσ καὶ μὴ διαλείψει πάντασ ἀνθρώπουσ ἀδικῶν Διονύσιοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 70:1)
καὶ μὴ μόνον αὐτὸν μηδὲν ἐνθυμεῖσθαι περὶ καταλύσεωσ τοῦ τυράννου, ἀλλ’ ὅπωσ μηδ’ ἄλλοσ μηδεὶσ ἐπιθήσεται μήτ’ ἐπ’ ἀναιρέσει μήθ’ ὥστ’ ἐκβαλεῖν, ἀλλὰ τοὐναντίον φυλακὴν τοῦ σώματοσ Διονυσίῳ φροντίσαι, ὅπωσ ἀθάνατοσ ᾖ πονηρὸσ, καὶ πάντασ πάντ’ ἀδικῶν ἐν ἅπασι τοῖσ χρόνοισ ἐν ἅπασι τοῖσ κακοῖσ ᾖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 70:3)
οὐ γὰρ πᾶσ ἀδικῶν ἤδη καὶ πρὸσ τοὺσ εὐεργέτασ ἐστὶν ἀγνώμων, ἀλλ’ ὁ πρὸσ τούτουσ ἀγνωμονῶν αὐτὸ τοῦτ’ ἀδικεῖ μόνον, τὸ μὴ τὰ προσήκοντ’ αὐτοῖσ πράττειν αἱρεῖσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 50:5)
ὁ μὲν γὰρ ὁτιοῦν ἀδικῶν κατ’ αὐτὸ τοῦτο μόνον ἴσχει τὴν μέμψιν, ὁ δ’ ἃ παρ’ ἄλλοισ ὡσ κάλλιστα τιμωρεῖται, τούτοισ ἑκὼν ἐνεχόμενοσ κατ’ αὐτὸσ αὑτοῦ φέρει τὴν ψῆφον τοῦ παρὰ πάντων ἂν εἰκότωσ μισεῖσθαι, καὶ οἷσ τοιαῦτα πράττειν αἱρεῖται καὶ οἷσ ταῦτ’ ἐν ἄλλοισ κακίζει, ἅπερ αὐτὸσ πράττειν αἱρεῖται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 71:4)
ὁ μὲν γὰρ ἀδικῶν πλέον ἔχει, ὁ δ’ ἀδικούμενοσ ἔλαττον τοῦ ἀγαθοῦ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 45:6)
ἐπεὶ δ’ ἔστιν ἀδικοῦντα μήπω ἄδικον εἶναι, ὁ ποῖα ἀδικήματα ἀδικῶν ἤδη ἄδικόσ ἐστιν ἑκάστην ἀδικίαν, οἱο͂ν κλέπτησ ἢ μοιχὸσ ἢ λῃστήσ;
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 85:1)
ὄντων δὲ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων τῶν εἰρημένων, ἀδικεῖ μὲν καὶ δικαιοπραγεῖ ὅταν ἑκών τισ αὐτὰ πράττῃ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 103:1)
ἔστι δ’ ὁμοίωσ ἐπὶ τῶν ἀδίκων καὶ τῶν δικαίων καὶ τὸ κατὰ συμβεβηκόσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 108:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION