Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Καὶ ἦν ἐφ’ οἷσ συνέθεντο, τὰ μὲν αἰχμάλωτα Ῥωμαίων καὶ τοὺσ αὐτομόλουσ, ὅσοι παρὰ Καρχηδονίοισ εἰσί, Ῥωμαίοισ εὐθὺσ ἀποδοῦναι, καὶ Σικελίασ Ῥωμαίοισ ἀποστῆναι καὶ τῶν βραχυτέρων νήσων ὅσαι περὶ Σικελίαν, Συρακοσίοισ δὲ ἢ Ιἕρωνι τῷ Συρακουσῶν τυράννῳ πολέμου Καρχηδονίουσ μὴ κατάρχειν, μηδὲ ἐκ τῆσ Ἰταλίασ ξενολογεῖν, ποινὴν δὲ τοῦ πολέμου Ῥωμαίοισ ἐνεγκεῖν τάλαντα Εὐβοϊκὰ δισχίλια ἐν ἔτεσιν εἴκοσι, τὸ μέροσ ἑκάστου ἔτουσ ἐσ Ῥώμην ἀναφέροντασ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2:1)
Ὅτι Ἱπποκράτησ καὶ Ἐπικύδησ, ἀδελφὼ μὲν ἀλλήλων, στρατηγὼ δὲ Συρακοσίων, Ῥωμαίοισ ἐκ πολλοῦ δυσχεραίνοντεσ, ἐπεὶ τὰσ Συρακούσασ οὐκ ἴσχυον ἐκπολεμῶσαι, κατέφυγον ἐσ Λεοντίνουσ διαφερομένουσ τοῖσ Συρακοσίοισ, καὶ κατηγόρουν τῆσ πατρίδοσ ὅτι τὰσ σπονδὰσ Ιἕρωνοσ ἐφ’ ὅλῃ Σικελίᾳ πεποιημένου μόνοι Συρακόσιοι σφίσιν αὐτοῖσ ἀνακαινίσειαν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3:11)
καὶ τοῦτο ἐξ ὁμοίου παρὰ τοῖσ Συρακοσίοισ γεγενημένου κατασκευάσεισ, ὅτι κἀκεῖνοι οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ πολλάκισ πταίσαντεσ ἀνέλαβον ἑαυτούσ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 10:16)
οὐκοῦν τί προσῆκεν ὑμῖν οὐ δείσασιν ἀποδρᾶναι ἀλλ’ ἢ ἕτερον ἐπιπέμπειν στόλον, ὃσ οὐχ ἥσσω τὴν ἐπιθυμίαν τοῖσ ἡμετέροισ πολίταισ παρέξει ἢ Γύλιπποσ Συρακοσίοισ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 10:30)
ἔτι δ’, ὦ Ἀθηναῖοι, πρὶν μὲν παραβαλεῖν ἡμέτερον ναυτικὸν εἰσ Σικελίαν, ἦν τισ ἀφορμὴ Συρακοσίοισ ἀπὸ τῶν συμμάχων, παρούσησ δὲ ἀποστροφῆσ οἱ πρότερον κατ’ ἀνάγκασ ἐκείνων ἀκούοντεσ σφαλεροὶ μὲν, εἰ παραμένοιεν, κοινωνοὶ τῶν πραγμάτων αὐτοῖσ, χαλεποὶ δ’, εἰ μετασταῖεν, γίγνονται πολέμιοι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 3:13)
φέρε γὰρ πρὸσ Διὸσ, εἴ τισ ἐν Συρακοσίοισ λέγων, ὅτε πάντ’ ἐφεξῆσ ἀπετύγχανον, ὡσ δεῖ καταλύσασθαι τὸν πόλεμον καὶ παραδοῦναι τὴν πόλιν ἡμῖν, εἶτ’ ἔπεισεν, ἔσθ’ ὅπωσ ἂν ἢ Γύλιπποσ ἦλθεν αὐτοῖσ πρῶτον, ἢ νὴ Δί’ ἐπελθὼν εἶχεν ὃ ποιοίη;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 4:10)
οὐ γὰρ ἐξαρκέσει Συρακοσίοισ, εἴ γε μηδὲν πεπόνθασιν, ἀλλὰ τοῦτο μὲν τῇ τύχῃ καὶ Λακεδαιμονίοισ λογιοῦνται τοῖσ ἀφῃρημένοισ, ἡμᾶσ δὲ ἐχθροὺσ μὲν ὁμοίωσ ὥσπερ ἂν εἰ παρεστησάμεθα αὐτοὺσ, δυνατὸν δ’ εἶναι νῦν μόνωσ ἀμύνασθαι, κρινοῦσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 11:10)
ἢ πέμπειν πάλιν ἀντ’ ἐπισιτισμοῦ Συρακοσίοισ ὧν κύριοι καταστήσονται;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 8:1)
τότε Συρακοσίοισ παρόντεσ οὗτοι Λακεδαιμόνιοι νενικηκόσιν οὐ παρὰ μικρὸν, ἀλλ’ ὡσ καὶ τὰσ ναῦσ ἡμῶν ἁπάσασ διεφθαρκέναι καὶ ὅπλα καὶ σώματα εἰληφέναι τὰ μὲν ἐν τῇ θαλάττῃ, τὰ δὲ ἐν τῇ γῇ, καὶ μηδὲν ὧν ἂν εὔξαντο ἐνδεῖν αὐτοῖσ, τί ἐποίησαν ὁρῶντεσ φεύγοντασ ἡμᾶσ πεζοὺσ καὶ τραυματίασ οὐκ ὀλίγουσ ἀπολελοιπότασ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 20:14)
φέρε γὰρ πρὸσ θεῶν εἰ ὅτε ἦν ἐκεῖνα τὰ πράγματα, ὁ Θεμιστοκλῆσ καλούντων αὐτὸν τῶν Ἀθηναίων καὶ βοηθεῖν ὅ τι ἔχοι κελευόντων, ἄλλο μὲν οὐδὲν ᾔτησε, μήτε τυραννίδα μήτ’ ἔννομον βασιλείαν, τοσοῦτον δὲ μή τι διάκονόσ γε ὑπ’ αὐτῶν κληθῆναι, μηδὲ τοιοῦτον ὄνειδοσ λαβεῖν, ἐὰν καταστήσῃ τὰ πράγματα αὐτοῖσ, εἰ παρὼν ἔτυχε Πλάτων, τί ἂν τοῖσ Ἀθηναίοισ συνεβούλευσεν ὁ τοῖσ Συρακοσίοισ ταῦτα συμβουλεύων;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 89:3)
ὡσ δὲ τελευτήσαντοσ τοῦ προτέρου Διονυσίου παραλαβὼν τὴν ἀρχὴν ὁ ἐξ ἐκείνου Διονύσιοσ μετεπέμπετο αὖθίσ σε εἰσ τὴν πολυύμνητον Σικελίαν, ὥσπερ μετὰ τῶν ἄλλων ὧν παρὰ τοῦ πατρὸσ παρειλήφει καὶ τὴν εἰσ σὲ ὕβριν παρειληφὼσ, καὶ κληρονομῶν καὶ τοῦ σοι προστάττειν, ὥσπερ Συρακοσίοισ ἢ τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ ἐν Σικελίᾳ, ᾤχου δὴ πλέων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 119:9)
Φύλαρχοσ δ’ ἐν τῇ πέμπτῃ καὶ εἰκοστῇ τῶν Ἱστοριῶν εἰπὼν ὅτι παρὰ Συρακοσίοισ νόμοσ ἦν τὰσ γυναῖκασ μὴ κοσμεῖσθαι χρυσῷ μηδ’ ἀνθινὰ φορεῖν μηδ’ ἐσθῆτασ ἔχειν πορφυρᾶσ ἐχούσασ παρυφάσ ἐὰν μή τισ αὐτῶν συγχωρῇ ἑταίρα εἶναι κοινή, καὶ ὅτι ἄλλοσ ἦν νόμοσ τὸν ἄνδρα μὴ καλλωπίζεσθαι μηδ’ ἐσθῆτι περιέργῳ χρῆσθαι καὶ διαλλαττούσῃ, ἐὰν μὴ ὁμολογῇ μοιχεύειν ἢ κίναιδοσ εἶναι, καὶ τὴν ἐλευθέραν μὴ ἐκπορεύεσθαι ἡλίου δεδυκότοσ, ἐὰν μὴ μοιχευθησομένην ἐκωλύετο δὲ καὶ ἡμέρασ ἐξιέναι ἄνευ τῶν γυναικονόμων ἀκολουθούσησ αὐτῇ μιᾶσ θεραπαινίδοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 201)
παρὰ δὲ Συρακοσίοισ καὶ Χιτωνέασ Ἀρτέμιδοσ ὄρχησὶσ τίσ ἐστιν ἴδιοσ καὶ αὔλησισ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 27 1:4)
πλακοῦσ τισ παρὰ Συρακοσίοισ οὕτωσ καλούμενοσ, καὶ μέμνηται αὐτοῦ Ἐπίχαρμοσ ἐν Γᾷ καὶ Θαλάσσᾳ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 548)
οὐ τούτου οὖν τοῦ Ἄρτου ὁ νῦν καιρὸσ ἦν, ἀλλὰ τῶν εὑρημένων ὑπὸ τῆσ Σιτοῦσ καλουμένησ Δήμητροσ καὶ Ἱμαλίδοσ, οὕτωσ γὰρ ἡ θεὸσ παρὰ Συρακοσίοισ τιμᾶται, ὡσ ὁ αὐτὸσ Πολέμων ἱστορεῖ ἐν τῷ περὶ τοῦ Μορύχου.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 739)

SEARCH

MENU NAVIGATION