Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰμὶ δ’ ἐγὼ Διόνυσοσ ἐρίβρομοσ, ὃν τέκε μήτηρ Καδμηὶσ Σεμέλη Διὸσ ἐν φιλότητι μιγεῖσα.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Διώνυσον 6:2)
πάντεσ δ’ ἄρα θυμὸν ἔτερφθεν ἀθάνατοι, περίαλλα δ’ ὁ Βάκχειοσ Διόνυσοσ·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Πᾶνα 3:9)
Εὔρυτον δὲ θύρσῳ Διόνυσοσ ἔκτεινε, Κλυτίον δὲ δᾳσὶν Ἑκάτη, Μίμαντα δὲ Ἥφαιστοσ βαλὼν μύδροισ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 6 2:5)
καὶ μέχρι μέν τινοσ ἐν Μεσσήνῃ κατῴκει, ὡσ δὲ τὰσ ἐν Ἄργει γυναῖκασ ἐξέμηνε Διόνυσοσ, ἐπὶ μέρει τῆσ βασιλείασ ἰασάμενοσ αὐτὰσ ἐκεῖ μετὰ Βίαντοσ κατῴκησε.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 9 12:16)
Διόνυσοσ δὲ εὑρετὴσ ἀμπέλου γενόμενοσ, Ἥρασ μανίαν αὐτῷ ἐμβαλούσησ περιπλανᾶται Αἴγυπτόν τε καὶ Συρίαν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 5 1:1)
καὶ Διόνυσοσ μὲν εἰσ θάλασσαν πρὸσ Θέτιν τὴν Νηρέωσ κατέφυγε, Βάκχαι δὲ ἐγένοντο αἰχμάλωτοι καὶ τὸ συνεπόμενον Σατύρων πλῆθοσ αὐτῷ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 5 1:4)
αὖθισ δὲ αἱ Βάκχαι ἐλύθησαν ἐξαίφνησ, Λυκούργῳ δὲ μανίαν ἐνεποίησε Διόνυσοσ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 5 1:5)
Ἐριχθονίου δὲ ἀποθανόντοσ καὶ ταφέντοσ ἐν τῷ αὐτῷ τεμένει τῆσ Ἀθηνᾶσ Πανδίων ἐβασίλευσεν, ἐφ’ οὗ Δημήτηρ καὶ Διόνυσοσ εἰσ τὴν Ἀττικὴν ἦλθον.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 14 7:1)
ἔνθα Διόνυσοσ ἐρασθεὶσ Ἀριάδνησ ἡρ́πασε, καὶ κομίσασ εἰσ Λῆμνον ἐμίγη.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 1 13:5)
αἷσ ἐχαρίσατο Διόνυσοσ ποιεῖν ἐκ γῆσ ἔλαιον σῖτον οἶνον.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 3 14:2)
καὶ διαδέχεται Μιθριδάτησ υἱόσ, ᾧ Διόνυσοσ καὶ εὐπάτωρ ἐπώνυμα ἦν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2 3:2)
Ὁ μὲν δὴ εὐπάτωρ τε καὶ Διόνυσοσ ἐπικληθεὶσ Μιθριδάτησ ὧδε ἐτελεύτα, καὶ Ῥωμαῖοι μαθόντεσ ἑώρταζον ὡσ ἐχθροῦ δυσχεροῦσ ἀπηλλαγμένοι·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 16 7:1)
ἡγείσθω μὲν αὐτὸσ Ἀσκληπιὸσ ὁ φήνασ τὸ ὄναρ, ἡγείσθω δὲ Διόνυσοσ αὐτὸσ, ᾧ χορεῦσαι δεῖ, Ἀπόλλων τε μουσηγέτησ, τοῦ μὲν πατὴρ, τοῦ δὲ ἀδελφὸσ, ὡσ λόγοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Διόνυσος 1:1)
καὶ ἐπειδὴ ὡραῖον ἦν, καλέσασ τὰσ Νύμφασ λύει τὸ ῥάμμα, καὶ γίγνεται δὴ οὕτωσ ὁ Διόνυσοσ διχόθεν προσήκων τῷ πατρί.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Διόνυσος 2:2)
ἤδη δέ τινων ἤκουσα καὶ ἕτερον λόγον ὑπὲρ τούτων ὅτι αὐτὸσ ὁ Ζεὺσ εἰή ὁ Διόνυσοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Διόνυσος 2:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION