Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

φλογμόσ τ’ ὀμματοστερὴσ φυτῶν, τὸ μὴ περᾶν ὁρ́ον τόπων, μηδ’ ἄκαρποσ αἰανὴσ ἐφερπέτω νόσοσ, μῆλά τ’ εὐθενοῦντα γᾶ ξὺν διπλοῖσιν ἐμβρύοισ τρέφοι χρόνῳ τεταγμένῳ·
(아이스킬로스, 에우메니데스, choral, antistrophe 12)
μόνον δὲ Αἰγαῖον οὐδὲ ἀτρύγετον ἔξεστιν εἰπεῖν, οὐ γὰρ γυμνὸσ οὐδὲ ἄκαρπόσ ἐστιν, ἀλλὰ διαφερόντωσ μὲν εὐοίνοσ, εὔφοροσ καὶ σίτου καὶ πάντων ὁπόσα ὡρ͂αι φύουσιν, εὐίχθυσ δὲ καὶ εὔθηροσ οἱάν μάλιστα Ὅμηροσ εἶναι ἔφη τὴν τῶν εὐδαιμόνων δεῖν θάλατταν, χρείασ πάσασ καὶ πάσασ ἡδονὰσ καὶ θεάματα ἔχων, μεστὸσ μὲν λιμένων, μεστὸσ δὲ ἱερῶν, μεστὸσ δ’ αὐλῶν καὶ παιάνων καὶ πηγῶν καὶ ποταμῶν, Διονύσου μὲν τροφεὺσ ὢν, Διοσκούροισ δὲ καὶ Νύμφαισ ὁμοίωσ κεχαρισμένοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ Αἰγαῖον πέλαγος 5:3)
πρῶτον μὲν γὰρ αὐχμοὶ διηνεκεῖσ ἐγένοντο, καὶ διὰ τὸ τοιοῦτον ἄκαρποσ ἡ γῆ μηδ’ ὅσα κατ’ αὐτὴν ἀναβλαστάνειν, ἔπειτα καὶ τῆσ διαίτησ κατὰ τὴν ἔνδειαν τῶν σιτίων ἐξαλλαττομένησ νόσοι τῶν σωμάτων καὶ πάθοσ ἤδη λοιμικὸν ἐκράτει, διηνεκῶσ ἀντεφοδιαζομένων αὐτοῖσ τῶν κακῶν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 15 359:1)
καὶ μέν γε καὶ εἰ σφαλείησ ποτὲ τοῦ καιροῦ καὶ μηδὲν μήπω κάτω παρέρχοιτο πεττομένων ἔτι κατὰ τὴν γαστέρα τῶν σιτίων, οὐδ’ οὕτωσ ἄκαρποσ ἡ ἀνατομή σοι γενήσεται·
(갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 422)
"οὐχ οὕτωσ ἄσποροσ οὐδὲ ἄκαρποσ ἡ τοῦ Πλούτωνοσ ἀρχή, οὐδὲ ἐπιλέλοιπεν ἡμᾶσ ὁ ἀσφόδελοσ, ἵνα παρ’ ὑμῶν τὰ σιτία μεταστελλώμεθα.
(루키아노스, (no name) 16:22)
Τῆσ Λιβύησ τὰ νότια ψάμμοσ ἐστὶ βαθεῖα καὶ γῆ διακεκαυμένη, ἔρημοσ ἐπὶ πολύ, ἀκριβῶσ ἄκαρποσ, πεδινὴ ἅπασα, οὐ χλόην οὐ πόαν οὐ φυτὸν οὐχ ὕδωρ ἔχουσα, ἢ εἴ που ἄρα ἐν κοίλοισ συνεστηκὸσ ὑετοῦ ὀλίγου λείψανον, παχὺ καὶ τοῦτο καὶ δυσῶδεσ, οὐδὲ πάνυ διψῶντι ἀνθρώπῳ πότιμον.
(루키아노스, Dipsades 1:1)
ὁ δὲ εἰσ τὰσ ἀκάνθασ σπαρείσ, οὗτόσ ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνοσ καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συνπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρποσ γίνεται.
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 11 114:1)
καὶ αἱ μέριμναι τοῦ αἰῶνοσ καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου καὶ αἱ περὶ τὰ λοιπὰ ἐπιθυμίαι εἰσπορευόμεναι συνπνίγουσιν τὸν λόγον, καὶ ἄκαρποσ γίνεται.
(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4 21:1)
ἐὰν [γὰρ] προσεύχωμαι γλώσσῃ, τὸ πνεῦμά μου προσεύχεται, ὁ δὲ νοῦσ μου ἄκαρπόσ ἐστιν.
(PROS KORINQIOUS A, chapter 8 180:1)
ταύτῃ ἄκαρποσ καὶ ἰχθύων ἡ λίμνη·
(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 7 7:3)
γῆ τε γὰρ ἄνευ θερμῆσ οὐσίασ ἄγονοσ καὶ ἄκαρποσ·
(플루타르코스, Aquane an ignis sit utilior, chapter, section 8 3:2)
δ’ ἀδολέσχων ὁ λόγοσ ἀτελὴσ καὶ ἄκαρπόσ ἐστι.
(플루타르코스, De garrulitate, section 2 4:1)
ἄκαρπόσ ἐστι.
(플루타르코스, De garrulitate, section 2 13:1)
ὁ νέοσ καὶ λόγου μηδενὸσ γευόμενοσ οὐ μόνον ἄκαρποσ ὅλωσ καὶ ἀβλαστὴσ διαμένει πρὲισ ἀρετήν, ἀλλὰ καὶ διαστρέφοιτ’ ἂν πρὸσ κακίαν, ὥσπερ ἐκ χώρασ ἀκινήτου καὶ ἀργῆσ ἄγρια πολλὰ τῆσ ψυχῆσ ἀναδιδούσ, δῆλὸν ἐστι.
(플루타르코스, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 2 11:2)
οὔτε γὰρ ἐπλάνησεν ἡμᾶσ ἀνθρώπων κακότεχνοσ ἐπίνοια, οὐδὲ σκιαγράφων πόνοσ ἄκαρποσ, εἶδοσ σπιλωθὲν χρώμασι διηλλαγμένοισ,
(70인역 성경, 지혜서 15:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION