Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δὲ δὴ καὶ χεῖρον τοῖσ ἀδικοῦσιν ὅταν μὴ διδῶσι δίκην καὶ χρὴ δὴ κατὰ σὲ καὶ αὐτὸν ἑαυτοῦ κατήγορον ὅταν ἀδικήσῃ γίγνεσθαι καὶ παιδίων καὶ πατρὸσ αὐτοῦ, τοὺσ δ’ ἐχθροὺσ ἐᾶν, τί οὐ συνεύχει τοῖσ πολεμίοισ ἐπελθεῖν καὶ λαβεῖν τὴν πόλιν καὶ νὴ Δία τοὺσ μὲν ἐν ἡλικίᾳ πάντασ κατακόψαι καὶ ταῦτα πρὸσ τοῖσ βωμοῖσ, παῖδασ δὲ καὶ γυναῖκασ ἐξανδραποδίσασθαι πέρα, εἰ βούλει, Γαδείρων, τὰ δὲ ἱερὰ συλήσαντασ κατασκάψαι πάντα, μὴ λιπεῖν δὲ μηδὲ τοὺσ τάφουσ ἀθώουσ τῆσ ἑαυτῶν πλεονεξίασ, ἵν’ ἀδικήσαντεσ τὰ μέγιστα ἐν τοῖσ μεγίστοισ δὴ κακοῖσ ὦσι μὴ δόντεσ δίκην, ἀλλὰ τοσοῦτον ἀπέχεισ τοῦ ταῦτα συμπράττειν ὥστε κωλύεισ, προσκόπτεισ, βίον ἐν τοῖσ ὅπλοισ εὑρ́ηκασ, ἵνα μή τι τοιοῦτον γένηται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 63:5)
ὡσ παρ’ ἡμῶν οὐδὲν ἀδικήσῃ, τέκνον.
(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue 1:7)
Σώπατροσ Ὑρκανοῦ τοῦ ἀρχιερέωσ πρεσβευτὴσ ἀπέδωκεν ἡμῖν τὴν παρὰ σοῦ ἐπιστολήν, δι’ ἧσ ἐδήλου ἡμῖν παρὰ Ὑρκανοῦ τοῦ Ιοὐδαίων ἀρχιερέωσ ἐληλυθότασ τινὰσ γράμματα κομίσαι περὶ τοῦ ἔθνουσ αὐτῶν γεγραμμένα, ἵνα τά τε σάββατα αὐτοῖσ ἐξῇ ἄγειν καὶ τὰ λοιπὰ ἱερὰ ἐπιτελεῖν κατὰ τοὺσ πατρίουσ νόμουσ, ὅπωσ τε μηδεὶσ αὐτοῖσ ἐπιτάσσῃ διὰ τὸ φίλουσ αὐτοὺσ ἡμετέρουσ εἶναι καὶ συμμάχουσ, ἀδικήσῃ τε μηδὲ εἷσ αὐτοὺσ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ ἐπαρχίᾳ, ὡσ Τραλλιανῶν τε ἀντειπόντων κατὰ πρόσωπον μὴ ἀρέσκεσθαι τοῖσ περὶ αὐτῶν δεδογμένοισ ἐπέταξασ ταῦτα οὕτωσ γίνεσθαι·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 14 309:2)
ἐὰν δέ τισ τὰ αὐτὰ ταῦτα ἀδικήσῃ τὰ ἀγάλματα τῶν θεῶν, οὐδ’ αὐτῶν κωλύσετε τῶν ἱερῶν ἐπιβαίνειν ἢ εἰσιόντα <οὐ> τιμωρήσεσθε;
(리시아스, Speeches, Κατ’ Ἀνδοκίδου ἀσεβείας 20:3)
ὁ δὲ μετὰ λόγου ἐπιχειρῶν κολάζειν οὐ τοῦ παρεληλυθότοσ ἕνεκα ἀδικήματοσ τιμωρεῖται ‐ οὐ γὰρ ἂν τό γε πραχθὲν ἀγένητον θείη ‐ ἀλλὰ τοῦ μέλλοντοσ χάριν, ἵνα μὴ αὖθισ ἀδικήσῃ μήτε αὐτὸσ οὗτοσ μήτε ἄλλοσ ὁ τοῦτον ἰδὼν κολασθέντα.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Πρωταγόρας 125:1)
ἐὰν δέ γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸσ ἢ ἄλλοσ τισ ὧν ἂν κήδηται, αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε ὅπου ὡσ τάχιστα δώσει δίκην, παρὰ τὸν δικαστὴν ὥσπερ παρὰ τὸν ἰατρόν, σπεύδοντα ὅπωσ μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ νόσημα τῆσ ἀδικίασ ὕπουλον τὴν ψυχὴν ποιήσει καὶ ἀνίατον·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 201:6)
καὶ πῶσ ἄν, ὦ Σώκρατεσ, οἱ ἑκόντεσ ἀδικοῦντεσ καὶ ἑκόντεσ ἐπιβουλεύσαντεσ καὶ κακὰ ἐργασάμενοι βελτίουσ ἂν εἰε͂ν τῶν ἀκόντων, οἷσ πολλὴ δοκεῖ συγγνώμη εἶναι, ἐὰν μὴ εἰδώσ τισ ἀδικήσῃ ἢ ψεύσηται ἢ ἄλλο τι κακὸν ποιήσῃ;
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἱππίασ Ἐλαττών 53:6)
ὅπωσ ὅτι τισ ἂν ἀδικήσῃ μέγα ἢ σμικρόν, ὁ νόμοσ αὐτὸν διδάξει καὶ ἀναγκάσει τὸ παράπαν εἰσ αὖθισ τὸ τοιοῦτον ἢ μηδέποτε ἑκόντα τολμῆσαι ποιεῖν ἢ διαφερόντωσ ἧττον πολύ, πρὸσ τῇ τῆσ βλάβησ ἐκτίσει.
(플라톤, Laws, book 9 60:1)
ἐὰν δέ τισ ἡμᾶσ ἀδικήσῃ ἢ καὶ ἀποκαλύψῃ τοὺσ λόγουσ ἡμῶν τούτουσ, ἐσόμεθα ἀθῷοι τῷ ὅρκῳ σου τούτῳ.
(70인역 성경, 여호수아기 2:20)

SEARCH

MENU NAVIGATION