Apollodorus, Argonautica, book 2 10:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 10:)

"Ἔλπομαι αὐτῇ νηὶ τόγ’ ἔμπεδον ἐξαλέασθαι ἡμέασ· οὐδέ τισ ἄλλοσ ἐπαίτιοσ, ὅσσον Ἀθήνη, ἥ οἱ ἐνέπνευσεν θεῖον μένοσ, εὖτέ μιν Ἄργοσ γόμφοισιν συνάρασσε· θέμισ δ’ οὐκ ἔστιν ἁλῶναι. Αἰσονίδη, τύνη δὲ τεοῦ βασιλῆοσ ἐφετμήν, εὖτε διὲκ πέτρασ φυγέειν θεὸσ ἧμιν ὄπασσεν, μηκέτι δείδιθι τοῖον· ἐπεὶ μετόπισθεν ἀέθλουσ εὐπαλέασ τελέεσθαι Ἀγηνορίδησ φάτο Φινεύσ. " Ἦ ῥ’ ἅμα, καὶ προτέρωσε παραὶ Βιθυνίδα γαῖαν νῆα διὲκ πέλαγοσ σεῦεν μέσον. αὐτὰρ ὁ τόνγε μειλιχίοισ ἐπέεσσι παραβλήδην προσέειπεν· "Τῖφυ, τίη μοι ταῦτα παρηγορέεισ ἀχέοντι; ἤμβροτον ἀασάμην τε κακὴν καὶ ἀμήχανον ἄτην. χρῆν γὰρ ἐφιεμένοιο καταντικρὺ Πελίαο αὐτίκ’ ἀνήνασθαι τόνδε στόλον, εἰ καὶ ἔμελλον νηλειῶσ μελεϊστὶ κεδαιόμενοσ θανέεσθαι· νῦν δὲ περισσὸν δεῖμα καὶ ἀτλήτουσ μελεδῶνασ ἄγκειμαι, στυγέων μὲν ἁλὸσ κρυόεντα κέλευθα νηὶ διαπλώειν, στυγέων δ’, ὅτ’ ἐπ’ ἠπείροιο βαίνωμεν. πάντῃ γὰρ ἀνάρσιοι ἄνδρεσ ἐάσιν. αἰεὶ δὲ στονόεσσαν ἐπ’ ἤματι νύκτα φυλάσσω, ἐξότε τὸ πρώτιστον ἐμὴν χάριν ἠγερέθεσθε, φραζόμενοσ τὰ ἕκαστα σὺ δ’ εὐμαρέωσ ἀγορεύεισ οἰο͂ν ἑῆσ ψυχῆσ ἀλέγων ὕπερ· αὐτὰρ ἔγωγε εἱο͂ μὲν οὐδ’ ἠβαιὸν ἀτύζομαι· ἀμφὶ δὲ τοῖο καὶ τοῦ ὁμῶσ, καὶ σεῖο, καὶ ἄλλων δείδι’ ἑταίρων εἰ μὴ ἐσ Ἑλλάδα γαῖαν ἀπήμονασ ὔμμε κομίσσω. " Ὧσ φάτ’ ἀριστήων πειρώμενοσ· οἱ δ’ ὁμάδησαν θαρσαλέοισ ἐπέεσσιν. ὁ δὲ φρένασ ἔνδον ἰάνθη κεκλομένων, καί ῥ’ αὖτισ ἐπιρρήδην μετέειπεν· "Ὦ φίλοι, ὑμετέρῃ ἀρετῇ ἔνι θάρσοσ ἀέξω. τούνεκα νῦν οὐδ’ εἴ κε διὲξ Αἴδαο βερέθρων στελλοίμην, ἔτι τάρβοσ ἀνάψομαι, εὖτε πέλεσθε ἔμπεδοι ἀργαλέοισ ἐνὶ δείμασιν. ἀλλ’ ὅτε πέτρασ Πληγάδασ ἐξέπλωμεν, ὀίομαι οὐκ ἔτ’ ὀπίσσω ἔσσεσθαι τοιόνδ’ ἕτερον φόβον, εἰ ἐτεόν γε φραδμοσύνῃ Φινῆοσ ἐπισπόμενοι νεόμεσθα. " Ὧσ φάτο, καὶ τοίων μὲν ἐλώφεον αὐτίκα μύθων, εἰρεσίῃ δ’ ἀλίαστον ἔχον πόνον· αἶψα δὲ τοίγε Ῥήβαν ὠκυρόην ποταμὸν σκόπελόν τε Κολώνησ, ἄκρην δ’ οὐ μετὰ δηθὰ παρεξενέοντο Μέλαιναν, τῇ δ’ ἄρ’ ἐπὶ προχοὰσ Φυλληίδασ, ἔνθα πάροιθεν Διψακὸσ υἷ’ Ἀθάμαντοσ ἑοῖσ ὑπέδεκτο δόμοισιν, ὁππόθ’ ἅμα κριῷ φεῦγεν πόλιν Ὀρχομενοῖο· τίκτε δέ μιν νύμφη λειμωνιάσ· οὐδέ οἱ ὕβρισ ἥνδανεν, ἀλλ’ ἐθελημὸσ ἐφ’ ὕδασι πατρὸσ ἑοῖο μητέρι συνναίεσκεν ἐπάκτια πώεα φέρβων. τοῦ μέν θ’ ἱερὸν αἶψα, καὶ εὐρείασ ποταμοῖο ἠιόνασ πεδίον τε, βαθυρρείοντά τε Κάλπην δερκόμενοι παράμειβον, ὁμῶσ δ’ ἐπὶ ἤματι νύκτα νήνεμον ἀκαμάτῃσιν ἐπερρώοντ’ ἐλάτῃσιν. οἱο͂ν δὲ πλαδόωσαν ἐπισχίζοντεσ ἄρουραν ἐργατίναι μογέουσι βόεσ, περὶ δ’ ἄσπετοσ ἱδρὼσ εἴβεται ἐκ λαγόνων τε καὶ αὐχένοσ· ὄμματα δέ σφιν λοξὰ παραστρωφῶνται ὑπὸ ζυγοῦ· αὐτὰρ ἀυτμὴ αὐαλέη στομάτων ἄμοτον βρέμει· οἱ δ’ ἐνὶ γαίῃ χηλὰσ σκηρίπτοντε πανημέριοι πονέονται. τοῖσ ἴκελοι ἡρ́ωεσ ὑπὲξ ἁλὸσ εἷλκον ἐρετμά.

상위

Apollodorus (아폴로도로스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION