Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καθά περ καὶ ἀλγηδὼν πᾶσα κακόν, οὐ πᾶσα δὲ ἀεὶ φευκτὴ πεφυκυῖα.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 129:5)
οὐδὲ ἡ ἀηδονία ἀλγηδών.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. h'. ARISTIPPOS 25:2)
ὁ δ’ ἐν τοιᾷδε ἀνάγκῃ κρατούμενοσ ἐβόα τε φωνὰσ δυσφήμουσ, ἃσ ἡ ἀλγηδὼν ἐβούλετο, καὶ κινήσεισ διὰ τὴν αἰκίαν ἀσχήμονασ ἐκινεῖτο.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 69 4:1)
οὔτε γὰρ πάθοσ αὐτῶν ἡμέρου τὴν ψυχὴν οὔτ’ ἀλγηδὼν ἥπτετο τοῦ σώματοσ, οἵ γε καὶ νεκρὸν τὸν δῆμον ὥσπερ κύνεσ ἐσπάραττον καὶ τὰ δεσμωτήρια τῶν ἀρρώστων ἐνεπίμπλασαν.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον ε. 596:1)
Ὁκόταν δὲ ἔρῃ αὐτὸν καὶ διασκέψῃ ταῦτα πάντα, πρῶτον μὲν κεφαλὴν ὅκωσ ἔχει, εἰ ἀνάλγητοσ καὶ μὴ βάροσ ἔχει ἐν ἑωυτῇ‧ ἔπειτα ὑποχόνδρια καὶ πλευρὰ, εἰ ἀνάλγητα‧ ὑποχόνδριον μὲν γὰρ, εἰ ἐπίπονόν ἐστιν ἢ ἐπηρμένον ἢ ἔχει τινὰ σκολιότητα ἢ κόρον, ἢ πλευροῦ ἀλγηδὼν ἐνείη, καὶ ἅμα τῷ ἀλγήματι ἢ βηχίον ἢ στρόφοσ ἢ πόνοσ κοιλίησ‧ ὅταν δέ τι τούτέων παρῇ, ἐν ὑποχονδρίῳ μὲν μάλιστα, λύειν τὴν κοιλίην κλυσμοῖσιν‧ πινέτω δὲ μελίκρητον θερμὸν ἀφηψημένον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 9.3)
ἡ δὲ "ἀλγηδὼν" ξενικόν τι φαίνεταί μοι ἀπὸ τοῦ ἀλγεινοῦ ὠνομασμένον.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 218:2)
λογίζεται δέ γέ που τότε κάλλιστα, ὅταν αὐτὴν τούτων μηδὲν παραλυπῇ, μήτε ἀκοὴ μήτε ὄψισ μήτε ἀλγηδὼν μηδέ τισ ἡδονή, ἀλλ’ ὅτι μάλιστα αὐτὴ καθ’ αὑτὴν γίγνηται ἐῶσα χαίρειν τὸ σῶμα, καὶ καθ’ ὅσον δύναται μὴ κοινωνοῦσα αὐτῷ μηδ’ ἁπτομένη ὀρέγηται τοῦ ὄντοσ.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 105:1)
ὡσ εἴπερ ὄντωσ ἔστι τὸ λεγόμενον, διαφθειρομένων μὲν αὐτῶν ἀλγηδών, ἀνασῳζομένων δὲ ἡδονή, τῶν μήτε διαφθειρομένων μήτε ἀνασῳζομένων ἐννοήσωμεν πέρι, τίνα ποτὲ ἕξιν δεῖ τότε ἐν ἑκάστοισ εἶναι τοῖσ ζῴοισ, ὅταν οὕτωσ ἴσχῃ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 131:3)
τοὺσ τοίνυν βιασθέντασ λέγω οὓσ ἂν ὀδύνη τισ ἢ ἀλγηδὼν μεταδοξάσαι ποιήσῃ.
(플라톤, Republic, book 3 573:1)
οἰόνται δὲ περὶ γαστέρα τἀγαθὸν εἶναι καὶ τοὺσ ἄλλουσ πόρουσ τῆσ σαρκὸσ ἅπαντασ, δι’ ὧν ἡδονὴ καὶ μὴ ἀλγηδὼν ἐπεισέρχεται·
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 33)
ὀλισθείη ἀλγηδὼν οὐχ ἕτερα τοιαῦτα κινοῦσα καὶ γαργαλίζουσα τοῦ σώματοσ·
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 312)
"ποία γὰρ ἀλγηδών, τίσ ἔνδεια, ποῖον δηλητήριον οὕτω ῥᾳδίωσ καὶ ἀφελῶσ νόσον ἔλυσεν, ὡσ λουτρὸν ἐν καιρῷ γενόμενον καὶ οἶνοσ δοθεὶσ δεομένοισ;
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 4, Εἰ ἡ ποικίλη τροφὴ τῆσ ἁπλῆσ εὐπεπτοτέρα. 12:4)
ὁ δὲ πανεπόπτησ Κύριοσ ὁ Θεὸσ τοῦ Ἰσραὴλ ἐπάταξεν αὐτὸν ἀνιάτῳ καὶ ἀοράτῳ πληγῇ. ἄρτι δὲ αὐτοῦ καταλήξαντοσ τὸν λόγον, ἔλαβεν αὐτὸν ἀνήκεστοσ τῶν σπλάγχνων ἀλγηδὼν καὶ πικραὶ τῶν ἔνδον βάσανοι,
(70인역 성경, Liber Maccabees II 9:5)
ὅτι ἐγὼ εἰσ μάστιγασ ἕτοιμοσ, καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντόσ.
(70인역 성경, 시편 37:18)

SEARCH

MENU NAVIGATION