Lucian, Dialogi meretricii, Λεόντιχοσ, Χηνίδασ και Ὑμνίσ. 4:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Λεόντιχοσ, Χηνίδασ και Ὑμνίσ. 4:)

ἄπαγε, ὦ Λεόντιχε, μιαρὰ ταῦτα καὶ φοβερὰ περὶ σαυτοῦ διηγῇ, καὶ οὐκ ἂν ἔτι σε οὐδὲ προσβλέψειέ τισ οὕτω χαίροντα τῷ λύθρῳ, οὐχ ὅπωσ συμπίοι ἢ συγκοιμηθείη. ἔγωγε οὖν ἄπειμι. διπλάσιον ἀπόλαβε τὸ μίσθωμα. οὐκ ἂν ὑπομείναιμι ἀνδροφόνῳ συγκαθεύδειν. μὴ δέδιθι, ὦ Ὑμνί· ἐν Παφλαγόσιν ἐκεῖνα πέπρακται, νῦν δὲ εἰρήνην ἄγω. ἀλλ̓ ἐναγὴσ ἄνθρωποσ εἶ, καὶ τὸ αἷμα κατέσταζέ σου ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ τοῦ βαρβάρου, ἣν ἔφερεσ ἐπὶ τῇ σαρίσῃ. εἶτ̓ ἐγὼ τοιοῦτον ἄνδρα περιβαλῶ καὶ φιλήσω; μή, ὦ Χάριτεσ, γένοιτο· οὐδὲν γὰρ οὗτοσ ἀμείνων τοῦ δημίου. καὶ μὴν εἴ με εἶδεσ ἐν τοῖσ ὅπλοισ, εὖ οἶδα, ἠράσθησ ἄν. ἀκούουσα μόνον, ὦ Λεόντιχε, ναυτιῶ καὶ φρίττω καὶ τὰσ σκιάσ μοι δοκῶ ὁρᾶν καὶ τὰ εἴδωλα τῶν πεφονευμένων καὶ μάλιστα τοῦ ἀθλίου λοχαγοῦ ἐσ δύο τὴν κεφαλὴν διῃρημένου. τί οἰεί, τὸ ἔργον αὐτὸ καὶ τὸ αἷμα εἰ θεασαίμην καὶ κειμένουσ τοὺσ νεκρούσ; ἐκθανεῖν γάρ μοι δοκῶ, ἣ οὐδ̓ ἀλεκτρυόνα πώποτε φονευόμενον εἶδον. οὕτωσ ἀγεννήσ, ὦ Ὑμνί, καὶ μικρόψυχοσ εἶ; ἐγὼ δὲ ᾤμην ἡσθήσεσθαί σε ἀκούουσαν. ἀλλὰ τέρπε τοῖσ διηγήμασι τούτοισ εἴ τινασ Λημνιάδασ ἢ Δαναΐδασ εὑρ́οισ· ἐγὼ δ̓ ἀποτρέχω παρὰ τὴν μητέρα, ἑώσ ἔτι ἡμέρα ἐστίν. ἕπου καὶ σύ, ὦ Γραμμί· σὺ δὲ ἔρρωσο, χιλιάρχων ἄριστε καὶ φονεῦ ὁπόσων ἂν ἐθέλῃσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION