Dio, Chrysostom, Orationes, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 127:

(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 127:)

καὶ τοίνυν ἡδὺ μὲν χαρίζεσθαι τοῖσ ἐλευθέροισ, ἀφθόνων ὄντων, ἡδὺ δὲ λαμβάνειν δῶρα, δικαίωσ λαμβάνοντα καὶ δι’ ἀρετήν· ὁ τοίνυν τοῖσ φίλοισ χαριζόμενοσ ἥδεται ἅμα μὲν ὡσ διδούσ, ἅμα δὲ ὡσ αὐτὸσ κτώμενοσ. καὶ γὰρ δὴ παλαιόσ ἐστιν ὁ λόγοσ ὁ κοινὰ ἀποφαίνων τὰ τῶν φίλων. οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων τοῖσ ἀγαθοῖσ οὐχ ἥκιστα ἂν εἰή ταῦτα κοινά. ἐν μὲν οὖν τοῖσ ἄλλοισ οὐ πάντωσ ὑπερβάλλειν τοὺσ ἰδιώτασ ὁ τοιοῦτοσ βασιλεὺσ βούλεται, πολλαχοῦ δὲ καὶ ἔλαττον ἐκείνων ἔχειν, οἱο͂ν σχολῆσ, ῥᾳθυμίασ, ἀνέσεωσ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION