Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐνταῦθ’ ἤδη τέτακται καὶ ὁ τρίτοσ τῶν καιρῶν, μᾶλλον δ’ ὁ πάντων πικρότατοσ χρόνοσ, ἐν ὧ Δημοσθένησ ἀπώλεσε τὰσ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆσ πόλεωσ πράξεισ, ἀσεβήσασ μὲν εἰσ τὸ ἱερὸν τὸ ἐν Δελφοῖσ, ἄδικον δὲ καὶ οὐδαμῶσ ἴσην τὴν πρὸσ Θηβαίουσ συμμαχίαν γράψασ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 106 1:1)
τὸν δ’ ἐπίστροφον τῶν φῶτ’ ἄδικον καθαιρεῖ.
(아이스킬로스, 아가멤논, choral, antistrophe 1 1:6)
ἄδικον γὰρ οὐδὲν τοῦτο ἐσ τὸν Καίσαρα ἔσται, τεθνεῶτά τε ἤδη καὶ οὐκ ἂν εἰπόντα ἄδικον εἶναι, εἰ καὶ ζῶν ᾐτεῖτο τοὺσ λογισμούσ, ἐπεὶ καὶ τῶν ἰδιωτῶν πολλοῖσ ἀμφισβητοῦσί σοι καθ’ ἕνα τῆσ οὐσίασ οὐκ ἀδήριτον αὐτὴν ἔχων γνώσῃ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 2 12:2)
ἡ βουλὴ δ’ ἐξεπέπληκτο ἀμέτρωσ, οὐδεμιᾶσ αὑτοῖσ οὔσησ ἑτοίμου δυνάμεωσ, ἀλλήλουσ τε, οἱο͂ν ἐν τοῖσ φόβοισ γίγνεται, κατεμέμφοντο, οἱ μὲν ὅτι τὴν στρατιὰν αὐτὸν ἀφέλοιντο τὴν ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον ὑβριστικῶσ, οἱ δὲ τῆσ ἐσ τὸν θρίαμβον ὑπεροψίασ, οὐκ ἄδικον ὄντα, οἱ δὲ τοῦ φθόνου τῆσ διανεμήσεωσ τῶν χρημάτων, οἱ δὲ οὐδὲ ἑνδέκατον ἐπιγράψαντεσ·
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 13 1:3)
μὴ δή τισ τὸ ἔργον ἄδικον ἢ ὠμὸν ἢ ἄμετρον ἡγείσθω, ἔσ τε Γάιον καὶ ἐσ ἡμᾶσ οἱᾶ πεπόνθαμεν ὁρῶν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 2 4:5)
οὐδ’ ἄδικον ἀσφαλῶσ ἔχειν ἐσ τοὺσ ἀρχομένουσ καὶ τὰ περίοικα, καὶ εἴ τισ ἔξωθεν ἐπιβουλεύοι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 13:9)
ὥσπερ γὰρ ἐπὶ τούτῳ κινοῦσα τοὺσ βαρβάρουσ, ἵν’ αὐτήν τε καὶ πᾶν τὸ Ἑλληνικὸν ἐκφήνειε καὶ δείξειε τίσ οὖσα τίνων προέστηκεν, οὕτωσ ἐφειλκύσατο αὐτοὺσ, οὐκ ἄδικον τὴν ἀρχὴν παρασχομένη οὐδ’, ὥσπερ οἱ ὕστερον διαβάντεσ εἰσ τὴν Ἀσίαν, ἔρωτι τοῦ πλείονοσ, ἀλλ’ ἤδη τότε ἀμυνομένη καὶ δίκην ἀξιοῦσα λαβεῖν τῶν ἐν τῇ ἠπείρῳ τῇ τῶν Ιὤνων δεδουλωμένων Ἑλλήνων, οὓσ μόνη μὲν ἐδέξατο φθειρομένουσ κατὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα, μόνη δὲ εἰσ τὸ δέον κατέστησε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 30:7)
ὅ γε μὴν πάντ’ ἐφορῶν Ἥλιοσ οὐδὲν εἶδεν ἐφ’ ὑμῶν βίαιον οὐδ’ ἄδικον οὐδ’ οἱᾶ πολλὰ ἐν τοῖσ πρόσθεν χρόνοισ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 31:7)
οὐ γὰρ εἰκὸσ, φησὶ, παιδευθέντασ ὑπ’ αὐτῶν εἰσ αὐτοὺσ ἐξαμαρτεῖν, οὐδ’ ἐξ ὧν βελτίουσ ἐγένοντο, ἐκ τούτων ἄδικόν τι ψηφίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 110:2)
ἔτι τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον περὶ τοὺσ φίλουσ εἶναι μάλιστα πάντεσ φαμέν, καὶ ὁ αὐτὸσ δοκεῖ ἀνὴρ εἶναι καὶ ἀγαθὸσ καὶ φίλοσ, καὶ φιλία ἠθική τισ εἶναι ἕξισ, καὶ ἐάν τισ βούληται ποιῆσαι ὥστε μὴ ἀδικεῖν, ἀλλ’ εἰσ φίλουσ ποιῆσαι·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 5:1)
ἔτι δ’ ἄλογον τὸν ἀδικοῦντα μὴ βούλεσθαι ἄδικον εἶναι ἢ τὂν ἀκολασταίνοντα ἀκόλαστον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 71:1)
ἀκολουθεῖ δ’ ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ, ἐὰν θάτερον πλεοναχῶσ λέγηται, καὶ θάτερον πλεοναχῶσ λέγεσθαι, οἱο͂ν εἰ τὸ δίκαιον, καὶ τὸ ἄδικον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 6:3)
τὸ μὲν δίκαιον ἄρα τὸ νόμιμον καὶ τὸ ἴσον, τὸ δ’ ἄδικον τὸ παράνομον καὶ τὸ ἄνισον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 8:3)
ἔστιν ἄρ’ ἄλλη τισ ἀδικία ὡσ μέροσ τῆσ ὅλησ, καὶ ἄδικόν τι ἐν μέρει τοῦ ὅλου ἀδίκου τοῦ παρὰ τὸν νόμον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 22:1)
διώρισται δὴ τὸ ἄδικον τό τε παράνομον καὶ τὸ ἄνισον, τὸ δὲ δίκαιον τό τε νόμιμον καὶ τὸ ἴσον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 27:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION