Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ οὐχ ἁπλῶσ γε οὑτωσὶ ὅτι τὴν ᾠδὴν ἔλαβε παρὰ τῶν Μουσῶν εἰπὼν ἀπαλλάττεται ὁ Ἡσίοδοσ οὐδ’ ἐπὶ τῇ προτέρᾳ προσθήκῃ περὶ τῆσ ᾠδῆσ ὡσ εἰή καλὴ, ἀλλ’ οὕτωσ ἀλαζὼν καὶ φιλότιμοσ ἦν ὥστε καὶ σκῆπτρόν φησι λαβεῖν παρ’ αὐτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 6:3)
καὶ μὴ ὅτι ἐν τῷ δημοσίῳ τοιοῦτόσ ἐστιν ὁ Νέστωρ, ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖσ ἰδίαισ συνουσίαισ ἀλαζών τίσ σοι φανεῖται, ὅσ γε καὶ τὸν Πάτροκλον πεμφθέντα ὑπὸ τοῦ Ἀχιλλέωσ ὡσ αὐτὸν, ὅπωσ ἔροιτο ὅντινα ἄγει καὶ οὕτω σφόδρα ἠπειγμένον ὥστε μηδ’ ἀναπαύσασθαι βούλεσθαι διὰ τὸ ὀκνεῖν μὴ αἰτιάσαιτο αὐτὸν Ἀχιλλεὺσ, ἀλλ’ ἐξεπίτηδεσ καθέζεσθαί τε κελεύει καὶ ἀκροᾶσθαι τῶν λόγων, καὶ πάλιν ἀπ’ ἀρχῆσ τινοσ ὁμοίασ ἀρξάμενοσ καὶ τὴν ἥβην τὴν ἀρχαίαν ποθήσασ τε καὶ ἀνακαλέσασ διήγησίν τινα περαίνει μακρὰν, ἧσ τὰ μὲν ἄλλα καὶ μνησθῆναι χαλεπὸν, τὸ δὲ ὑβριστικώτατον αὐτῷ τῶν ἐπῶν καὶ οὐδέν τι τοῖσ ἐμοῖσ ῥήμασι προσεοικὸσ, ἃ πρώην παρεφθεγξάμην, πάντεσ δ’ εὐχετόωντο θεῶν Διὶ, Νέστορί τ’ ἀνδρῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 9:9)
ἀλαζὼν δὲ ὁ πλείω τῶν ὑπαρχόντων προσποιούμενοσ, εἴρων δὲ ὁ ἐλάττω·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 59:2)
ὁ μὲν γὰρ ἐπὶ τὰ χείρω καθ’ αὑτοῦ ψευδόμενοσ μὴ ἀγνοῶν εἴρων, ὁ δ’ ἐπὶ τὰ βελτίω ἀλαζών, ὁ δ’ ὡσ ἔχει, ἀληθὴσ καὶ καθ’ Ὅμηρον πεπνυμένοσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 132:2)
ὡσ δ’ ἀλαζών, ὡσ δὲ μάσθλησ·
(아리스토텔레스, Parodos, trochees19)
ὁ μὲν μέσοσ ἀληθήσ τισ καὶ ἡ μεσότησ ἀλήθεια λεγέσθω, ἡ δὲ προσποίησισ ἡ μὲν ἐπὶ τὸ μεῖζον ἀλαζονεία καὶ ὁ ἔχων αὐτὴν ἀλαζών, ἡ δ’ ἐπὶ τὸ ἔλαττον εἰρωνεία καὶ εἴρων <ὁ ἔχων>.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 87:1)
δοκεῖ δὲ καὶ ἀλαζὼν εἶναι ὁ θρασὺσ καὶ προσποιητικὸσ ἀνδρείασ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 99:2)
δοκεῖ δὴ ὁ μὲν ἀλαζὼν προσποιητικὸσ τῶν ἐνδόξων εἶναι καὶ μὴ ὑπαρχόντων καὶ μειζόνων ἢ ὑπάρχει, ὁ δὲ εἴρων ἀνάπαλιν ἀρνεῖσθαι τὰ ὑπάρχοντα ἢ ἐλάττω ποιεῖν, ὁ δὲ μέσοσ αὐθέκαστόσ τισ ὢν ἀληθευτικὸσ καὶ τῷ βίῳ καὶ τῷ λόγῳ, τὰ ὑπάρχοντα ὁμολογῶν εἶναι περὶ αὑτόν, καὶ οὔτε μείζω οὔτε ἐλάττω.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 130:1)
οὕτω δὲ καὶ ὁ μὲν ἀληθευτικὸσ μέσοσ ὢν ἐπαινετόσ, οἱ δὲ ψευδόμενοι ἀμφότεροι μὲν ψεκτοί, μᾶλλον δ’ ὁ ἀλαζών.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 132:2)
εἰ δ’ ἕνεκά τινοσ, ὁ μὲν δόξησ ἢ τιμῆσ οὐ λίαν ψεκτόσ, ὡσ ὁ ἀλαζών, ὁ δὲ ἀργυρίου, ἢ ὅσα εἰσ ἀργύριον, ἀσχημονέστεροσ οὐκ ἐν τῇ δυνάμει δ’ ἐστὶν ὁ ἀλαζών, ἀλλ’ ἐν τῇ προαιρέσει·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 136:1)
κατὰ τὴν ἕξιν γὰρ καὶ τῷ τοιόσδε εἶναι ἀλαζών ἐστιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 137:1)
ἀντικεῖσθαι δ’ ὁ ἀλαζὼν φαίνεται τῷ ἀληθευτικῷ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 140:1)
σὺ μὲν ἀλαζὼν εἶ μέγασ.
(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 4:13)
ἕτεροσ ἀλαζὼν οὗτοσ ἐσκηρύττεται.
(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 5:3)
τούσ τε γὰρ τρόπουσ τοὺσ τῶν ἀγροίκων οἶδα χαίροντασ σφόδρα, ἐάν τισ αὐτοὺσ εὐλογῇ καὶ τὴν πόλιν ἀνὴρ ἀλαζὼν καὶ δίκαια κἄδικα·
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, iambics4)

SEARCH

MENU NAVIGATION