Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἥ τε ἀγορὰ τοὺσ Καρχηδονίουσ ἐπέλιπε, καὶ οὐδὲν οὔτ’ ἐκ Λιβύησ ἀλλοτρίασ ἤδη γενομένησ οὔτ’ ἀλλαχόθεν αὐτοῖσ καταπλεῖν ἐδύνατο, διά τε τὸν πόλεμον αὐτὸν καὶ τὴν ὡρ́αν χειμέριον οὖσαν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 18 10:13)
ἐπεὶ καὶ τοῦτ’ οὐ μικρόν ἐστιν, οἶμαι, πρὸσ ἀλλήλουσ ὑμῖν, τὸ μὴ σὲ φῦναι μόνον αὐτὸν ἐπὶ ταυτησὶ τῆσ πόλεωσ λέγω, προγόνουσ δ’ ἀλλαχόθεν ἀριθμεῖν ἔχειν, ἀλλ’ ἄνωθεν ἀρξαμένην διαδοχὴν, ὅθεν οὐδ’ εὑρεῖν ἦν ἂν διὰ χρόνου μῆκοσ, εἰ μὴ προέκειτο ἡ λαμπρότησ, μέχρι σοῦ προχωρῆσαι, διὰ σοῦ πλήρη τὸν αἰῶνα τὸν ἑξῆσ ἀναμένουσαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 2:4)
ἀλλ’ ὥσπερ ῥεύματα ἄλλοσ ἀλλαχόθεν φέρονται τοῖσ πᾶσι μεμερισμένοι, ταῖσ ἡλικίαισ, τοῖσ ἐπιτηδεύμασι, ταῖσ φύσεσι, τῇ τύχῃ, ταῖσ ἐπιθυμίαισ, ἄλλοσ ἄλλα γιγνώσκων, εἴ γε γιγνώσκειν χρὴ καλεῖν τὸ μηδ’ ὁτιοῦν εἰδέναι περὶ τῆσ ἀληθείασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 45:5)
παρὰ γὰρ τὰσ ἀλλαχόθεν καὶ ἐπιμήκεισ εἰσὶ καὶ κατὰ τὸ ἄκρον ἐπικαμπεῖσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 39 1:3)
οὐκ ἔφη δὲ αὐτὸσ εἰδέναι διὰ τὸ μὴ συγγενέσθαι αὐτῷ μηδὲ γιγνώσκειν ὁποῖόσ ἐστι τὴν διάνοιαν, ὡσ οὐκ ἀλλαχόθεν οἶμαιγιγνόμενον τὸ εὐδαιμονεῖν, ἀπὸ χρυσωμάτων ἢ πόλεων ἢ χώρασ ἢ ἄλλων ἀνθρώπων, ἑκάστῳ δὲ παρά τε αὑτοῦ καὶ τῆσ αὑτοῦ διανοίασ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 1:2)
τὰ κακὰ δὲ ἀλλαχόθεν, ὡσ ἐξ ἑτέρασ τινὸσ πηγῆσ ἔρχεται πλησίον οὔσησ παρ’ ἡμῖν, ὥσπερ ἐπὶ τοῦδε τοῦ ὕδατοσ τὸ μὲν σῷζον καὶ τρέφον καὶ γόνιμον ὄντωσ ἄνωθέν ποθεν ἐκ δαιμονίου τινὸσ πηγῆσ κάτεισι, τοὺσ ῥυπαροὺσ δὲ ὀχετοὺσ καὶ δυσώδεισ αὐτοὶ ποιοῦμεν καὶ ἀφ’ ἡμῶν οὗτοι ἵστανται.
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 20:2)
οὐδεμιᾶσ ἡττωμένη τῶν ὁποίποτε ἐνδόξων γένουσ τε γενναιότητι καὶ πλήθουσ συνοικήσει, τῶν φανερωτάτων γενῶν οὐκ ἀλλαχόθεν ἄλλων συνελθόντων φαύλων καὶ ὀλίγων, ἀλλὰ Ἑλλήνων τε τῶν πρώτων καὶ Μακεδόνων·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΕΝ ΝΙΚΑΙΑΙ ΠΕΠΑΥΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ. 2:2)
ἵνα δὲ καὶ ἀλλαχόθεν εἰδῆτε τὴν ἐμὴν γνώμην, ἀναγνώσομαι ὑμῖν ἐπιστολὴν ἥν τε αὐτὸσ ἐπέστειλα τῷ αὐτοκράτορι, ὅτε ἐκλήθην, ὅτι ἐν ἐκείνῃ παρεκάλουν ἀφεθῆναι πρὸσ ὑμᾶσ, καὶ ἣν ἐκεῖνοσ ἀντέγραψεν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΦΙΛΟΦΡΟΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΙΣΗΓΟΥΜΕΝΗΝ ΑΥΤΩΙ ΤΙΜΑΣ. 23:2)
ὁμοίωσ δὲ ὃσ ἂν ἔμπειροσ ᾖ κυνῶν, ἐὰν κύνα ἴδῃ ταχεῖαν καὶ πρόθυμον καὶ συνετὴν περὶ τὸ ἴχνοσ, οὐθὲν ἐπιζητεῖ πότερον ἐκ Καρῶν τὸ γένοσ ἢ Λάκαινα ἢ ἀλλαχόθεν ποθέν, ἀλλά φησι γενναίαν τὴν κύνα·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Β. 49:4)
τὰσ δὲ ἀμαθεῖσ τε καὶ ἀπαιδεύτουσ κύνασ βραδέωσ μὲν αἰσθανομένασ, ταχέωσ δὲ ἀπαγορευούσασ, εἰ δέ ποθεν ἀλλαχόθεν προσπέσοι θροῦσ, εἴτε ὑλακὴ κυνῶν εἴτε ἀνθρώπων φθεγξαμένων ὁδοιπόρων ἢ νομέων, εὐθὺσ ἀνακυπτούσασ ἐκ τοῦ ἴχνουσ κἀκεῖ φερομένασ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΣ. 27:1)
Τελευτᾷ δὲ καὶ οὗτοσ ἔτη βιώσασ ἑκατὸν καὶ δέκα θαυμάσιοσ τὴν ἀρετὴν γενόμενοσ καὶ λογισμῷ πάντα διοικῶν καὶ τὴν ἐξουσίαν ταμιευόμενοσ, ὃ δὴ καὶ τῆσ τοιαύτησ εὐδαιμονίασ αἴτιον αὐτῷ παρὰ τοῖσ Αἰγυπτίοισ ἀλλαχόθεν ἥκοντι καὶ μετὰ τοιαύτησ κακοπραγίασ, μεθ’ ἧσ προειρήκαμεν, ὑπῆρχε.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 2 246:1)
ὡσ τῷ θεῷ κεχαρισμένον ἂν εἰή, κἂν ὑπ’ αἰσχύνησ τινὰσ ὀκνοῦντασ ἅψασθαι λαβεῖν παρακαλῶσιν, ὄντασ μὲν Ἰσραηλίτασ ὡσ κοινωνοὺσ καὶ δεσπότασ διὰ τὴν συγγένειαν, ἀφιγμένουσ δ’ ἀλλαχόθεν ἀνθρώπουσ ξενίων τυχεῖν ἀξιοῦντασ ὧν ὁ θεὸσ καθ’ ὡρ́αν αὐτοῖσ παρέσχεν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4 304:1)
μετὰ γὰρ χρόνον ἐτῶν χιλίων καὶ τριακοσίων Ὑρκανὸσ ὁ ἀρχιερεὺσ πολιορκούμενοσ ὑπ’ Ἀντιόχου τοῦ Εὐσεβοῦσ ἐπικληθέντοσ υἱοῦ δὲ Δημητρίου, βουλόμενοσ χρήματ’ αὐτῷ δοῦναι ὑπὲρ τοῦ λῦσαι τὴν πολιορκίαν καὶ τὴν στρατιὰν ἀπαγαγεῖν καὶ ἀλλαχόθεν οὐκ εὐπορῶν, ἀνοίξασ ἕνα οἶκον τῶν ἐν τῷ Δαυίδου μνήματι καὶ βαστάσασ τρισχίλια τάλαντα μέροσ ἔδωκεν Ἀντιόχῳ καὶ διέλυσεν οὕτωσ τὴν πολιορκίαν, καθὼσ καὶ ἐν ἄλλοισ δεδηλώκαμεν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 7 484:1)
καὶ γὰρ ὁπόσα προϊδεῖν δεήσειε πάντων προβεβουλευκέναι σωφρόνωσ, εἴ τέ τινα ἐδεῖτο χειρῶν, πόνῳ τῷ αὐτοῦ ἐκπεπρᾶχθαι τὰ πάντα, εἰκόσ τε οὐκ εἶναι τῶν ἀλλαχόθεν ἐπιβουλῶν τὸν πατέρα ἐξελόμενον αὐτὸν ἐπιβουλευτὴν καταστῆναι ἀφανίζοντα ἀρετήν, ἣ ἐπ’ ἐκείνοισ ἐμαρτυρεῖτο αὐτῷ, κακίᾳ τῇ ἐπὶ τοῖσδε μελλούσῃ συνεῖναι.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 123:1)
τὰ πάντα γὰρ ὡσ ἐν ἐρημίᾳ τοῦ θείου διαπεπραγμένοσ, κατειργούσησ αὐτὸν πανταχόθεν τῆσ δίκησ ἀπορίᾳ τῶν ἀλλαχόθεν δικαιωμάτων, οἷσ ἀπολύσαιτο τὰ ἐγκεκλημένα, αὖθισ ἐνεπαροίνει τῇ ἀρετῇ τοῦ θείου, μαρτυρίαν ἐπισκήπτων αὐτῷ περὶ ἰσχύι τῇ ἐκείνου περιτο ἑώσ εἰσ μέσουσ παραγαγόντοσ ὁπόσα ἐπὶ τῷ πατρὶ πράσσειν τολμᾶν οὐκ ἐνέλιπεν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 154:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION