Xenophon, Minor Works, Ἀγησίλαος, chapter 7

(크세노폰, Minor Works, Ἀγησίλαος, chapter 7)

ὥσ γε μὴν φιλόπολισ ἦν καθ’ ἓν μὲν ἕκαστον μακρὸν ἂν εἰή γράφειν· οἰόμαι γὰρ οὐδὲν εἶναι τῶν πεπραγμένων αὐτῷ ὅ τι οὐκ εἰσ τοῦτο συντείνει. ὡσ δ’ ἐν βραχεῖ εἰπεῖν, ἅπαντεσ ἐπιστάμεθα ὅτι Ἀγησίλαοσ, ὅπου ᾤετο τὴν πατρίδα τι ὠφελήσειν, οὐ πόνων ὑφίετο, οὐ κινδύνων ἀφίστατο, οὐ χρημάτων ἐφείδετο, οὐ σῶμα, οὐ γῆρασ προὐφασίζετο, ἀλλὰ καὶ βασιλέωσ ἀγαθοῦ τοῦτο ἔργον ἐνόμιζε, τὸ τοὺσ ἀρχομένουσ ὡσ πλεῖστα ἀγαθὰ ποιεῖν. ἐν τοῖσ μεγίστοισ δὲ ὠφελήμασι τῆσ πατρίδοσ καὶ τόδε ἐγὼ τίθημι αὐτοῦ, ὅτι δυνατώτατοσ ὢν ἐν τῇ πόλει φανερὸσ ἦν μάλιστα τοῖσ νόμοισ λατρεύων.

τίσ γὰρ ἂν ἠθέλησεν ἀπειθεῖν ὁρῶν τὸν βασιλέα πειθόμενον; τίσ δ’ ἂν ἡγούμενοσ μειονεκτεῖν νεώτερόν τι ἐπεχείρησε ποιεῖν εἰδὼσ τὸν βασιλέα νομίμωσ καὶ τὸ κρατεῖσθαι φέροντα; ὃσ καὶ πρὸσ τοὺσ διαφόρουσ ἐν τῇ πόλει ὥσπερ πατὴρ πρὸσ παῖδασ προσεφέρετο.

ἐλοιδορεῖτο μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖσ ἁμαρτήμασιν, ἐτίμα δ’ εἴ τι καλὸν πράττοιεν, παρίστατο δ’ εἴ τισ συμφορὰ συμβαίνοι, ἐχθρὸν μὲν οὐδένα ἡγούμενοσ πολίτην, ἐπαινεῖν δὲ πάντασ ἐθέλων, σῴζεσθαι δὲ πάντασ κέρδοσ νομίζων, ζημίαν δὲ τιθεὶσ εἰ καὶ ὁ μικροῦ ἄξιοσ ἀπόλοιτο· εἰ δ’ ἐν τοῖσ νόμοισ ἠρεμοῦντεσ διαμένοιεν, δῆλοσ ἦν εὐδαίμονα μὲν αἰεὶ ἔσεσθαι τὴν πατρίδα λογιζόμενοσ, ἰσχυρὰν δὲ τότε ὅταν οἱ Ἕλληνεσ σωφρονῶσιν. εἴ γε μὴν αὖ καλὸν Ἕλληνα ὄντα φιλέλληνα εἶναι, τίνα τισ οἶδεν ἄλλον στρατηγὸν ἢ πόλιν οὐκ ἐθέλοντα αἱρεῖν, ὅταν οἰήται πορθήσειν, ἢ συμφορὰν νομίζοντα τὸ νικᾶν ἐν τῷ πρὸσ Ἕλληνασ πολέμῳ;

ἐκεῖνοσ τοίνυν, ἀγγελίασ μὲν ἐλθούσησ αὐτῷ ὡσ ἐν τῇ <ἐν> Κορίνθῳ μάχῃ ὀκτὼ μὲν Λακεδαιμονίων, ἐγγὺσ δὲ μύριοι τεθναῖεν <τῶν πολεμίων>, οὐκ ἐφησθεὶσ φανερὸσ ἐγένετο, ἀλλ’ εἶπεν ἄρα·

φεῦ <σου>, ὦ Ἑλλάσ, ὁπότε οἱ νῦν τεθνηκότεσ ἱκανοὶ ἦσαν ζῶντεσ νικᾶν μαχόμενοι πάντασ τοὺσ βαρβάρουσ. Κορινθίων γε μὴν τῶν φευγόντων λεγόντων ὅτι ἐνδιδοῖτο αὐτοῖσ ἡ πόλισ, καὶ μηχανὰσ ἐπιδεικνύντων αἷσ πάντωσ ἤλπιζον <ἂν> ἑλεῖν τὰ τείχη, οὐκ ἤθελε προσβάλλειν, λέγων ὅτι οὐκ ἀνδραποδίζεσθαι δέοι Ἑλληνίδασ πόλεισ ἀλλὰ σωφρονίζειν.

εἰ δὲ τοὺσ ἁμαρτάνοντασ, ἔφη, ἡμῶν αὐτῶν ἀφανιοῦμεν, ὁρᾶν χρὴ μὴ οὐδ’ ἕξομεν μεθ’ ὅτου τῶν βαρβάρων κρατήσομεν. εἰ δ’ αὖ καλὸν καὶ μισοπέρσην εἶναι, ὅτι καὶ ὁ πάλαι ἐξεστράτευσεν ὡσ δουλωσόμενοσ τὴν Ἑλλάδα καὶ ὁ νῦν συμμαχεῖ μὲν τούτοισ μεθ’ ὁποτέρων ἂν οἰήται μείζω βλάψειν, δωρεῖται δ’ ἐκείνοισ οὓσ ἂν νομίζῃ λαβόντασ πλεῖστα κακὰ τοὺσ Ἕλληνασ ποιήσειν, εἰρήνην δὲ συμπράττει ἐξ ἧσ ἂν ἡγῆται μάλιστα ἡμᾶσ ἀλλήλοισ πολεμήσειν, ὁρῶσι μὲν οὖν ἅπαντεσ ταῦτα·

ἐπεμελήθη δὲ τίσ ἄλλοσ πώποτε πλὴν Ἀγησίλαοσ ἢ ὅπωσ φῦλόν τι ἀποστήσεται τοῦ Πέρσου ἢ ὅπωσ τὸ ἀποστὰν μὴ ἀπόληται ἢ τὸ παράπαν ὡσ καὶ βασιλεὺσ κακὰ ἔχων μὴ δυνήσεται τοῖσ Ἕλλησι πράγματα παρέχειν; ὃσ καὶ πολεμούσησ τῆσ πατρίδοσ πρὸσ Ἕλληνασ ὅμωσ τοῦ κοινοῦ ἀγαθοῦ τῇ Ἑλλάδι οὐκ ἠμέλησεν, ἀλλ’ ἐξέπλευσεν ὅ τι δύναιτο κακὸν ποιήσων τὸν βάρβαρον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION