Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀνάπαλιν δὲ καὶ δεικτέον ἢ ὡσ νῦν δεικνύουσι τὸ ἀγαθὸν αὐτό.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 102:1)
ἔστι μὲν γὰρ ἄξιον εἶναι μεγάλων καὶ ἀξιοῦν ἑαυτὸν τούτων, ἔστι δὲ μικρὰ καὶ ἄξιόν τινα τηλικούτων καὶ ἀξιοῦν ἑαυτὸν τούτων, ἔστι δ’ ἀνάπαλιν πρὸσ ἑκάτερα αὐτῶν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 107:2)
εὖ γὰρ καὶ ὁ Πλάτων ἠπόρει τοῦτο καὶ ἐζήτει, πότερον ἀπὸ τῶν ἀρχῶν ἢ ἐπὶ τὰσ ἀρχάσ ἐστιν ἡ ὁδόσ, ὥσπερ ἐν τῷ σταδίῳ ἀπὸ τῶν ἀθλοθετῶν ἐπὶ τὸ πέρασ ἢ ἀνάπαλιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 22:2)
πολλῶν δὲ γινομένων κατὰ τύχην καὶ διαφερόντων μεγέθει καὶ μικρότητι, τὰ μὲν μικρὰ τῶν εὐτυχημάτων, ὁμοίωσ δὲ καὶ τῶν ἀντικειμένων, δῆλον ὡσ οὐ ποιεῖ ῥοπὴν τῆσ ζωῆσ, τὰ δὲ μεγάλα καὶ πολλὰ γινόμενα μὲν εὖ μακαριώτερον τὸν βίον ποιήσει καὶ γὰρ αὐτὰ συνεπικοσμεῖν πέφυκεν, καὶ ἡ χρῆσισ αὐτῶν καλὴ καὶ σπουδαία γίνεται, ἀνάπαλιν δὲ συμβαίνοντα θλίβει καὶ λυμαίνεται τὸ μακάριον·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 111:1)
οὐ γὰρ ἐκ τοῦ πολλάκισ ἰδεῖν ἢ πολλάκισ ἀκοῦσαι τὰσ αἰσθήσεισ ἐλάβομεν, ἀλλ’ ἀνάπαλιν ἔχοντεσ ἐχρησάμεθα, οὐ χρησάμενοι ἔσχομεν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 4:2)
ἂν δ’ ἀνάπαλιν, ψέγονται·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 9:2)
ὁ ἐγκρατὴσ δ’ ἀνάπαλιν προαιρούμενοσ μέν, ἐπιθυμῶν δ’ οὔ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 31:3)
πολλὰ γὰρ ἐν τῷ βίῳ τὰ τοιαῦτα, καὶ οἱ ἐθισμοὶ ἀκίνδυνοι, ἐπὶ δὲ τῶν φοβερῶν ἀνάπαλιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 159:3)
τῷ δ’ ἀκολάστῳ ἀνάπαλιν τὰ μὲν καθ’ ἕκαστα ἑκούσια ἐπιθυμοῦντι γὰρ καὶ ὀρεγομένῳ, τὸ δ’ ὅλον ἧττον·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 160:2)
δοκεῖ δὴ ὁ μὲν ἀλαζὼν προσποιητικὸσ τῶν ἐνδόξων εἶναι καὶ μὴ ὑπαρχόντων καὶ μειζόνων ἢ ὑπάρχει, ὁ δὲ εἴρων ἀνάπαλιν ἀρνεῖσθαι τὰ ὑπάρχοντα ἢ ἐλάττω ποιεῖν, ὁ δὲ μέσοσ αὐθέκαστόσ τισ ὢν ἀληθευτικὸσ καὶ τῷ βίῳ καὶ τῷ λόγῳ, τὰ ὑπάρχοντα ὁμολογῶν εἶναι περὶ αὑτόν, καὶ οὔτε μείζω οὔτε ἐλάττω.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 130:1)
ἐπὶ δὲ τοῦ κακοῦ ἀνάπαλιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 45:7)
καὶ ἡ μὲν δικαιοσύνη ἐστὶ καθ’ ἣν ὁ δίκαιοσ λέγεται πρακτικὸσ κατὰ προαίρεσιν τοῦ δικαίου, καὶ διανεμητικὸσ καὶ αὑτῷ πρὸσ ἄλλον καὶ ἑτέρῳ πρὸσ ἕτερον οὐχ οὕτωσ ὥστε τοῦ μὲν αἱρετοῦ πλέον αὑτῷ ἔλαττον δὲ τῷ πλησίον, τοῦ βλαβεροῦ δ’ ἀνάπαλιν, ἀλλὰ τοῦ ἴσου τοῦ κατ’ ἀναλογίαν, ὁμοίωσ δὲ καὶ ἄλλῳ πρὸσ ἄλλον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 82:1)
οἳ δ’ ἀνάπαλιν τὰ μέγιστα τῶν παρ’ αὑτοῖσ, καὶ ἃ παρ’ ἄλλων οὐκ ἦν, καὶ ἐν κινδύνοισ ἢ τοιαύταισ χρείαισ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 148:1)
ὁ δ’ ἐνδεὴσ καὶ ὁ χείρων ἀνάπαλιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 152:2)
ἡ προσδοκία δ’ ἀνάπαλιν ἔχειν ἐοίκεν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 80:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION