Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εὖ δ’ ἴστε, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι τὰ μὲν τῶν δημοκρατουμένων σώματα καὶ τὴν πολιτείαν οἱ νόμοι σῴζουσι, τὰ δὲ τῶν τυράννων καὶ ὀλιγαρχικῶν ἀπιστία καὶ ἡ μετὰ τῶν ὅπλων φρουρά.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 51)
ὅπλοισ τε γὰρ ὡσ τὰ πολλὰ τοῖσ αὐτοῖσ ἐχρῶντο καὶ φωνῇ σχεδὸν ἅπαντεσ Ἰταλῇ, τά τε συνθήματα μιγνυμένων ἐσ ἀμφοτέρουσ ἐξενήνεκτο, καὶ ἐκ τοῦδε μάλιστα ἐνέδραι πολλαὶ καὶ ποικίλαι παρὰ ἀμφοῖν, καὶ ἀπιστία πρὸσ τοὺσ λέγοντασ αὐτὰ ἐπεγίγνετο, ἀγνωσία τε πάντασ ἀλλήλων ἐπεῖχεν ὡσ ἐν πολέμῳ καὶ θαλάσσῃ γεμούσῃ φόνων τε καὶ ὅπλων καὶ ναυαγίων.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 12 12:3)
οὕτω Λέπιδοσ, ἀδοκήτῳ πάντων ἀπιστίᾳ συμπεσών, ἔρημοσ ἐκ τύχησ τοσῆσδε καὶ στρατοῦ τοσοῦδε ἐγίγνετο ἐν βραχεῖ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 13 4:3)
τῷ δ’ αὐτῷ τρόπῳ καὶ τοὺσ δευτέρουσ καὶ τρίτουσ ἐπειχθεὶσ ἀνεῖλεν, ἀγνοοῦντασ ἔτι τὰ πάθη τὰ τῶν προτέρων, ἀπιστίᾳ μὲν ἄρα ἀπιστίαν μετιών, οὐκ ἀξίωσ δὲ Ῥωμαίων μιμούμενοσ βαρβάρουσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10 4:4)
ἓν δέ τι κοινὸν ἡ φύσισ τῶν εὖ φρονούντων ἐν ἑαυτῇ κέκτηται φυλακτήριον, καὶ οὐκ εὐθὺσ ἐπήγαγε καὶ εἶπεν ἀπιστίαν, ἀλλὰ προσλαβὼν τούτου τὰσ δυνάμεισ καὶ ἀναρτήσασ, ὃ πᾶσι μέν ἐστιν ἀγαθὸν καὶ σωτήριον, μάλιστα δὲ τοῖσ πλήθεσι πρὸσ τοὺσ τυράννουσ, καὶ ἄλλη ἐπανάληψισ τί οὖν ἐστι τοῦτο, εἶτα τὸ εἰσαγόμενον ἀπιστία.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 18:2)
εἶτα τὸ εἰσαγόμενον καθ’ ἑαυτό, ὡσ ἐκεῖ ἀπιστία, οὕτωσ ἐνθάδε, τοὺσ παρὰ τῶν ἄρχειν βουλομένων ἢ διαφθείρειν τὴν Ἑλλάδα χρήματα λαμβάνοντασ ἅπαντεσ ἐμίσουν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 18:4)
ὧν τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆσ οὐδὲν ἡμῖν ἐπῄει γράφειν, ἀπιστίᾳ τοῦ μὴ περιέσεσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 1:2)
νῦν δ’, οἶμαι, δυσμένεια καὶ φθόνοσ καὶ ἀπιστία συνήθησ τὸ κινῆσαν Λακεδαιμονίουσ ἦν ἐφ’ ἡμᾶσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 7:6)
καὶ μὴν οὐ ταυτόν γε τοῖσ Ἀθηναίοισ ὑμᾶσ ποιῆσαι δεῖ οὐδὲ τοῖσ ἐφ’ ὑμᾶσ δανεισαμένοισ συνεκτῖσαι τάλαντα ὅσα δὴ σημεῖον τῆσ πίστεωσ, ἀλλ’ ἀζήμιοσ ἡ σωφροσύνη πρόκειται τούτων τε ὧν εἶπον ἐνθυμουμένοισ καὶ μηκέτ’ εἰσ πόλιν μίαν ἢ δευτέραν βλέπουσιν, ἀλλ’ εἰσ τὰ κοινὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα καὶ πάσασ τὰσ πόλεισ τὰσ Ἑλληνίδασ, αἷσ οὔτε φάλαγγεσ ὁπλιτῶν ἐναντίον οὔθ’ ἱππέων πλῆθοσ οὔτ’ ἄλλ’ οὐδὲν τῶν δοκούντων εἶναι φοβερῶν, ἀλλ’ ἡ κατ’ ἀλλήλων στάσισ καὶ ἀπιστία καὶ τὸ μήτε κοινῇ ταυτὸν φρονεῖν μήτ’ αὖ καθ’ ἑκάστουσ ὑγιαίνειν αἴτιον τῆσ τοσαύτησ μεταβολῆσ ἐγένετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 8:6)
ἀπιστία.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Β 29:4)
βεβαιοτάτη γὰρ τῆσ σωτηρίασ φύλαξ ἡ ἀπιστία.
(디오도로스 시켈로스, Library, fragmenta libri x, chapter 34 4:1)
οἱᾶ δὲ φιλεῖ γίνεσθαι περὶ τὰσ παραδόξουσ φωνάσ τε καὶ ὄψεισ, πολλὴ ταῖσ παρούσαισ ἐνέπιπτεν ἀπιστία, μή ποτ’ οὐ τὸ ξόανον εἰή τὸ φθεγξάμενον, ἀνθρωπίνη δέ τισ φωνή·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 56 4:1)
τὸν ἀναίσχυντον ἀναισχυντία, τὸν ἄπιστον ἀπιστία, τὸν λοίδορον λοιδορία, τὸν ὀργίλον ὀργή, τὸν φιλάργυρον αἱ ἀκατάλληλοι λήψεισ καὶ δόσεισ.
(에픽테토스, Works, book 2, Ὅτι οὐ δυνάμενοι τὴν ἀνθρώπου ἐπαγγελίαν πληρῶσαι τὴν φιλοσόφου προσλαμβάνομεν. 12:2)
αἴσθησισ μάχησ τῆσ πρὸσ ἀλλήλουσ τῶν ἀνθρώπων καὶ ζήτησισ τοῦ παρ’ ὃ γίνεται ἡ μάχη καὶ κατάγνωσισ καὶ ἀπιστία πρὸσ τὸ ψιλῶσ δοκοῦν, ἔρευνα δέ τισ περὶ τὸ δοκοῦν εἰ ὀρθῶσ δοκεῖ καὶ εὑρ́εσισ κανόνοσ τινόσ, οἱο͂ν ἐπὶ βαρῶν τὸν ζυγὸν εὑρ́ομεν, οἱο͂ν ἐπὶ εὐθέων καὶ στρεβλῶν τὴν στάθμην.
(에픽테토스, Works, book 2, Τίσ ἀρχὴ φιλοσοφίασ. 13:1)
οἰήσισ μὲν οὖν ἐστι τὸ δοκεῖν μηδενὸσ προσδεῖσθαι, ἀπιστία δὲ τὸ ὑπολαμβάνειν μὴ δυνατὸν εἶναι εὐροεῖν τοσούτων περιεστηκότων.
(에픽테토스, Works, book 3, Σποράδην τινά. 8:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION