Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μόνη μὲν γὰρ τὰσ ἐκ Διὸσ ὡρ́ασ βεβαιοῖ, μόνη δὲ ἅπαντα ἐπισφραγίζεται, τὰ μὲν κατὰ τὴν χώραν γεωργίαισ κοσμοῦσα καὶ τῶν τε ὑπαρχόντων ἐπικαρπίασ καὶ ἑτέρων κτῆσιν διδοῦσα, τὰ δ’ ἐν τῇ πόλει κατ’ εὐχὴν ἄγουσα, δι’ ἣν γάμοι τε ὡραῖοι καὶ ἐκδιδόναι καὶ λαμβάνειν εἰσ οὕσ τισ βούλεται καὶ ὅθεν βούλεται, καὶ παίδων τροφαὶ καὶ παιδεία κατὰ τοὺσ πατρίουσ νόμουσ, καὶ ὑπὲρ γυναικῶν ἄδεια καὶ πίστεισ συμβολαίων, καὶ ξένων ὑποδοχαὶ καὶ θεῶν θεραπεῖαι καὶ πρόσοδοι καὶ χοροὶ καὶ θυμηδίαι, ἔτι δὲ ἐκκλησίαι καὶ βουλευτήρια, ἃ θεῶν ἡ πρεσβυτάτη συνάγει Θέμισ, καὶ πένησιν ἀφορμαὶ βίου καὶ πλουσίοισ ἀπόλαυσισ τῶν ὄντων, καὶ πρεσβύταισ γηροκομηθῆναι καὶ νέοισ ἐν κόσμῳ ζῆν, καὶ τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο πάντα κοινὰ, ὥσπερ τὸ τοῦ ἡλίου φῶσ, ὑφ’ ᾧ σωζόμεθα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 11:7)
οἱ μὲν οὖν δόξησ χάριν ἀλαζονευόμενοι τὰ τοιαῦτα προσποιοῦνται ἐφ’ οἷσ ἔπαινοσ ἢ εὐδαιμονισμόσ, οἱ δὲ κέρδουσ, ὧν καὶ ἀπόλαυσίσ ἐστι τοῖσ πέλασ καὶ διαλαθεῖν ἔστι μὴ ὄντα, οἱο͂ν μάντιν σοφὸν ἰατρόν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 137:3)
ὁ μὲν γὰρ πόλεμοσ ἀναγκάζει δικαίουσ εἶναι καὶ σωφρονεῖν, ἡ δὲ τῆσ εὐτυχίασ ἀπόλαυσισ καὶ τὸ σχολάζειν μετ’ εἰρήνησ ὑβριστὰσ ποιεῖ μᾶλλον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 258:1)
εἰ δ’ ἐστὶν ζηλωτὰ τὰ ἔντιμα ἀγαθά, ἀνάγκη τάσ τε ἀρετὰσ εἶναι τοιαύτασ, καὶ ὅσα τοῖσ ἄλλοισ ὠφέλιμα καὶ εὐεργετικά τιμῶσι γὰρ τοὺσ εὐεργετοῦντασ καὶ τοὺσ ἀγαθούσ, καὶ ὅσων ἀγαθῶν ἀπόλαυσισ τοῖσ πλησίον ἔστιν, οἱο͂ν πλοῦτοσ καὶ κάλλοσ μᾶλλον ὑγιείασ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 11 4:1)
ἀπόλαυσισ κτήσει ἀντίκειται.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 9 7:5)
ἡ γὰρ ἀπόλαυσισ δήπου μετ’ ἐπιθυμίασ πρῶτον, ἔπειτα μεθ’ ἡδονῆσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 21)
"Σύρουσ μὲν γὰρ Μῆδοι μετὰ τῶν μεγίστων κινδύνων ἀφείλαντο τὴν βασιλείαν οὐκ ἄλλου τινὸσ ἕνεκα ἢ τοῦ κυριεῦσαι τῆσ Σύρων ἐξουσίασ, Μήδουσ δὲ Πέρσαι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν αὕτη δ’ ἐστὶν ἡ τῶν σωματικῶν ἡδονῶν ἀπόλαυσισ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 657)
καθόλου δ’ ἡ νῆσοσ αὕτη κατάρρυτόσ ἐστι ναματιαίοισ καὶ γλυκέσιν ὕδασι, δι’ ὧν οὐ μόνον ἀπόλαυσισ ἐπιτερπὴσ γίνεται τοῖσ ἐμβιοῦσιν ἐν αὐτῇ, ἀλλὰ καὶ πρὸσ ὑγίειαν σωμάτων καὶ ῥώμην συμβάλλεται.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 19 3:2)
ἀλλ’ εἴπερ ἔφεσίσ τέ τίσ ἐστι καὶ ἕλξισ, εἰή ἄν τισ καὶ ἀπόλαυσισ·
(갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 67)
ἀπόλαυσισ μέν γε οὐδὲ ὄναρ τῶν ἡδέων, ἀλλὰ δόξα μόνη καὶ πορφυρὶσ χρυσῷ ποικίλη καὶ ταινία λευκὴ περὶ τῷ μετώπῳ καὶ δορυφόροι προϊόντεσ, τὰ δ̓ ἄλλα κάματοσ ἀφόρητοσ καὶ ἀηδία πολλή, καὶ ἢ χρηματίζειν δεῖ τοῖσ παρα τῶν πολεμίων ἥκουσιν ἢ δικάζειν ἢ καταπέμπειν τοῖσ ὑπηκόοισ ἐπιτάγματα, καὶ ἤτοι ἀφέστηκέ τι ἔθνοσ ἢ ἐπελαύνουσί τινεσ τῶν ἔξω τῆσ ἀρχῆσ.
(루키아노스, Λυκῖνοσ, Τιμόλαοσ, Σάμιπποσ, Ἀδείμαντος 67:2)
ἢν δὲ καὶ ὅτι μάλιστα ἐπὶ πλεῖστον παραμείνῃ, τίσ ἔτι ἀπόλαυσισ ἀναισθήτῳ αὐτῷ γενομένῳ;
(루키아노스, Λυκῖνοσ, Τιμόλαοσ, Σάμιπποσ, Ἀδείμαντος 69:1)
ἀλλὰ τῶν τοιούτων καὶ τηλικούτων ἃ θεοὶ χαρίζονται δώρων καὶ ἀγαθῶν οὐκ ἔστιν ἀπόλαυσισ οὐδὲ χρῆσισ ὀρθὴ δίχα νόμου καὶ δίκησ καὶ ἄρχοντοσ.
(플루타르코스, Ad principem ineruditum, chapter, section 3 6:1)
"τέλοσ γὰρ ἐπιθυμίασ ἡδονὴ καὶ ἀπόλαυσισ.
(플루타르코스, Amatorius, section 4 2:8)
μέγα μὲν οὖν καὶ τοῦτο ἦν, μεῖζον δὲ τὸ τὸν πλοῦτον ἄζηλον, ὥσ φησι Θεόφραστοσ, καὶ ἄπλουτον ἀπεργάσασθαι τῇ κοινότητι τῶν δείπνων καὶ τῇ περὶ τὴν δίαιταν εὐτελείᾳ, χρῆσισ γάρ οὐκ ἦν οὐδὲ ἀπόλαυσισ οὐδὲ ὄψισ ὅλωσ ἢ ἐπίδειξισ τῆσ πολλῆσ παρασκευῆσ, ἐπὶ τὸ αὐτὸ δεῖπνον τῷ πένητι τοῦ πλουσίου βαδίζοντοσ·
(플루타르코스, Lycurgus, chapter 10 2:1)
"καὶ γὰρ εἰ μὴ χρόνῳ μηδὲ μεγέθει τῶν πόνων ἀποδέουσιν, ἀλλὰ περὶ πόνουσ ἔχουσι, καὶ πέρασ αὐταῖσ κοινὸν Ἐπίκουροσ τὴν παντὸσ τοῦ ἀλγοῦντοσ ὑπεξαίρεσιν ἐπιτέθεικεν, ὡσ τῆσ φύσεωσ ἄχρι τοῦ λῦσαι τὸ ἀλγεινὸν αὐξούσησ τὸ ἡδύ, περαιτέρω δὲ μὴ ἐώσησ προελθεῖν κατὰ τὸ μέγεθοσ, ἀλλὰ ποικιλμοὺσ τινασ οὐκ ἀναγκαίουσ, ὅταν ἐν τῷ μὴ πονεῖν γένηται, δεχομένησ ἡ δ’ ἐπὶ τοῦτο μετ’ ὀρέξεωσ πορεία, μέτρον ἡδονῆσ οὖσα, κομιδῇ βραχεῖα καὶ σύντομοσ ὅθεν αἰσθόμενοι τῆσ ἐνταῦθα γλισχρότητοσ ὥσπερ ἐκ χωρίου λυπροῦ τοῦ σώματοσ μεταφέρουσι τὸ τέλοσ εἰσ τὴν ψυχήν, ὡσ ἐκεῖ νομὰσ καὶ λειμῶνασ ἀμφιλαφεῖσ ἡδονῶν ἕξοντεσ ἐν δ’ Ἰθάκῃ οὔτ’ ἂρ δρόμοι εὐρέεσ οὔτε τι λειμών οὔτε λείη περὶ τὸ σαρκίδιον ἡ ἀπόλαυσισ ἀλλὰ τραχεῖα, μεμιγμένη πρὸσ πολὺ τὸ ἀλλότριον καὶ σφυγματῶδεσ.
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 318)

SEARCH

MENU NAVIGATION