헬라어 문장 내 검색 Language

οὔτε γὰρ ἄφρων οὔτ’ ἄδικοσ ἢ ἀκόλαστοσ ὢν οὐδὲν ἂν ὀνήσειε χρώμενοσ αὐτοῖσ, ὥσπερ οὐδ’ ὁ κάμνων τῇ τοῦ ὑγιαίνοντοσ τροφῇ χρώμενοσ οὐδ’ ὁ ἀσθενὴσ καὶ ἀνάπηροσ τοῖσ τοῦ ὑγιοῦσ καὶ τοῖσ τοῦ ὁλοκλήρου κόσμοισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 54:1)
ὥσπερ οὖν ἡ χεὶρ ἀσθενεστέρα ἐστὶν ἡ πλείονασ δακτύλουσ ἔχουσα τῶν φύσει γιγνομένων, καὶ ὁ τοιοῦτοσ ἄνθρωποσ ἀνάπηροσ καλεῖται τρόπον τινὰ ᾧ ἂν ἔξωθεν προσφυῇ δάκτυλοσ περιττόσ, καὶ μηδὲ τοῖσ ἄλλοισ χρῆσθαι δύναται κατὰ τρόπον, οὕτωσ ὅταν πολλοὶ πόδεσ καὶ πολλαὶχεῖρεσ καὶ πολλαὶ γαστέρεσ ἀνθρώπῳ τινὶ προσγένωνται, μὰ Δί’ οὐκ ἰσχυρότεροσ οὗτοσ γίγνεται πρὸσ οὐδὲν οὐδὲ μᾶλλον τυγχάνει ὧν δεῖ τυγχάνειν αὐτόν, ἀλλὰ πολὺ ἔλαττον καὶ δυσχερέστερον.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΟΙΚΕΤΩΝ. 13:2)
δοῦλοσ Ἐπίκτητοσ γενόμην, καὶ σῶμ’ ἀνάπηροσ, καὶ πενίην Ἶροσ, καὶ φίλοσ ἀθανάτοισ.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 6761)

SEARCH

MENU NAVIGATION