Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δ’ ὁ μὲν ἀγών ἐστιν Ἀθήνησιν, οἱ δ’ αὐτοὶ δικασταί μοι καὶ μάρτυρέσ ἐστε τῶν λόγων, ἐμοὶ μὲν ἀναμιμνῄσκειν προσήκει, ὑμᾶσ δέ μοι μὴ ἀπιστεῖν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 892)
τὸν Ἀθήνησιν ὑβριστὴν οὐκ εἰσ τοὺσ ἄλλουσ μόνον, ἀλλὰ καὶ εἰσ τὸ σῶμα τὸ ἑαυτοῦ, νόμων ὄντων, ὑμῶν ὁρώντων, ἐχθρῶν ἐφεστηκότων, τοῦτον τὸν αὐτὸν λαβόντα ἄδειαν καὶ ἐξουσίαν καὶ ἀρχήν, τίσ ἂν ἐλπίσειεν ἀπολελοιπέναι τι τῶν ἀσελγεστάτων ἔργων;
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1082)
καὶ οὐ κατηγορῶν αὐτῶν οὐδ’ ἐπιτιμῶν λέγω, ἀλλ’ ἐκεῖνο ὑμῖν ἐνδείξασθαι βουλόμενοσ, ὅτι ὁ μὲν νομοθέτησ, ἐάν τισ μιᾶσ ἀρχῆσ τῆσ ἐλαχίστησ ὑπεύθυνοσ ᾖ, τοῦτον οὐκ ἐᾷ, πρὶν ἂν λόγου καὶ εὐθύνασ δῷ, στεφανοῦν, Κτησιφῶν δὲ Δημοσθένην τὸν συλλήβδην ἁπάσασ τὰσ Ἀθήνησιν ἀρχὰσ ἄρχοντα οὐκ ὤκνησε γράψαι στεφανῶσαι.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 261)
καὶ διὰ ταῦτα ὁ Ἑρμῆσ ὃν ὁρᾶτε πάντεσ, ὁ παρὰ τὴν πατρῴαν οἰκίαν τὴν ἡμετέραν, ὃν ἡ Αἰγῂσ ἀνέθηκεν, οὐ περιεκόπη μόνοσ τῶν Ἑρμῶν τῶν Ἀθήνησιν, ὡσ ἐμοῦ τοῦτο ποιήσοντοσ, ὡσ ἔφη πρὸσ αὐτοὺσ Εὐφίλητοσ.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 105:3)
ἐάν τισ δημοκρατίαν καταλύῃ τὴν Ἀθήνησιν, ἢ ἀρχήν τινα ἄρχῃ καταλελυμένησ τῆσ δημοκρατίασ, πολέμιοσ ἔστω Ἀθηναίων καὶ νηποινεὶ τεθνάτω, καὶ τὰ χρήματα αὐτοῦ δημόσια ἔστω, καὶ τῆσ θεοῦ τὸ ἐπιδέκατον·
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 158:6)
ὁπόσοι δὲ ὁρ́κοι ὀμώμονται Ἀθήνησιν ἢ ἐν τῷ στρατοπέδῳ ἢ ἄλλοθί που ἐναντίοι τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, λύω καὶ ἀφίημι.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 160:2)
ἀλλὰ γὰρ οὐχ ὅδε μόνοσ Ἀθήνησιν, οὐδὲ Κριτίασ ἔτι πρὸ τούτου, καὶ ὅσοι τῷ Κριτίᾳ συμφιλοσοφοῦντεσ ἐτυράννησαν, ἀλλὰ καὶ ἐν Ἰταλίᾳ τῶν πυθαγορισάντων καὶ ἐν τῇ ἄλλῃ Ἑλλάδι τῶν ἑπτὰ σοφῶν λεγομένων ὅσοι πραγμάτων ἐλάβοντο, ἐδυνάστευσάν τε καὶ ἐτυράννησαν ὠμότερον τῶν ἰδιωτικῶν τυράννων, ὥστε καὶ περὶ τῶν ἄλλων φιλοσόφων ἄπορον ποιῆσαι καὶ ὕποπτον, εἴτε δι’ ἀρετήν, εἴτε πενίασ καὶ ἀπραξίασ τὴν σοφίαν ἔθεντο παραμύθιον, ὧν γε καὶ νῦν πολλοὶ ἰδιωτεύοντεσ καὶ πενόμενοι, καὶ τὴν ἀναγκαίαν ἐκ τῶνδε σοφίαν περικείμενοι, τοῖσ πλουτοῦσιν ἢ ἄρχουσι λοιδοροῦνται πικρῶσ, οὐχ ὑπεροψίασ πλούτου καὶ ἀρχῆσ δόξαν σφίσι μᾶλλον ἢ ζηλοτυπίασ ἐσ αὐτὰ προφέροντεσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 5 1:6)
καὶ μίαν καθελόντεσ τὴν Ἀθηναίων δυναστείαν πολλὰσ τὰσ παρ’ αὑτῶν ἀντεισῆγον, αἳ οὐκ Ἀθήνησιν οὐδ’ ἐν Σπάρτῃ διὰ τέλουσ κακῶσ ἐποίουν τοὺσ ἀρχομένουσ, ἀλλ’ ἐν αὐτοῖσ τοῖσ σφετέροισ ἑκάστου χωρίοισ συνεχῶσ ἱδρυμέναι καὶ οἱο͂ν συμπεπλεγμέναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 14:4)
ἔπειτα οὐ πολὺ ὕστερον ἡ Ἀθηνᾶ φαίνεται τήν τε αἰγίδα ἔχουσα καὶ τὸ κάλλοσ καὶ τὸ μέγεθοσ καὶ σύμπαν δὴ σχῆμα οἱά περ ἡ Ἀθήνησιν ἡ Φειδίου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 10:3)
ἐδόκουν εἶναι μὲν Ἀθήνησιν ἄρτι κατηρκὼσ, οἰκεῖν δὲ ἐξόπισθε τῆσ ἀκροπόλεωσ ἐν οἰκίᾳ Θεοδότου τοῦ ἰατροῦ, εἶναι δ’ αὐτὴν πρώτην πρὸσ ἥλιον ἀνίσχοντα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 13:8)
καὶ κατιδὼν ἐπιόντα τὸν σύντροφον τοὺσ χρόνουσ ἀνενεούμην, ὁπόσοισ τισὶ πρότερον γενοίμεθα Ἀθήνησιν ἅμα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 15:4)
καὶ εἰ μὲν Ἀθήνησιν ἐκρίνετο μηδεμιᾶσ τοιαύτησ λέγω μαντείασ προϋπαρχούσησ, ἔπειτ’ ἔδοξεν ἐκείνοισ ἐπιτρέψαι τῷ θεῷ καθάπερ πρότερόν φασι τὸ περὶ τῶν φυλῶν, εἰ καλῶσ αὐτῷ βεβουλεῦσθαι ἀνεῖλεν, ἀφεῖσθαι λοιπὸν ἔδει, καὶ μηδενὶ μηδὲν ἐξεῖναι παρὰ ταῦθ’ ἕτερον λέγειν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 100:2)
ἐγὼ μὲν οἶμαι καὶ ἱερέασ καὶ ἱερείασ καὶ ὅστισ ἄλλοσ Ἀθήνησιν εὔχεται δημοσίᾳ, τοῦτ’ ἂν εἰκότωσ καθ’ ἕκαστον ἔτοσ πρὸσ ἅπασι τοῖσ ἄλλοισ προσεύχεσθαι, κατὰ γοῦν ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ καὶ ἑώσ ἐξῆν, φῦναί τινα αὐτοῖσ ἄνδρα ὅμοιον Θεμιστοκλεῖ, καὶ μετὰ τῆσ ἄλλησ φορᾶσ καὶ τοῦτο ἐνεγκεῖν τὴν γῆν τἀγαθόν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 106:6)
αὐτὸ δὲ τοῦτ’ ἐξεῖναι κοινὸν εἰπεῖν, ὅτι καὶ πρὶν ἐκείνουσ ἐγχειρεῖν λέγειν, ἦν Ἀθήνησιν ἁμαρτήματα, εἰ δ’ ἐλάττω τῶν Διονυσίου, οὐδὲ τὰ ὕστερον δή που τοῖσ ἐκείνου παραπλήσια, ἀλλ’ εἰσ ὅσον εἰκὸσ ἁμαρτεῖν ὄντασ ἀνθρώπουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 127:4)
φαίνεται τοίνυν αἰτιασάμενοσ μὲν κοινῇ τοὺσ ἄνδρασ ὡσ διακόνουσ καὶ κόλακασ, πάλιν δὲ τῆσ αἰτίασ ἀφιεὶσ αὐτοὺσ, τούτου δ’ ἕνεκ’ αἰτιασάμενοσ, τοῦ μηδένα δόξαι ῥήτορα χρηστὸν Ἀθήνησι γεγονέναι, πάλιν δ’ αὖ τῶν ῥητόρων ἕνα τῶν Ἀθήνησιν ἐπαινῶν, καὶ ταῦτα τοῖσ αὐτοῖσ ἐνεχόμενον οἷσπερ οὗτοι, τὸν Ἀριστείδην λέγω, καὶ δυοῖν θάτερον, ἢ μὴ προσήκοντα ἐπαινούμενον, ἢ ’κείνουσ δεικνύντα ἃ μὴ προσῆκεν ἀκηκοότασ, ἔτι δ’ οὐ τοῦτον μόνον, ἀλλὰ καὶ πάντασ ἐφεξῆσ αὐτοὺσ ἐπῃνεκὼσ ἑτέρωθι, ἡνίκ’ οὐδεμιᾶσ ἐστι φιλονεικίασ, καὶ πάλιν γ’ ἰδίᾳ τὸν Περικλέα φάσκων τελεώτατον εἰσ τὴν ῥητορικὴν γεγονέναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 168:12)

SEARCH

MENU NAVIGATION