Aristotle, Lyric-Scene, iambics

(아리스토텔레스, Lyric-Scene, iambics)

καὶ μὴν ἀκοῦσαί γ’ ἄξιον τῶν πραγμάτων. εὐθὺσ γὰρ αὐτοῦ κατόπιν ἐνθένδ’ ἱέμην· ὁ δ’ ἄρ’ ἔνδον ἐλασίβροντ’ ἀναρρηγνὺσ ἔπη τερατευόμενοσ ἤρειδε κατὰ τῶν ἱππέων, κρημνοὺσ ἐρείδων καὶ ξυνωμότασ λέγων πιθανώταθ’· ἡ βουλὴ δ’ ἅπασ’ ἀκροωμένη ἐγένεθ’ ὑπ’ αὐτοῦ ψευδατραφάξυοσ πλέα, κἄβλεψε νᾶπυ καὶ τὰ μέτωπ’ ἀνέσπασεν. κἄγωγ’ ὅτε δὴ γ’νων ἐνδεχομένην τοὺσ λόγουσ καὶ τοῖσ φενακισμοῖσιν ἐξαπατωμένην, ἄγε δὴ Σκίταλοι καὶ Φένακεσ, ἦν δ’ ἐγώ, Βερέσχεθοί τε καὶ Κόβαλοι καὶ Μόθων, ἀγορά τ’ ἐν ᾗ παῖσ ὢν ἐπαιδεύθην ἐγώ, νῦν μοι φράσοσ καὶ γλῶτταν εὔπορον δότε φωνήν τ’ ἀναιδῆ. ταῦτα φροντίζοντί μοι ἐκ δεξιᾶσ ἀπέπαρδε καταπύγων ἀνήρ. κἀγὼ προσέκυσα· κᾆτα τῷ πρωκτῷ θενὼν τὴν κιγκλίδ’ ἐξήραξα κἀναχανὼν μέγα ἀνέκραγον· ὦ βουλὴ λόγουσ ἀγαθοὺσ φέρων εὐαγγελίσασθαι πρῶτον ὑμῖν βούλομαι· ἐξ οὗ γὰρ ἡμῖν ὁ πόλεμοσ κατερράγη, οὐπώποτ’ ἀφύασ εἶδον ἀξιωτέρασ. τῶν δ’ εὐθέωσ τὰ πρόσωπα διεγαλήνισεν· εἶτ’ ἐστεφάνουν μ’ εὐαγγέλια· κἀγὼ φρασα αὐτοῖσ ἀπόρρητον ποιησάμενοσ ταχύ, ἵνα τὰσ ἀφύασ ὠνοῖντο πολλὰσ τοὐβολοῦ, τῶν δημιουργῶν ξυλλαβεῖν τὰ τρύβλια. οἱ δ’ ἀνεκρότησαν καὶ πρὸσ ἔμ’ ἐκεχήνεσαν. ὁ δ’ ὑπονοήσασ ὁ Παφλαγών, εἰδὼσ ἄρα οἶσ ἥδεθ’ ἡ βουλὴ μάλιστα ῥήμασιν, γνώμην ἔλεξεν· ἄνδρεσ, ἤδη μοι δοκεῖ ἐπὶ συμφοραῖσ ἀγαθαῖσιν εἰσηγγελμέναισ εὐαγγέλια θύειν ἑκατὸν βοῦσ τῇ θεῷ. ἐπένευσεν εἰσ ἐκεῖνον ἡ βουλὴ πάλιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION