헬라어 문장 내 검색 Language

ὡρ́μητο δέ μοι τοῦτο πᾶν ἀπὸ τοῦ Ὁμηρικοῦ, ὡσ Ὀδυσσεὺσ τὸ ἔκπωμα πλησάμενοσ προσαγορεύει τὸν Ἀχιλλέα καὶ λέγει·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 10:9)
ὁ κακοδαίμων Περεγρῖνοσ, ἢ ὡσ αὐτὸσ ἔχαιρεν ὀνομάζων ἑαυτόν, Πρωτεύσ, αὐτὸ δὴ ἐκεῖνο τὸ τοῦ Ὁμηρικοῦ Πρωτέωσ ἔπαθεν·
(루키아노스, De morte Peregrini, (no name) 1:1)
ὅθεν οὐδὲ τοῦ Ὁμηρικοῦ Σθενέλου παντάπασιν αἰτιατέον τὸ ἡμεῖσ τοι πατέρων μέγ’ ἀμείνονεσ εὐχόμεθ’ εἶναι, μεμνημένουσ τοῦ ὤ μοι, Τυδέοσ υἱὲ δαΐφρονοσ ἱπποδάμοιο, τί πτώσσεισ;
(플루타르코스, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 4 6:2)
εἶτα ὑποδυσκόλωσ αἰτιώμενοσ ὁ γεωγράφοσ καὶ τὸ νοῆσαι τὴν αἰᾶν ἐπὶ τῆσ γῆσ ἐοίκε παντελῶσ ἐθέλειν ἐκβαλεῖν τοῦ Ὁμηρικοῦ ἔπουσ τὴν τοιαύτην λέξιν.
(스트라본, 지리학, Book 7, chapter fragments 56:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION