Lysias, Speeches, Κατὰ Ἀγοράτου ἐνδείξεως 125:

προσήκει δ’ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἅπασι τιμωρεῖν ὑπὲρ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὁμοίωσ ὥσπερ ἡμῶν ἑνὶ ἑκάστῳ. ἀποθνῄσκοντεσ γὰρ ὑμῖν ἐπέσκηψαν καὶ ἡμῖν καὶ τοῖσ φίλοισ ἅπασι τιμωρεῖν ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν Ἀγόρατον τουτονὶ ὡσ φονέα ὄντα, καὶ κακῶσ ποιεῖν καθ’ ὅσον ἂν ἔμβραχυ ἕκαστοσ δύνηται. εἰ τοίνυν τι ἐκεῖνοι ἀγαθὸν τὴν πόλιν ἢ τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον φανεροί εἰσι πεποιηκότεσ, ὃ καὶ αὐτοὶ ὑμεῖσ ὁμολογεῖτε, ἀνάγκη ὑμᾶσ ἐστι πάντασ ἐκείνοισ φίλουσ καὶ ἐπιτηδείουσ εἶναι, ὥστε οὐδὲν μᾶλλον ἡμῖν ἢ καὶ ὑμῶν ἑνὶ ἑκάστῳ ἐπέσκηψαν.