Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁπόσοι μὲν γὰρ μὴ ἠθέλησαν ὑπομεῖναι καταγνόντεσ αὑτῶν ἀδικίαν, εἰκότωσ τοι καὶ ὑμεῖσ τοιαῦτα περὶ αὐτῶν γιγνώσκετε οἱᾶ́ περ καὶ αὐτοὶ περὶ σφῶν αὐτῶν ἔγνωσαν·
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 6:2)
κινηθέντων δὲ Ἑλλήνων διὰ τὴν τῶν Τρώων ἀδικίαν οὔτε ἐξωνεῖσθαι τὴν οἴκοι μονὴν ἠξίουν οὔτε ἀπέκρυπτον ἑαυτοὺσ ὥσπερ ἄλλοι τινεσ, ἀλλὰ γνόντεσ ὡσ αὐτῶν ὁ καιρὸσ εἰή καὶ προειδόμενοι τὰσ τοῦ πολέμου τύχασ προὔστησαν ἑκόντεσ τῆσ ἁπάντων σωτηρίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 2:12)
ἐπεὶ δὲ ἑάλω Τροία, προειδότεσ τὰσ ἐσομένασ ὕστερον Ἑλλήνων εἰσ τὴν Ἀσίαν ἀποικίασ καὶ ἅμα βουλόμενοι τῆσ αὐτῶν εὐεργεσίασ ὅτι πλείστουσ ἀπολαύειν, τοῦτο μὲν Τευθρανίαν ἡμεροῦσιν εἰσ ὑποδοχὴν τοῦ πατρὸσ, τοῦτο δὲ, ὡσ ὁ Κώων λόγοσ, πλεύσαντεσ εἰσ Κῶ τὴν Μεροπίδα, ἣν οἰκουμένην ὑπὸ Μερόπων Ἡρακλῆσ ἐκ Τροίασ ἀνιὼν ἔτι πρότερον ἀδικίαν ἐγκαλέσασ ἐπόρθησεν, οἰκίζουσί τε καὶ εἰσ ἤθη πρέποντα τῇ φύσει τῆσ χώρασ κατέστησαν, τὸ λεγόμενον περὶ τοῦ προγόνου τοῦτο, ὡσ ἐοίκε, μιμησάμενοι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 3:2)
εἰ δὲ Θεμιστοκλῆσ καὶ Περικλῆσ μὴ καθάπαξ ἐπαίδευσαν Ἀθηναίουσ τὴν πολιτικὴν ἀρετὴν, τοῦτ’ ἐκείνουσ, ὡσ ἐοίκεν, ἐλέγχει τοῦ μηδενὸσ ἀξίουσ ὄντασ, ὥσπερ ἂν εἴ τισ καὶ θεῶν κατηγοροίη τοῖσ αὐτοῖσ λόγοισ, ὅτι χρῆν αὐτῶν τὴν πρόνοιαν εἶναι τοιαύτην ὥστ’ ἀδικίαν καὶ ἀγνωμοσύνην ἀνελεῖν παντάπασιν ἐξ ἀνθρώπων καὶ μηδὲν ἁμαρτάνειν μηδένασ ἀνθρώπων μηδαμῆ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 82:12)
οἱ θεοὶ δὲ οὔπω καὶ νῦν ἐξῃρήκασιν ἐξ ἀνθρώπων ἀδικίαν ἐκ τοσούτου, καὶ ταῦτα ἐκ τοῦ παντὸσ αἰῶνοσ πολιτευόμενοι, καὶ προσέτι εἰσ ἑαυτοὺσ ἁμαρτάνοντασ ὁρῶντεσ ἔστιν οὓσ αὐτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 83:5)
καὶ τὸ μὲν εὐδαίμονοσ ἀνδρὸσ εἶναι, τὴν δικαιοσύνην, τὸ δὲ τοῦ ἐναντίου, τὴν ἀδικίαν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 52:9)
τί οὖν θαυμαστὸν εἰ κἀκεῖνοι πολλὰ καὶ χρηστὰ συμβουλεύσαντεσ Ἀθηναίοισ καὶ πολλὰ τῶν δυσχερῶν κωλύσαντεσ μὴ διὰ τέλουσ αὐτοὺσ ἠδυνήθησαν κατασχεῖν μηδ’ ἀθάνατα ἰάσαντο, ἀλλ’ ἡττήθησαν τῆσ δήμου φύσεωσ, εἴτε καὶ τῆσ κοινῆσ ἀνθρώπων δεῖ λέγειν, καὶ μὴ ἠδυνήθησαν καθάπαξ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐξελεῖν ἀδικίαν, ὥσπερ γεωργοὶ τὰ λυμαινόμενα τῇ χώρᾳ καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἐκκόπτοντεσ, εἶτ’ οὐκ ἐφικνούμενοι διὰ παντὸσ τοῦ σπέρματοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 112:6)
ὁ μὲν οὖν φθόνοσ εἰσ ἀδικίαν συμβάλλεται πρὸσ γὰρ ἄλλον αἱ πράξεισ αἱ ἀπ’ αὐτοῦ καὶ ἡ νέμεσισ εἰσ δικαιοσύνην, ἡ αἰδὼσ εἰσ σωφροσύνην, διὸ καὶ ὁρίζονται ἐν τῷ γένει τούτῳ τὴν σωφροσύνην·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 142:1)
οὐ γὰρ περὶ τοῦ ἐν ταῖσ ὁμολογίαισ ἀληθεύοντοσ λέγομεν, οὐδ’ ὅσα εἰσ ἀδικίαν ἢ δικαιοσύνην συντείνει ἄλλησ γὰρ ἂν εἰή ταῦτ’ ἀρετῆσ, ἀλλ’ ἐν οἷσ μηδενὸσ τοιούτου διαφέροντοσ καὶ ἐν λόγῳ καὶ ἐν βίῳ ἀληθεύει τῷ τὴν ἕξιν τοιοῦτοσ εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 132:4)
ὅταν δὲ πλεονεκτῇ, πολλάκισ κατ’ οὐδεμίαν τῶν τοιούτων, ἀλλὰ μὴν οὐδὲ κατὰ πάσασ, κατὰ πονηρίαν δέ γε τινά ψέγομεν γάρ καὶ κατ’ ἀδικίαν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 21:3)
εἰ δ’ ἐκέρδανεν, ἐπ’ οὐδεμίαν μοχθηρίαν ἀλλ’ ἢ ἐπ’ ἀδικίαν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 24:1)
ἐπεὶ δ’ ἔστιν ἀδικοῦντα μήπω ἄδικον εἶναι, ὁ ποῖα ἀδικήματα ἀδικῶν ἤδη ἄδικόσ ἐστιν ἑκάστην ἀδικίαν, οἱο͂ν κλέπτησ ἢ μοιχὸσ ἢ λῃστήσ;
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 85:1)
παραπλήσιον οὖν τὸ συμβάλλειν ἀδικίαν πρὸσ ἄνθρωπον ἄδικον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 86:5)
" τὴν οὖν ἀδικίαν τί χρὴ λέγειν τὴν ἐσχάτην;
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 147:2)
τὸ μὲν γὰρ μετέχειν αὐτοὺσ τῶν ἀρχῶν τῶν μεγίστων οὐκ ἀσφαλέσ διά τε γὰρ ἀδικίαν καὶ δι’ ἀφροσύνην τὰ μὲν ἀδικεῖν ἀνάγκη τὰ δ’ ἁμαρτάνειν αὐτούσ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 159:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION