Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἀληθὴσ ἦν ὁ παρὰ τούτων λόγοσ, καὶ ἦσαν δύο κείμενοι νόμοι περὶ τῶν κηρυγμάτων, ἐξ ἀνάγκησ οἶμαι τῶν μὲν θεσμοθετῶν ἐξευρόντων, τῶν δὲ πρυτάνεων ἀποδόντων τοῖσ νομοθέταισ ἀνῄρητ’ ἂν ὁ ἕτεροσ τῶν νόμων, ἤτοι ὁ τὴν ἐξουσίαν δεδωκὼσ ἀνειπεῖν ἢ ὁ ἀπαγορεύων·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 40 1:1)
ἀνακαλέσαντεσ δὲ τοὺσ στρατηγοὺσ ἀνειπεῖν ἐκέλευσαν Ἀθηναίων τοὺσ μὲν ἐν ἄστει οἰκοῦντασ ἰέναι εἰσ τὴν ἀγορὰν τὰ ὅπλα λαβόντασ, τοὺσ δ’ ἐν μακρῷ τείχει εἰσ τὸ Θησεῖον, τοὺσ δ’ ἐν Πειραιεῖ εἰσ τὴν Ἱπποδαμείαν ἀγοράν, τοὺσ δ’ ἱππέασ ἔτι <πρὸ> νυκτὸσ σημῆναι τῇ σάλπιγγι ἥκειν εἰσ τὸ Ἀνάκειον, τὴν δὲ βουλὴν εἰσ ἀκρόπολιν ἰέναι κἀκεῖ καθεύδειν, τοὺσ δὲ πρυτάνεισ ἐν τῇ θόλῳ.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 80:2)
καί τινεσ ἀπὸ τοῦδε ἐτόλμων λέγειν, ὅτι χρὴ Ῥωμαίων μὲν αὐτόν, ὥσπερ ἦν, δικτάτορα καὶ αὐτοκράτορα καλεῖν καὶ ὅσα ἄλλα ἐστὶν αὐτοῖσ ἀντὶ βασιλείασ ὀνόματα, τῶν δὲ ἐθνῶν, ὅσα Ῥωμαίοισ ὑπήκοα, ἄντικρυσ ἀνειπεῖν βασιλέα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 16 5:4)
Καὶ τάδε μὲν διετίθετο σὺν ἐκείνοισ, αὐτὸσ δ’ ἐσ τὸν τῶν Ἰσθμίων ἀγῶνα ἐπελθών, πληθύοντοσ τοῦ σταδίου, σιωπήν τε ἐσήμηνεν ὑπὸ σάλπιγγι, καὶ τὸν κήρυκα ἀνειπεῖν ἐκέλευσεν·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 6:1)
" πολλῆσ δ’ ἐπὶ τούτῳ βοῆσ καὶ χαρᾶσ γενομένησ θόρυβοσ ἥδιστοσ ἦν, ἑτέρων μεθ’ ἑτέρουσ τὸν κήρυκα καὶ παρὰ σφᾶσ ἀνειπεῖν μετακαλούντων.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 6:3)
ἐδόκουν εἶναι περὶ τὴν ἑστίαν τοῦ Διὸσ τοῦ Ὀλυμπίου καὶ πατρῴου, συλλόγου δὲ γιγνομένου δημοτελοῦσ περὶ πλήθουσαν ἀγορὰν ἑστῶτα τὸν κήρυκα τὸν ἱερὸν παρ’ αὐτὴν τοῦ θεοῦ τὴν κρηπῖδα ἀνειπεῖν τοὐμὸν ὄνομα σὺν ἅπασι τοῖσ περὶ αὐτὸ, ὡσ δὴ δημοσίᾳ στεφανουμένου, ὥσπερ ὅταν ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ χρυσῷ στεφάνῳ στεφανώμεθα, προσθεῖναι δὲ ὅτι λόγων ἕνεκα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 12:12)
οὐ μὴν ἀλλ’ ἐκείνοισ μὲν, ὡσ ἐοίκεν, ἐκ παλαιοῦ τὸ ἄλογον τοῦτο τῆσ δυστυχίασ συνείμαρται καὶ πολλάκισ ἠλέγχθησαν οὐχ ὡσ δεῖ διακείμενοι, ὑμῖν δὲ οὐδαμόθεν προσήκει τὸ νόσημα, οὓσ ἡμεῖσ, καὶ ὅτε ἦμεν παρ’ ὑμῖν, τότε ἑωρῶμεν κἀν ταῖσ ἐκκλησίαισ οὐ μόνον μιᾷ φωνῇ χρωμένουσ, ἀλλ’ εἰ οἱο͂́ν τ’ εἰπεῖν, καὶ ἑνὶ ῥήματι ὡσ τὸ πολὺ ‐ ὀρθῶσ γὰρ καὶ στεφάνου καὶ τοιαῦθ’ ὑμῖν ἤρκει καὶ τοὔνομα τοῦ δημηγοροῦντοσ ἀνειπεῖν ἐνίοτε, γάνυσθαι δὲ ἦν ὁρῶντα ‐ καὶ ἀντὶ τῆσ χειροτονίασ τῷ νεύματι τῆσ κεφαλῆσ χρωμένουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 15:4)
βουλόμεσθ’ οὖν νυν ἀνειπεῖν ταὐτὰ χἠμεῖσ ἐνθάδε.
(아리스토파네스, Birds, Parabasis, epirrheme2)
ταῦτα βουλόμεσθ’ ἀνειπεῖν·
(아리스토파네스, Birds, Parabasis, epirrheme4)
ἐπὶ Χαιρώνδου ἄρχοντοσ, ἐλαφηβολιῶνοσ ἕκτῃ ἱσταμένου, Αἰσχίνησ Ἀτρομήτου Κοθωκίδησ ἀπήνεγκε πρὸσ τὸν ἄρχοντα παρανόμων κατὰ Κτησιφῶντοσ τοῦ Λεωσθένουσ Ἀναφλυστίου, ὅτι ἔγραψε παράνομον ψήφισμα, ὡσ ἄρα δεῖ στεφανῶσαι Δημοσθένην Δημοσθένουσ Παιανιέα χρυσῷ στεφάνῳ, καὶ ἀναγορεῦσαι ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοισ τοῖσ μεγάλοισ, τραγῳδοῖσ καινοῖσ, ὅτι στεφανοῖ ὁ δῆμοσ Δημοσθένην Δημοσθένουσ Παιανιέα χρυσῷ στεφάνῳ ἀρετῆσ ἕνεκα καὶ εὐνοίασ ἧσ ἔχων διατελεῖ εἴσ τε τοὺσ Ἕλληνασ ἅπαντασ καὶ τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων καὶ ἀνδραγαθίασ, καὶ διότι διατελεῖ πράττων καὶ λέγων τὰ βέλτιστα τῷ δήμῳ καὶ πρόθυμόσ ἐστι ποιεῖν ὅ τι ἂν δύνηται ἀγαθόν, πάντα ταῦτα ψευδῆ γράψασ καὶ παράνομα, τῶν νόμων οὐκ ἐώντων πρῶτον μὲν ψευδεῖσ γραφὰσ εἰσ τὰ δημόσια γράμματα καταβάλλεσθαι, εἶτα τὸν ὑπεύθυνον στεφανοῦν ἔστι δὲ Δημοσθένησ τειχοποιὸσ καὶ ἐπὶ τῷ θεωρικῷ τεταγμένοσ, ἔτι δὲ μὴ ἀναγορεύειν τὸν στέφανον ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοισ τραγῳδῶν τῇ καινῇ, ἀλλ’ ἐὰν μὲν ἡ βουλὴ στεφανοῖ, ἐν τῷ βουλευτηρίῳ ἀνειπεῖν, ἐὰν δὲ ἡ πόλισ, ἐν πυκνὶ τῇ ἐκκλησίᾳ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 76:1)
τὸ δὲ μὴ προσγράψαντα ἐπειδὰν τὰσ εὐθύνασ δῶ στεφανοῦν, καὶ ἀνειπεῖν ἐν τῷ θεάτρῳ τὸν στέφανον κελεῦσαι, κοινωνεῖν μὲν ἡγοῦμαι καὶ τοῦτο τοῖσ πεπολιτευμένοισ, εἴτ’ ἄξιόσ εἰμι τοῦ στεφάνου καὶ τῆσ ἀναρρήσεωσ τῆσ ἐν τούτοισ εἴτε καὶ μή·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 81:1)
ὡσ δὲ πλέον οὐδὲν ἦν ἁπάντων κατεληλυθότων, χρωμένοισ αὖθισ λέγεται τὴν Πυθίαν οὕτωσ ἀνειπεῖν·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 127:2)
τὸν δὲ Ἡρακλείδην διαφθεῖραι χρήμασι τούσ τε θεωροὺσ καὶ τὴν προειρημένην, ὥστ’ ἀνειπεῖν ἀπαλλαγήσεσθαι τοῦ κακοῦ, εἰ ζῶν μὲν Ἡρακλείδησ ὁ Εὐθύφρονοσ χρυσῷ στεφάνῳ στεφανωθείη πρὸσ αὐτῶν, ἀποθανὼν δὲ ὡσ ἡρ́ωσ τιμῷτο.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. s'. HRAKLEIDHS 6:2)
ταῦτ’ εἰπὼν καὶ τὸν κήρυκα ἀνειπεῖν κελεύσασ μηδένα τῶν δανειστῶν ἐξεῖναι σῶμα πολιτικὸν πρὸσ ἴδιον χρέοσ ἄγειν, ἑώσ ἡ βουλὴ περὶ αὐτῶν διαγνοίη, τοὺσ δὲ παρόντασ ὅποι βούλοιντο ἀδεῶσ ἀπιέναι, διέλυσε τὸν θόρυβον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 26 6:1)
ταῦτ’ εἰπὼν ἐκέλευσε τὸν κήρυκα ἀνειπεῖν, ὅσοι ἂν Ῥωμαίων ἐπὶ τὸν κατ’ αὐτῶν πόλεμον ἐκστρατεύσωσι, τὰσ τούτων οἰκίασ μηδένα ἐξεῖναι μήτε πωλεῖν μήτ’ ἐνεχυράζειν μήτε γένοσ αὐτῶν ἀπάγειν πρὸσ μηδὲν συμβόλαιον μήτε κωλύειν τὸν βουλόμενον τῆσ στρατείασ κοινωνεῖν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 29 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION