Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

"ἐκλιπὼν μὲν τὸ ἄστυ οὐκ οἰκεῖσ, ὡσ δοκεῖσ, ἐν Πειραιεῖ, ἀλλ’ ἐξορμεῖσ ἐκ τῆσ πόλεωσ, ἐφόδια δὲ πεπόρισαι τῇ σαυτοῦ ἀνανδρίᾳ τὸ βασιλικὸν χρυσίον καὶ τὰ δημόσια δωροδοκήματα.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 20910)
ἔστι δὲ ὄνειδοσ μὴ τοῖσ προγόνοισ ὑμᾶσ, ἀλλὰ τῇ Δημοσθένουσ ἀνανδρίᾳ, προσεικασθῆναι.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2473)
ἀκολουθεῖ δὲ τῇ δειλίᾳ μαλακία, ἀνανδρία, ἀπονία, φιλοψυχία.
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 32:3)
αἰτία δ’ ὑπῆρχε τῷ Δίωνι τῶν προτερημάτων μάλιστα μὲν ἡ ἰδία λαμπρότησ τῆσ ψυχῆσ καὶ ἀνδρεία καὶ ἡ τῶν ἐλευθεροῦσθαι μελλόντων εὔνοια, τὸ δὲ τούτων ἁπάντων μεῖζον ἥ τε ἀνανδρία τοῦ τυράννου καὶ τὸ τῶν ἀρχομένων πρὸσ αὐτὸν μῖσοσ·
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvi, chapter 9 4:1)
ἃ δὲ μισητὰ παρὰ τοῖσ προτέροισ ἦν, ταῦτα πυργοῦταί τε νῦν καὶ θαυμάσια ἡλίκα φαίνεται τοῖσ διεφθαρμένοισ ἀγαθά, ἀνανδρία καὶ βωμολοχία καὶ κακοήθεια καὶ τὸ πανούργωσ σοφὸν καὶ τὸ πρὸσ ἅπαντα ἰταμὸν καὶ τὸ μηδενὶ τῶν κρειττόνων εὐπειθέσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 53 9:2)
ἀνανδρία γάρ, τὸ πλέον ὅστισ ἀπολέσασ τοὔλασσον ἔλαβε.
(에우리피데스, Phoenissae, episode, lyric 9:7)
ἐρεῖ δὲ δή τισ ὡσ ἀνανδρίᾳ χερῶν, πόλει παρόν σοι στέφανον εὐκλείασ λαβεῖν, δείσασ ἀπέστησ, καὶ συὸσ μὲν ἀγρίου ἀγῶνοσ ἥψω φαῦλον ἀθλήσασ πόνον, οὗ δ’ ἐσ κράνοσ βλέψαντα καὶ λόγχησ ἀκμὴν χρῆν ἐκπονῆσαι, δειλὸσ ὢν ἐφηυρέθησ.
(에우리피데스, Suppliants, episode, iambic19)
πεντακοσίουσ τῶν Μεσσηνίων, οὓσ μάλιστα ἠπίστατο αὑτῶν ἀφειδῶσ ἔχοντασ, ἀποκρίνασ ἀπὸ τοῦ πλήθουσ, ἤρετο σφᾶσ ἐν ἐπηκόῳ τῶν τε ἄλλων Ἀρκάδων καὶ Ἀριστοκράτουσ, ἅτε ὄντα προδότην οὐκ εἰδώσ ‐ ἀνανδρίᾳ γὰρ καὶ ὑπὸ δειλίασ φυγεῖν τότε ἤδη Ἀριστοκράτην τῆσ μάχησ καὶ οὐ διὰ κακίαν οὐδεμίαν ἐδόξαζεν αὐτόν, ὥστε ἐναντίον καὶ τούτου τοὺσ πεντακοσίουσ ἤρετο ‐ , εἰ τιμωροῦντεσ τῇ πατρίδι ἀποθνήσκειν σὺν αὑτῷ ἐθελήσουσι.
(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 22 5:2)
περὶ τοῦτο καὶ ἡ ὡσ ἀληθῶσ δεινότησ ἀνδρὸσ καὶ οὐδενία τε καὶ ἀνανδρία.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 209:1)
ὑπὲρ σοῦ καὶ ὑπὲρ ἡμῶν τῶν σῶν ἐπιτηδείων αἰσχύνομαι μὴ δόξῃ ἅπαν τὸ πρᾶγμα τὸ περὶ σὲ ἀνανδρίᾳ τινὶ τῇ ἡμετέρᾳ πεπρᾶχθαι, καὶ ἡ εἴσοδοσ τῆσ δίκησ εἰσ τὸ δικαστήριον ὡσ εἰσῆλθεν ἐξὸν μὴ εἰσελθεῖν, καὶ αὐτὸσ ὁ ἀγὼν τῆσ δίκησ ὡσ ἐγένετο, καὶ τὸ τελευταῖον δὴ τουτί, ὥσπερ κατάγελωσ τῆσ πράξεωσ, κακίᾳ τινὶ καὶ ἀνανδρίᾳ τῇ ἡμετέρᾳ διαπεφευγέναι ἡμᾶσ δοκεῖν, οἵτινέσ σε οὐχὶ ἐσώσαμεν οὐδὲ σὺ σαυτόν, οἱο͂́ν τε ὂν καὶ δυνατὸν εἴ τι καὶ μικρὸν ἡμῶν ὄφελοσ ἦν.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Κρίτων 18:1)
οὕτωσ οὗ μὲν αἰσχρὸν ἐτέθη χαρίζεσθαι ἐρασταῖσ, κακίᾳ τῶν θεμένων κεῖται, τῶν μὲν ἀρχόντων πλεονεξίᾳ, τῶν δὲ ἀρχομένων ἀνανδρίᾳ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 97:4)
ἀπελθόντε δὲ ἀπωτέρω, ὁ μὲν ὑπ’ αἰσχύνησ τε καὶ θάμβουσ ἱδρῶτι πᾶσαν ἔβρεξε τὴν ψυχήν, ὁ δὲ λήξασ τῆσ ὀδύνησ, ἣν ὑπὸ τοῦ χαλινοῦ τε ἔσχεν καὶ τοῦ πτώματοσ, μόγισ ἐξαναπνεύσασ ἐλοιδόρησεν ὀργῇ, πολλὰ κακίζων τόν τε ἡνίοχον καὶ τὸν ὁμόζυγα ὡσ δειλίᾳ τε καὶ ἀνανδρίᾳ λιπόντε τὴν τάξιν καὶ ὁμολογίαν·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 189:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION