Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

διαχρίειν οὖν πήγανον χλωρὸν τρίβοντα ξὺν μέλιτι καὶ νίτρῳ· ἀγωγόν τέ ἐστι μᾶλλον φυσέων ξὺν τουτέοισι καὶ τερμίνθου Ῥητίνησ μέροσ ἕν· καὶ πυρίη προκλητικὴ φυσέων, ἢ πιναροῖσι θερμοῖσι ἐρίοισ, τρηχέσι παλαιοῖσ Ῥάκεσι, ἢ σπογγιῇ ξὺν ὕδατι, ἔνθ’ ὕσσωπον, ἢ ὀρίγανον, ἢ γλήχων, ἢ Ῥυτὴ ἕψηται· ἄγοι δ’ ἂν φύσασ, ἠδὲ ὁκόσα πρὸ τῶν σιτίων πίνεται, τάπερ καὶ φλέγμα καὶ χολὴν ἐν τοῖσι ἐντέροισι καὶ στομάχῳ ἄγει, ὕσσωπον ἐν μελικρή τῳ ἑψηθὲν, δίκταμνον τὸ Κρητικὸν, ὀρίγανον· δριμέα μὲν, ἀγωγὰ δὲ ἀδίαντον, ἄγρωστισ· τάδε μέντοι καὶ φυσέων καὶ οὔρων καταρρηκτικά.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.120)
σὺ δὲ τὸ Κρητικὸν ἀπόδυθι ταχέωσ·
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Episode4)
ἔστιν γὰρ καὶ ταύτῃ κυνῶν γένοσ ἰχνεῦσαι μὲν οὐ μεῖον σοφὸν ἢ τὸ Καρικὸν καὶ Κρητικὸν, τὴν δὲ ἰδέαν ἀνιαρὸν καὶ θηριῶδεσ.
(아리아노스, Cynegeticus, chapter 3 1:2)
Κυανόπρῳρα μὲν ναῦσ μενέκτυπον Θησέα δὶσ ἑπτά τ’ ἀγλαοὺσ ἄγουσα κούρουσ Ιαὄνων Κρητικὸν τάμνε πέλαγοσ·
(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, dithyrambs, ode 17 Ηίθεοι [ἢ] Θησεύς 1:1)
εὑρετὴν δὲ καὶ τοῦ τόξου γενόμενον διδάξαι τοὺσ ἐγχωρίουσ τὰ περὶ τὴν τοξείαν, ἀφ’ ἧσ αἰτίασ μάλιστα παρὰ τοῖσ Κρησὶν ἐζηλῶσθαι τὴν τοξικὴν καὶ τὸ τόξον Κρητικὸν ὀνομασθῆναι.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 74 5:3)
Φοίνικα τὸ γένοσ, ἀλλὰ Κρητικὸν κύνα, ἡμεροδανειστήν‐‐τοῦτο γὰρ ἐπεκλῄζετο‐οἶσθα Μένιππον ἴσωσ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. h'. MENIPPOS 2:3)
τὸ γὰρ δὴ Πελασγικὸν καὶ τὸ Κρητικὸν καὶ ὅσα ἄλλα ἐν Ἰταλίᾳ ᾤκησεν, ὑστέροισ εὑρίσκω χρόνοισ ἀφικόμενα.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 13 3:2)
καὶ αὖθισ ἕτερον ἐν αὐτῇ λέγων διακεκοσμῆσθαι Κρητικὸν ἠιθέων τε καὶ παρθένων χορὸν ὧδε εἴρηκεν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 72 14:1)
δύο μὲν ὑποβακχείουσ ἔχει τοὺσ πρώτουσ πόδασ, κρητικὸν δὲ τὸν τρίτον, εἶτ’ αὖθισ ὑποβακχείουσ δύο καὶ συλλαβὴν ὑφ’ ἧσ τελειοῦται τὸ κῶλον·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1813)
ὁρῶ δὴ κἀν τούτῳ μετὰ τὴν προσαγόρευσιν τῶν Ἀθηναίων εὐθέωσ τὸν κρητικὸν ῥυθμόν, εἴτε ἄρα παιᾶνά τισ αὐτὸν βούλεται καλεῖν διοίσει γὰρ οὐδέν τὸν ἐκ πέντε συγκείμενον χρόνων οὐκ αὐτοσχεδίωσ μὰ Δία ἀλλ’ ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα ἐπιτετηδευμένωσ δι’ ὅλου τοῦ κώλου πλεκόμενον τούτου τοῖσ θεοῖσ εὔχομαι πᾶσι καὶ πάσαισ.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2553)
Ὁκόταν δὲ ἀπὸ τῶν τενόντων σφοδρῶσ ἔμπροσθεν ἀντισπῶνται, καὶ ἱδρῶτεσ περὶ τράχηλον καὶ πρόσωπον, ὑπὸ τοῦ πόνου δακνομένων καὶ ξηραινομένων τῶν τενόντων τῶν οὐρωδέων, οἳ παχύτατοι τὴν Ῥάχιν ξυνέχουσιν, ᾗ οἱ μέγιστοι ξύνδεσμοι καταπεφυκότεσ ἑώσ ἐσ πόδασ ἀποτελευτῶσι, τῷ τοιῷδε ἢν μὴ πυρετὸσ καὶ ὕπνοσ ἐπιγένηται, καὶ τὰ ἑπόμενα οὖρα πέψιν ἔχοντα ἔλθῃ καὶ ἱδρῶτεσ κριτικοὶ, πίνειν οἶνον κρητικὸν οἰνώδεα, καὶ ἄλητον ἑφθὸν ἐσθίειν, καὶ κηρωτῇ ἀλείφειν καὶ ἐγχρίειν‧ τά τε σκέλεα περιελίσσειν ἑώσ τῶν ποδῶν, θερμῷ προβρέχων ἐν σκάφῃ, καὶ βραχίονασ ἑώσ δακτύλων κατελίσσειν, καὶ ὀσφὺν ἀπὸ τοῦ τραχήλου ἑώσ τῶν ἰσχίων, λάσιον ἐγκηρώσασ, ὅκωσ καὶ τὰ ἔξωθεν περιέξει, καὶ διαλιπὼν πυρία τοῖσιν ἀσκίοισι, θερμὸν ὕδωρ ἐγχέων, καὶ περιτείνων σινδόνιον, ἐπανάκλινε αὐτόν‧ κοιλίην δὲ μὴ λύσῃσ, ἢν μὴ βαλάνῳ, ἢν πουλὺσ χρόνοσ ᾖ ἀδιαχωρήτῳ ἐούσῃ‧ καὶ ἢν μὲν ἐπιδιδῷ τί σοι, ἐπὶ τὸ βέλτιον‧ εἰ δὲ μὴ, τοῦ μόδου τῆσ Ῥίζησ τρίβων ἐν οἴνῳ εὐώδει καὶ τοῦ δαύκου, πίνειν δίδου πρωϊ νήστει πρὸ τοῦ βρέχειν, καὶ ταχὺ ἐπὶ τουτέοισι τὸ ἄλευρον ἑφθὸν χλιαρὸν ἐσθιέτω ὡσ πλεῖστον, καὶ οἶνον, ὁκόταν βούληται, εὔκρητον ἐπιπινέτω‧ καὶ ἢν μέν σοι ἐπιδιδῷ, ἐπὶ τὸ βέλτιον‧ εἰ δὲ μὴ, προλέγειν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 14.2)
τὸν δὲ Κρητικὸν πόλεμον καὶ τὴν ἐπὶ Νίσου βασιλεύοντοσ ἅλωσιν τῆσ πόλεωσ οὐκ ἐθέλουσιν εἰδέναι.
(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 39 12:2)
"ταῦτα σοι τὸ Κρητικὸν ἀνοίγει πέλαγοσ, ταῦτα τὴν Πελοπόννησον.
(플루타르코스, Aratus, chapter 50 5:5)
ὃ δ’ ἐτόλμησε Θησεὺσ περὶ τὸν Κρητικὸν δασμόν, εἴτε τινὶ θηρίῳ βοράν, εἴτε πρόσφαγμα τοῖσ Ἀνδρόγεω τάφοισ, εἴθ’, ὃ κουφότατόν ἐστὶ τῶν λεγομένων, λατρεύειν παρ’ ἀνδράσιν ὑβρισταῖσ καὶ δυσμενέσιν ἀκλεῆ λατρείαν καὶ ἄτιμον ἐπιδοὺσ ἑαυτόν, ἑκουσίωσ μετὰ παρθένων πλεύσασ καὶ παίδων νέων, οὐκ ἂν εἴποι τισ ἡλίκησ ἐστὶ τόλμησ ἢ μεγαλοφροσύνησ ἢ δικαιοσύνησ περὶ τὸ κοινὸν ἢ πόθου δόξησ καὶ ἀρετῆσ, ὥστ’ ἔμοιγε φαίνεται μὴ κακῶσ ὁρίζεσθαι τοὺσ φιλοσόφουσ τὸν ἔρωτα θεῶν ὑπηρεσίαν πρὸσ ἐπιμέλειαν καὶ σωτηρίαν νέων.
(플루타르코스, Comparison of Theseus and Romulus, chapter 1 4:1)
ἢ μία σταγὼν αὐτόθεν εἰσ τὸ Αἰγαῖον ἐμπεσοῦσα πέλαγοσ ἢ τὸ Κρητικὸν ἐφίξεται τοῦ Ὠκεανοῦ καὶ τῆσ Ἀτλαντικῆσ θαλάσσησ, οὐκ ἐπιπολῆσ ψαύουσα τῆσ ἐπιφανείασ ἀλλὰ πάντῃ διὰ βάθουσ εἰσ πλάτοσ ὁμοῦ καὶ μῆκοσ ἀναχεομένη.
(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 37 17:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION