Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

"εἰσ δὲ τὰσ ἐν τοῖσ συμποσίοισ ὀρχήσεισ ἀπὸ μετεώρων κλινῶν καθαλλόμενοσ ἀνυπόδητοσ συντονωτέρασ αὐτὰσ τῶν ἠσκηκότων ἐποιεῖτο.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 73 4:2)
ὕδωρ δὲ πίνειν βάτραχοσ, ἀπολαῦσαι θύμων λαχάνων τε κάμπη, πρὸσ τὸ μὴ λοῦσθαι ῥύποσ, ὑπαίθριοσ χειμῶνα διάγειν κόψιχοσ, πνῖγοσ ὑπομεῖναι καὶ μεσημβρίασ λαλεῖν τέττιξ, ἐλαίῳ μηδὲ χρίεσθαι τὸ πᾶν κονιορτόσ, ἀνυπόδητοσ ὄρθρου περιπατεῖν γέρανοσ, καθεύδειν μηδὲ μικρὸν νυκτερίσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 34 2:1)
ἆρα οὐχ ὑπολυσάμενοσ ὅτι τάχιστα ἀνυπόδητοσ βαδίσεισ;
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΟΙΚΕΤΩΝ. 9:2)
ἐὰν ἀνυπόδητοσ ἐν τριβωνίῳ, μαίνεσθαί σε φήσουσιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 44:4)
ἐγὼ δὲ ἅτε μηδὲν ἔχων ἐνέχυρον ἐν τῷ βίῳ, οὐκ ἀγρόν, οὐ συνοικίαν, οὐ χρυσόν, οὐ σκεῦοσ, οὐ δόξαν, οὐκ εἰκόνασ, εἰκότωσ εὔζωνοσ ἦν, κἀπειδὴ μόνον ἡ Ἄτροποσ ἔνευσέ μοι, ἄσμενοσ ἀπορρίψασ τὴν σμίλην καὶ τὸ κάττυμα ‐ κρηπῖδα γάρ τινα ἐν ταῖν χεροῖν εἶχον ‐ ἀναπηδήσασ εὐθὺσ ἀνυπόδητοσ οὐδὲ τὴν μελαντηρίαν ἀπονιψάμενοσ εἱπόμην, μᾶλλον δὲ ἡγούμην, ἐσ τὸ πρόσω ὁρῶν οὐδὲν γάρ με τῶν κατόπιν ἐπέστρεφε καὶ μετεκάλει.
(루키아노스, Cataplus, (no name) 14:14)
οὐκέτι ὁ κακοδαίμων ἑώθεν εἰσ ἑσπέραν ἄσιτοσ διαμενῶ, οὐδὲ τοῦ χειμῶνοσ ἀνυπόδητόσ τε καὶ ἡμίγυμνοσ περινοστήσω τοὺσ ὀδόντασ ὑπὸ τοῦ κρύουσ συγκροτῶν.
(루키아노스, Cataplus, (no name) 20:14)
"’ φαίη ἄν, εἰ τὰ δίκαια καὶ ἀληθῆ θέλοι λέγειν, ὅτι ’ πλεῖν μὲν ἢ γεωργεῖν ἢ στρατεύεσθαι ἤ τινα τέχνην μετιέναι περιττὸν εἶναί μοι δοκεῖ, κέκραγα δὲ καὶ αὐχμῶ καὶ ψυχρολουτῶ καὶ ἀνυπόδητοσ τοῦ χειμῶνοσ περιέρχομαι καὶ τρίβωνα ῥυπαρὸν περιβέβλημαι καὶ ὥσπερ ὁ ‐ Μῶμοσ τὰ ὑπὸ τῶν ἄλλων γιγνόμενα συκοφαντῶ, καὶ εἰ μέν τισ ὠψώνηκε τῶν πλουσίων πολυτελῶσ ἢ ἑταίραν ἔχει, τοῦτο πολυπραγμονῶ καὶ ἀγανακτῶ, εἰ δὲ τῶν φίλων τισ ἢ ἑταίρων κατάκειται νοσῶν ἐπικουρίασ τε καὶ θεραπείασ δεόμενοσ, ἀγνοῶ.
(루키아노스, Icaromenippus, (no name) 29:8)
ἄχρι μὲν γὰρ τῆσ νεὼσ ἅμα ἤλθομεν καὶ ἀνιόντεσ ἐσ αὐτὴν σὺ μέν, οἶμαι, Σάμιππε, προῄεισ, μετὰ σὲ δὲ ὁ Ἀδείμαντοσ ἦν, εἶτ̓ ἐγὼ μετ̓ ἐκεῖνον ἐχόμενοσ αὐτοῦ ἀμφοτέραισ, καί με διὰ τῆσ ἀποβάθρασ ὅλησ παρέπεμψε χειραγωγῶν ὑποδεδεμένον ἀνυπόδητοσ αὐτὸσ ὤν, τὸ ἀπὸ τούτου δὲ οὐκέτι αὐτὸν εἶδον οὔτε ἔνδον οὔτε ἐπεὶ κατεληλύθαμεν.
(루키아노스, Λυκῖνοσ, Τιμόλαοσ, Σάμιπποσ, Ἀδείμαντος 2:6)
μᾶλλον δὲ τραγικὸν ὑποκριτὴν ἐννόησον θατέρῳ μὲν τοῖν ποδοῖν ἐφ̓ ὑψηλοῦ βεβηκότα, οἱοῖ́ εἰσι τραγικοὶ ἐμβάται, ὁ δ̓ ἕτεροσ ἀνυπόδητοσ ἔστω.
(루키아노스, Saturnalia, letter 1 1:6)
Ἀριστόδημοσ ἦν τισ, Κυδαθηναιεύσ, σμικρόσ, ἀνυπόδητοσ ἀεί·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 7:2)
πρῶτον μὲν πένησ ἀεί ἐστι, καὶ πολλοῦ δεῖ ἁπαλόσ τε καὶ καλόσ, οἱο͂ν οἱ πολλοὶ οἰόνται, ἀλλὰ σκληρὸσ καὶ αὐχμηρὸσ καὶ ἀνυπόδητοσ καὶ ἀοίκοσ, χαμαιπετὴσ ἀεὶ ὢν καὶ ἄστρωτοσ, ἐπὶ θύραισ καὶ ἐν ὁδοῖσ ὑπαίθριοσ κοιμώμενοσ, τὴν τῆσ μητρὸσ φύσιν ἔχων, ἀεὶ ἐνδείᾳ σύνοικοσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 327:3)
ἄλλα, καί ποτε ὄντοσ πάγου οἱού δεινοτάτου, καὶ πάντων ἢ οὐκ ἐξιόντων ἔνδοθεν, ἢ εἴ τισ ἐξίοι, ἠμφιεσμένων τε θαυμαστὰ δὴ ὅσα καὶ ὑποδεδεμένων καὶ ἐνειλιγμένων τοὺσ πόδασ εἰσ πίλουσ καὶ ἀρνακίδασ, οὗτοσ δ’ ἐν τούτοισ ἐξῄει ἔχων ἱμάτιον μὲν τοιοῦτον οἱο͂́νπερ καὶ πρότερον εἰώθει φορεῖν, ἀνυπόδητοσ δὲ διὰ τοῦ κρυστάλλου ῥᾷον ἐπορεύετο ἢ οἱ ἄλλοι ὑποδεδεμένοι, οἱ δὲ στρατιῶται ὑπέβλεπον αὐτὸν ὡσ καταφρονοῦντα σφῶν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 514:1)
εἰσ καιρόν, ὡσ ἐοίκεν, ἀνυπόδητοσ ὢν ἔτυχον·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 13:2)
καθόλου δὲ τοῖσ τότε βίοισ καὶ τοῖσ ἐπιτηδεύμασιν ὁ Κάτων τὴν ἐναντίαν ὁδὸν οἰόμενοσ δεῖν βαδίζειν, ὡσ οὖσι φαύλοισ καὶ μεγάλησ δεομένοισ μεταβολῆσ, ἐπεὶ πορφύραν ἑώρα τὴν κατακόρωσ ἐρυθρὰν καὶ ὀξεῖαν ἀγαπωμένην, αὐτὸσ ἐφόρει τὴν μέλαιναν, πολλάκισ δ’ ἀνυπόδητοσ καὶ ἀχίτων εἰσ τὸ δημόσιον προῄει μετ’ ἄριστον, οὐ δόξαν ἐκ ταύτησ τῆσ καινότητοσ θηρώμενοσ, ἀλλὰ ἐθίζων ἑαυτὸν ἐπὶ τοῖσ αἰσχροῖσ αἰσχύνεσθαι μόνοισ, τῶν δὲ ἄλλων ἀδόξων καταφρονεῖν·
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 6 3:1)
εἰσ δὲ τὸ ἑξῆσ ἔτοσ αἱρεθεὶσ ὁ Κάτων στρατηγόσ οὐδὲν ἔδοξε προστιθέναι τῇ ἀρχῇ τοσοῦτον εἰσ σεμνότητα καὶ μέγεθοσ ἄρχων καλῶσ, ὅσον ἀφαιρεῖν καὶ καταισχύνειν ἀνυπόδητοσ καὶ ἀχίτων πολλάκισ ἐπὶ τὸ βῆμα προερχόμενοσ καὶ θανατικὰσ δίκασ ἐπιφανῶν ἀνδρῶν οὕτω βραβεύων.
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 44 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION