Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔχων δὲ τούτουσ ἐκ Κλεοπάτρασ παῖδασ Ἰδαίαν ἐγάμει τὴν Δαρδάνου.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 15 3:2)
προσαγορεῦσαι δὲ καὶ τὴν νῆσον ἀπὸ τῆσ γυναικὸσ Ἰδαίαν, ἐν ᾗ καὶ τελευτήσαντα ταφῆναι, δεικνυμένου τοῦ τὴν ταφὴν δεξαμένου τόπου μέχρι τῶν καθ’ ἡμᾶσ χρόνων.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 61 2:2)
τοῦτον δ’ ὑπὸ τῆσ Ῥέασ πεισθέντα στρατεῦσαι μετὰ τῶν Τιτάνων ἐπ’ Ἄμμωνα, καὶ γενομένησ παρατάξεωσ τὸν μὲν Κρόνον ἐπὶ τοῦ προτερήματοσ ὑπάρξαι, τὸν δ’ Ἄμμωνα σιτοδείᾳ πιεζόμενον φυγεῖν εἰσ Κρήτην, καὶ γήμαντα τῶν τότε βασιλευόντων Κουρήτων ἑνὸσ θυγατέρα Κρήτην δυναστεῦσαί τε τῶν τόπων καὶ τὸ πρὸ τοῦ τὴν νῆσον Ἰδαίαν καλουμένην ἀπὸ τῆσ γυναικὸσ ὀνομάσαι Κρήτην.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 71 2:1)
τὸν γὰρ Φινέα γεγαμηκότα Ἰδαίαν τὴν Δαρδάνου τοῦ Σκυθῶν βασιλέωσ θυγατέρα, καὶ διὰ τὸν πρὸσ αὐτὴν ἔρωτα πάντα χαριζόμενον, πιστεῦσαι διότι τῇ μητρυιᾷ βίαν ἐφ’ ὕβρει προσήγαγον οἱ πρόγονοι, βουλόμενοι τῇ μητρὶ χαρίζεσθαι.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 43 4:1)
ἐμοὶ χρῆν συμφοράν, ἐμοὶ χρῆν πημονὰν γενέσθαι, Ἰδαίαν ὅτε πρῶτον ὕλαν Ἀλέξανδροσ εἰλατίναν ἐτάμεθ’, ἅλιον ἐπ’ οἶδμα ναυστολήσων Ἑλένασ ἐπὶ λέκτρα, τὰν καλλίσταν ὁ χρυσοφαὴσ Ἅλιοσ αὐγάζει.
(에우리피데스, Hecuba, choral, strophe1)
κἀγὼ σὲ τὴν δοκοῦσαν Ἰδαίαν πόλιν μολεῖν Ἰλίου τε μελέουσ πύργουσ.
(에우리피데스, Helen, episode, lyric17)
δρομαῖον δ’ ὅτε πολυπλάνη‐ τον μάτηρ ἔπαυσε πόνον, μαστεύουσα πόνουσ θυγατρὸσ ἁρπαγὰσ δολίουσ, χιονοθρέμμονάσ γ’ ἐπέρασ’ Ἰδαιᾶν Νυμφᾶν σκοπιάσ·
(에우리피데스, Helen, choral, antistrophe 11)
Ἰδαίαν δὲ ἐπίκλησιν γενέσθαι τῇ νύμφῃ κατ’ ἄλλο μὲν οὐδέν, τῶν δὲ χωρίων τὰ δασέα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἴδασ τότε ὀνομάζεσθαι.
(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 12 10:2)
οἱ δὲ Βερέκυντεσ Φρυγῶν τι φῦλον καὶ ἁπλῶσ οἱ Φρύγεσ καὶ τῶν Τρώων οἱ περὶ τὴν Ἴδην κατοικοῦντεσ Ῥέαν μὲν καὶ αὐτοὶ τιμῶσι καὶ ὀργιάζουσι ταύτῃ, μητέρα καλοῦντεσ θεῶν καὶ Ἄγδιστιν καὶ Φρυγίαν θεὸν μεγάλην, ἀπὸ δὲ τῶν τόπων Ἰδαίαν καὶ Δινδυμήνην καὶ Σιπυληνὴν καὶ Πεσσινουντίδα καὶ Κυβέλην καὶ Κυβήβην.
(스트라본, 지리학, Book 10, chapter 3 21:1)
ὁ δ’ οὖν Σοφοκλῆσ ποιήσασ τὸν Μενέλαον ἐκ τῆσ Τροίασ ἀπαίρειν σπεύδοντα ἐν τῇ Πολυξένῃ, τὸν δ’ Ἀγαμέμνονα μικρὸν ὑπολειφθῆναι βουλόμενον τοῦ ἐξιλάσασθαι τὴν Ἀθηνᾶν χάριν, εἰσάγει λέγοντα τὸν Μενέλαον σὺ δ’ αὖθι μίμνων που κατ’ Ἰδαίαν χθόνα ποίμνασ Ὀλύμπου συναγαγὼν θυηπόλει.
(스트라본, 지리학, Book 10, chapter 3 24:3)
φησὶ γὰρ ἐκείνη μνησθήσεσθαι τῶν περὶ Τάνταλον οἷσ ἐν Ἰδαίῳ πάγῳ Διὸσ πατρῴου βωμόσ ἐστι καὶ πάλιν Σίπυλον Ἰδαίαν ἀνὰ χθόνα.
(스트라본, 지리학, Book 12, chapter 8 33:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION