Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅτι τοὺσ μὲν νόμουσ τίθεσθε ἐπὶ πᾶσι δικαίοισ, οὔτε κέρδουσ ἕνεκ’ ἀδίκου, οὔτε χάριτοσ οὔτ’ ἔχθρασ, ἀλλὰ πρὸσ αὐτὸ μόνον τὸ δίκαιον καὶ τὸ συμφέρον ἀποβλέποντεσ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1782)
εἰ γὰρ μηδεὶσ ἂν ὑμῶν ἑαυτὸν ἀναπλῆσαι φόνου δικαίου βούλοιτο, ἦ που ἀδίκου γε φυλάξαιτ’ ἄν, τὴν ψυχὴν ἢ τὴν οὐσίαν ἢ τὴν ἐπιτιμίαν τινὸσ ἀφελόμενοσ, ἐξ ὧν αὑτοὺσ ἀνηρήκασί τινεσ, οἱ δὲ καὶ δημοσίᾳ ἐτελεύτησαν.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 881)
οὐκοῦν ὃ μὲν εἶχον δίκαιον, ἐξήκει καθὸ τῆσ βοηθείασ ἂν ἔτυχον, τὸ παρὸν δὲ ἀδίκου τάξιν ἔχον γιγνώσκεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 4:12)
"ὃσ γενόμενοσ τυράννου πατρὸσ ἑκὼν τὴν πόλιν ἐλευθεροῖ, τιμὴν αὑτῷ καὶ γένει ἀί̈διον ἀντὶ τυραννίδοσ ἐφημέρου καὶ ἀδίκου κτώμενοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 79:6)
ἐπεὶ δ’ ἐστὶ τὰ ἐναντία πάντα τῆσ αὐτῆσ καὶ μιᾶσ ἐπιστήμησ θεωρῆσαι, λέγεται δ’ ἕκαστον αὐτῶν κατὰ στέρησιν ‐ καίτοι γ’ ἔνια ἀπορήσειέ τισ ἂν πῶσ λέγεται κατὰ στέρησιν, ὧν ἔστιν ἀνὰ μέσον τι, καθάπερ ἀδίκου καὶ δικαίου ‐ περὶ πάντα δὴ τὰ τοιαῦτα τὴν στέρησιν δεῖ τιθέναι μὴ τοῦ ὅλου λόγου, τοῦ τελευταίου δὲ εἴδουσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 42:1)
ἔστιν ἄρ’ ἄλλη τισ ἀδικία ὡσ μέροσ τῆσ ὅλησ, καὶ ἄδικόν τι ἐν μέρει τοῦ ὅλου ἀδίκου τοῦ παρὰ τὸν νόμον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 22:1)
ὥστε καὶ περὶ τῆσ ἐν μέρει δικαιοσύνησ καὶ περὶ τῆσ ἐν μέρει ἀδικίασ λεκτέον, καὶ τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου ὡσαύτωσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 29:1)
ἡ δ’ ἀδικία τοὐναντίον τοῦ ἀδίκου.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 83:1)
περὶ μὲν οὖν δικαιοσύνησ καὶ ἀδικίασ, τίσ ἑκατέρασ ἐστὶν ἡ φύσισ, εἰρήσθω τοῦτον τὸν τρόπον, ὁμοίωσ δὲ καὶ περὶ δικαίου καὶ ἀδίκου καθόλου.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 84:3)
ἡ γὰρ δίκη κρίσισ τοῦ δικαίου καὶ τοῦ ἀδίκου.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 88:3)
τοῦτο γὰρ πρὸσ τὰ ἄλλα ζῷα τοῖσ ἀνθρώποισ ἴδιον, τὸ μόνον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ δικαίου καὶ ἀδίκου καὶ τῶν ἄλλων αἴσθησιν ἔχειν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 24:1)
ἆρ’ εἰ μὴ δικαίωσ πολίτησ, οὐ πολίτησ, ὡσ ταὐτὸ δυναμένου τοῦ τ’ ἀδίκου καὶ τοῦ ψευδοῦσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 28:1)
ἐξειλεγμέναι γὰρ αἱ προτάσεισ περὶ ἕκαστόν εἰσιν, ὥστε ἐξ ὧν δεῖ φέρειν τὰ ἐνθυμήματα τόπων περὶ ἀγαθοῦ ἢ κακοῦ, ἢ καλοῦ ἢ αἰσχροῦ, ἢ δικαίου ἢ ἀδίκου, καὶ περὶ τῶν ἠθῶν καὶ παθημάτων καὶ ἕξεων ὡσαύτωσ, εἰλημμένοι ἡμῖν ὑπάρχουσι πρότερον οἱ τόποι.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 22 16:2)
ἄδικοσ κρίσισ ἀδίκου τιμωρίασ ὀνόματι μόνον διαφέρει.
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 62:1)
ἔστι τοίνυν τι πρᾶγμα καὶ ἄλλο, ὃ λυμαίνεται τὴν πόλιν ὑπὸ βλασφημίασ ἀδίκου καὶ λόγων οὐ προσηκόντων διαβεβλημένον, εἶτα τοῖσ μηδὲν τῶν ἐν τῇ πολιτείᾳ δικαίων βουλομένοισ ποιεῖν πρόφασιν παρέχει·
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Δ 42:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION