Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὰ μέν γε σιναρὰ σπᾶται πάντα πατάγῳ, χεῖλοσ ἀμειδὲσ, ἀκίνητον ἢν λαλῇ, βλέφαρον οὐκ ἐπίτροχον, ὀφθαλμὸσ ἀτενὴσ, ἀναίσθητοσ ἡ ἁφή· τὰ δὲ ὑγιέα λαλεῖ, καταμύει, αἰσθάνεται , γελᾷ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.140)
ἀλλὰ γὰρ ἢν τε εὕδῃ, ἤν τε ἐγρηγορέῃ, ἀνεπίσχετοσ ἡ φορὴ, ἀναίσθητοσ δὲ ἡ Ῥοὴ τοῦ γόνου γίγνεται· νοσέουσι δὲ καὶ γυναῖκεσ τήνδε τὴν νοῦσον, ἀλλ’ ἐπὶ κνησμοῖσιτῶν μορίων καὶ ἡδονῇ προχέεταιτῇσι ἡ θορὴ, ἀτὰρ καὶ πρὸσ ἄνδρασ ὁμιλίῃ ἀναισχύντῳ · ἄνδρεσ δὲ οὐδ’ ὅλωσ ὀδάξονται· τὸ δὲ Ῥέον ὑγρὸν, λεπτὸν, ψυχρὸν, ἄχρουν, ἄγονον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.128)
τίσ γὰρ Ἑλλήνων ἢ τίσ βαρβάρων οὕτω σκαιὸσ ἢ ἀνήκοοσ, ἢ τίσ οὕτω σφόδρα ἔξω τῆσ γῆσ ἢ θεῶν, ἢ συλλήβδην εἰπεῖν καλῶν ἀναίσθητοσ, πλὴν τῶν κάκιστ’ ἀπολουμένων, οἳ ταῦτ’ ἔδρασαν, ὅστισ οὐ κοινόν τι τῆσ γῆσ τέμενοσ τὴν Ἐλευσῖνα ἡγεῖτο, καὶ πάντων ὅσα θεῖα ἀνθρώποισ, ταυτὸν φρικωδέστατόν τε καὶ φαιδρότατον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐλευσίνιος 1:5)
οὐ γὰρ οὕτω γ’ ἀναίσθητοσ οὐδεὶσ οὐδ’ ἔξω τοῦ φρονεῖν, ὅστισ ἑνὸσ μὲν ἔθνουσ καὶ τούτου κακῶν μεστοῦ καὶ οὗ μυρίοι βασιλεῖσ ἤδη γεγόνασιν, ἀγάλλεσθαι κρατοῦντ’ αὐτὸν ἡγεῖται, τῆσ δ’ Ἑλλάδοσ, ἣ μόνη τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον οὐδένα πώποτ’ ἔσχεν αὑτῆσ κύριον, ταύτησ δ’ οὔτ’ ἐπιθυμεῖν βασιλέα κληθῆναι οὔθ’ ἃ πράττει πρὸσ ἄλλο τι τῶν πάντων ἔχειν τὴν ἀναφορὰν, ἢ ταῦτ’ ἐφεξῆσ τὰ ῥήματα συνθεῖναι, Βασιλεὺσ Ἑλλήνων Φίλιπποσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 3:14)
ὁμοίωσ δὲ καὶ ὁ ἀκόλαστοσ καὶ ὁ ἐπιθυμητικὸσ καὶ ὁ ὑπερβάλλων πᾶσιν ὅσοισ ἐνδέχεται, ἀναίσθητοσ δὲ ὁ ἐλλείπων καὶ μηδ’ ὅσον βέλτιον καὶ κατὰ τὴν φύσιν ἐπιθυμῶν, ἀλλ’ ἀπαθὴσ ὥσπερ λίθοσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 58:3)
διὰ γὰρ τὸ ὀλίγον ἀναίσθητοσ ἐστίν, οἱο͂ν ὀργὴν πραότητι καὶ τὸν ὀργίλον τῷ πράῳ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 89:1)
ἀναίσθητοσ μὲν οὖν, ἢ ὅπωσ δεῖ ὀνομάζειν, ὁ οὕτωσ ἔχων ὥστε καὶ ἐλλείπειν ὅσων ἀνάγκη κοινωνεῖν ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ πάντασ καὶ χαίρειν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 72:1)
ὁμοίωσ δὲ καὶ ὁ μὲν πάσησ ἡδονῆσ ἀπολαύων καὶ μηδεμιᾶσ ἀπεχόμενοσ ἀκόλαστοσ, ὁ δὲ πᾶσαν φεύγων, ὥσπερ οἱ ἄγροικοι, ἀναίσθητόσ τισ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 19:2)
ὁμοίωσ δὲ καὶ ὁ σώφρων πρὸσ μὲν τὸν ἀναίσθητον ἀκόλαστοσ, πρὸσ δὲ τὸν ἀκόλαστον ἀναίσθητοσ, ὁ δ’ ἐλευθέριοσ πρὸσ μὲν τὸν ἀνελεύθερον ἄσωτοσ, πρὸσ δὲ τὸν ἄσωτον ἀνελεύθεροσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 96:1)
ἀλλὰ πρὸσ θεῶν οὕτω σκαιὸσ εἶ καὶ ἀναίσθητοσ, Αἰσχίνη, ὥστ’ οὐ δύνασαι λογίσασθαι ὅτι τῷ μὲν στεφανουμένῳ τὸν αὐτὸν ἔχει ζῆλον ὁ στέφανοσ, ὅπου ἂν ἀναρρηθῇ, τοῦ δὲ τῶν στεφανούντων εἵνεκα συμφέροντοσ ἐν τῷ θεάτρῳ γίγνεται τὸ κήρυγμα;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 176:2)
ἢ γὰρ ἀναίσθητοσ ἢ καρτερικώτατόσ ἐστιν, ὅστισ ἐνεξαμαρτάνειν ἑαυτὸν ἔτι παρέξει τοῖσ βουλομένοισ καὶ τῆσ ἑτέρων ἐπιβουλῆσ τε καὶ κακίασ αὐτὸσ ὑποσχήσει τὰσ αἰτίασ.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 3 2:7)
μὴ γὰρ δὴ οὕτω σκαιὸσ μηδ’ ἀναίσθητοσ ἐγὼ γενοίμην, ὥστε ταύτην τὴν δόξαν ὑπὲρ ἀνδρὸσ τηλικούτου λαβεῖν, ἐπεὶ πολλὰ περὶ πολλῶν οἶδα μεγάλα καὶ θαυμαστὰ καὶ ἀπὸ τῆσ ἄκρασ δυνάμεωσ ἐξενηνεγμένα ὑπ’ αὐτοῦ·
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 62)
οὐχ οὕτωσ ἀναίσθητοσ ἔσομαι τῶν ἐμῶν κτημάτων.
(에픽테토스, Works, book 1, Πῶσ ἀπὸ τοῦ συγγενεῖσ ἡμᾶσ εἶναι τῷ θεῷ ἐπέλθοι ἄν τισ ἐπὶ τὰ ἑξῆσ. 32:3)
ὀμόσαι δύναμαι, ὅτι οὐδεὶσ οὕτωσ ἐστὶν ἀναίσθητοσ ἢ ἀναλήθησ, μὴ ἀποδύρασθαι τὰσ αὑτοῦ συμφοράσ, ὅσῳ ἂν ᾖ φίλτεροσ.
(에픽테토스, Works, book 4, Περὶ ἐλευθερίασ. 50:1)
Δούλου δέ τινοσ τῶν τὰ ποίμνια φυλασσόντων τὰ τοῦ Ναβάλου πρὸσ τὴν δέσποιναν μὲν ἑαυτοῦ γυναῖκα δ’ ἐκείνου κατειπόντοσ, ὅτι πέμψασ ὁ Δαυίδησ αὐτῆσ πρὸσ τὸν ἄνδρα μηδενὸσ τύχοι τῶν μετρίων, ἀλλὰ καὶ προσυβρισθείη βλασφημίαισ δειναῖσ πάσῃ περὶ αὐτοὺσ προνοίᾳ καὶ φυλακῇ τῶν ποιμνίων χρησάμενοσ, γέγονε δὲ τοῦτο ἐπὶ κακῷ τῷ τοῦ δεσπότου καὶ ταῦτ’ ἐκείνου φήσαντοσ Ἀβιγαία, προσηγορεύετο γὰρ οὕτωσ, ἐπισάξασα τοὺσ ὄνουσ καὶ πληρώσασα παντοίων ξενίων καὶ μηδὲν εἰποῦσα τἀνδρί, ὑπὸ γὰρ μέθησ ἀναίσθητοσ ἦν, ἐπορεύετο πρὸσ Δαυίδην·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 384:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION