Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δή τινέσ εἰσιν εὐφυεῖσ ὥσπερ οἱ ἄδικοι οὐκ ἐπιστάμενοι ᾄδειν, οὕτωσ εὖ πεφύκασι καὶ ἄνευ λόγου ὁρμῶσιν, ἡ φύσισ πέφυκε, καὶ ἐπιθυμοῦσι καὶ τούτου καὶ τότε καὶ οὕτωσ ὡσ δεῖ καὶ οὗ δεῖ καὶ ὅτε, οὗτοι κατορθώσουσι, κἂν τύχωσιν ἄφρονεσ ὄντεσ καὶ ἄλογοι, ὥσπερ καὶ εὖ ἔσονται οὐ διδασκαλικοὶ ὄντεσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 31:2)
πράττοντεσ γὰρ τὰ ἐν τοῖσ συναλλάγμασι τοῖσ πρὸσ τοὺσ ἀνθρώπουσ γινόμεθα οἳ μὲν δίκαιοι οἳ δὲ ἄδικοι, πράττοντεσ δὲ τὰ ἐν τοῖσ δεινοῖσ καὶ ἐθιζόμενοι φοβεῖσθαι ἢ θαρρεῖν οἳ μὲν ἀνδρεῖοι οἳ δὲ δειλοί.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 9:4)
ἀγνοεῖ μὲν οὖν πᾶσ ὁ μοχθηρὸσ ἃ δεῖ πράττειν καὶ ὧν ἀφεκτέον, καὶ διὰ τὴν τοιαύτην ἁμαρτίαν ἄδικοι καὶ ὅλωσ κακοὶ γίνονται·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 18:2)
ταῦτα γὰρ βλάπτοντεσ καὶ ἁμαρτάνοντεσ ἀδικοῦσι μέν, καὶ ἀδικήματά ἐστιν, οὐ μέντοι πω ἄδικοι διὰ ταῦτα οὐδὲ πονηροί·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 112:1)
καὶ οἱ ἀκρατεῖσ ἄδικοι μὲν οὐκ εἰσίν, ἀδικήσουσι δέ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 106:1)
ἐὰν γάρ τινεσ ἔχωσιν μοχθηρίαν ἢ μίαν ἢ πλείουσ, περὶ τοῦτο ὃ μοχθηροὶ τυγχάνουσιν ὄντεσ καὶ ἄδικοί εἰσιν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 10 4:2)
ὁμοίωσ δὲ καὶ οἱ δίκαιοι καὶ οἱ ἄδικοι, καὶ οἱ ἄλλοι οἱ λεγόμενοι κατὰ τὰσ ἕξεισ πράττειν, διὰ ταῦτα πράξουσιν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 10 9:5)
καὶ τοὺσ σώφρονασ, ὅτι οὐκ ἄδικοι.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 4 10:1)
σκέψαι τοίνυν ἐν ταῖσ πόλεσιν τοὺσ ῥήτορασ, ὡσ ὁπόταν μὲν ὦσι πένητεσ, περὶ τὸν δῆμον καὶ τὴν πόλιν εἰσὶ δίκαιοι, πλουτήσαντεσ δ’ ἀπὸ τῶν κοινῶν παραχρῆμ’ ἄδικοι γεγένηνται, ἐπιβουλεύουσί τε τῷ πλήθει καὶ τῷ δήμῳ πολεμοῦσιν.
(아리스토파네스, Plutus, Agon, epirrheme 1:23)
οὔτε γὰρ ὑμεῖσ γ’ ἀχάριστοί ἐστ’ οὔτ’ ἄδικοι ἄνθρωποι οὔτε κακοί.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 420:6)
οὕτωσ εἰσὶν οὗτοι κακοῦργοι σοφισταὶ καὶ ἄδικοι ἄνθρωποι.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ τὴν Λάκριτον Παραγραφὴν 62:3)
ἃ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὗτοσ λέγει, ὑπόνοιαι πλασταί εἰσιν καὶ προφάσεισ ἄδικοι καὶ πονηρίαι ἐπὶ τῷ ἀποστερῆσαι ἃ προσήκει αὐτὸν ἀποδοῦναι ἐμοί.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Ὀλυμπιοδώρου Βλάβης 47:1)
ἀκριβῶσ γὰρ ἴστε, ὦ Ἀθηναῖοι, ἀκριβῶσ, ὅτι ὑμεῖσ μὲν παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ ἐπαινεῖσθε ταῖσ γεγενημέναισ ζητήσεσιν ὑπὲρ τούτων τῶν χρημάτων, οἱ δ’ ἐξεληλεγμένοι κατὰ τῆσ ἑαυτῶν πατρίδοσ δῶρα εἰληφότεσ πονηροὶ καὶ ἄδικοι καὶ μισόδημοι νομίζονται εἶναι, φιλεῖν ὑμᾶσ φάσκοντεσ καὶ πράττειν ὑπὲρ τῶν τῆσ πόλεωσ ἀγαθῶν, καὶ δι’ ὑμᾶσ ἔνδοξοι γεγενημένοι.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Φιλοκλέους 26:1)
ὥσπερ οὖν οἱ παρανομοῦντεσ εἰσ τὰ ἱερὰ τῶν εἰσ ἄλλ’ ὁτιοῦν ἁμαρτανόντων χείρουσ εἰσίν, οὕτωσ οἱ περὶ ταῦτα ἄδικοι καὶ πονηροὶ φαινόμενοι.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 47:3)
ὅτι δὲ ἐπ̓ αὐτοῖσ ἐστι τὸ δίκαιον, διὰ τοῦτό εἰσιν ἄδικοι·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΥΡΑΝΝΙΔΟΣ. 2:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION