Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Πύθων δὲ καὶ Ἡρακλείδησ οἱ Αἴνιοι Κότυν διέφθειραν τῷ πατρὶ τιμωροῦντεσ, Ἀδάμασ δ’ ἀπέστη Κότυοσ διὰ τὸ ἐκτμηθῆναι παῖσ ὢν ὑπ’ αὐτοῦ, ὡσ ὑβρισμένοσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 5 237:1)
τὰ γὰρ εἰσ ασ λήγοντα ἐκτεταμένον ὑπὲρ δύο συλλαβὰσ ὅτε ἔχει τὸ ἄλφα παραλῆγον, βαρύτονά ἐστιν, οἱο͂ν ἀκάμασ, Σακάδασ, ἀδάμασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 39 3:5)
Δύσπαρι εἶδοσ ἄριστε γυναιμανὲσ ἠπεροπευτὰ ποῦ τοι Δηί̈φοβόσ τε βίη θ’ Ἑλένοιο ἄνακτοσ Ἀσιάδησ τ’ Ἀδάμασ ἠδ’ Ἄσιοσ Ὑρτάκου υἱόσ;
(호메로스, 일리아스, Book 13 71:7)
μετὰ δὲ ταῦτα λείπεται συμμεμειγμένα τὰ συγγενῆ τοῦ χρυσοῦ τίμια καὶ πυρὶ μόνον ἀφαιρετά, χαλκὸσ καὶ ἄργυροσ, ἔστι δ’ ὅτε καὶ ἀδάμασ, <ἃ> μετὰ βασάνων ταῖσ ἑψήσεσι μόγισ ἀφαιρεθέντα τὸν λεγόμενον ἀκήρατον χρυσὸν εἰάσεν ἡμᾶσ ἰδεῖν αὐτὸν μόνον ἐφ’ ἑαυτοῦ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 280:7)
κἀκεῖνο δὲ τὸ ποίημα τοῖσ νοῦν ἔχουσιν οὐ κακῶσ ἔχειν δοκεῖ ‐ οὐ χρυσὸσ ἀγλαὸσ σπανιώτατοσ ἐν θνατῶν δυσελπί‐στῳ βίῳ,οὐδ’ ἀδάμασ οὐδ’ ἀργύρου κλῖναι πρὸσ ἄνθρωπονδοκιμαζόμεν’ ἀστράπτει πρὸσ ὄψεισ·
(플라톤, Epistles, Letter 1 9:2)
χρυσοῦ δὲ ὄζοσ, διὰ πυκνότητα σκληρότατον ὂν καὶ μελανθέν, ἀδάμασ ἐκλήθη.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 269:1)
ἄριστον κατὰ τὸν ἄριστον βουλεύσηται νοῦν, τὸ τέλεον ἐκβαίνει τῷ ὄντι κατὰ νοῦν, καὶ οὐδὲ ἀδάμασ ἂν αὐτοῦ κρεῖττον οὐδὲ ἀμεταστροφώτερον ἄν ποτε γένοιτο, ἀλλ’ ὄντωσ τρεῖσ Μοῖραι κατέχουσαι φυλάττουσι τέλεον εἶναι τὸ βελτίστῃ βουλῇ βεβουλευμένον ἑκάστοισ θεῶν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 66:1)
Οὕτωσ ἔδειξέ μοι Κύριοσ, καὶ ἰδοὺ ἑστηκὼσ ἐπὶ τείχουσ ἀδαμαντίνου, καὶ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ἀδάμασ.
(70인역 성경, 아모스서 7:7)
οὗτοσ ὁ τῆσ ἀρετῆσ ἀδάμασ βαρύσ, οὗτοσ ὁ πάντῃ πᾶσιν ἐπιπλήσσων, οὗτοσ ὁ ῥιγομάχοσ, καὶ πώγωνα τρέφων, ἑάλω.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 1551)

SEARCH

MENU NAVIGATION