Theocritus, Idylls, Ἡρακλίσκος

(테오크리토스, Idylls, Ἡρακλίσκος)

Ἡρακλέα δεκάμηνον ἐόντα πόχ’ ἁ Μιδεᾶτισ Ἀλκμήνα καὶ νυκτὶ νεώτερον Ἰφικλῆα, ἀμφοτέρουσ λούσασα καὶ ἐμπλήσασα γάλακτοσ, χαλκείαν κατέθηκεν ἐσ ἀσπίδα, τὰν Πτερελάου Ἀμφιτρύων καλὸν ὅπλον ἀπεσκύλευσε πεσόντοσ. ἁπτομένα δὲ γυνὰ κεφαλᾶσ μυθήσατο παίδων· "Εὕδετ’ ἐμὰ βρέφεα γλυκερὸν καὶ ἐγέρσιμον ὕπνον, εὕδετ’ ἐμὰ ψυχά, δύ’ ἀδελφεώ, εὔσοα τέκνα· ὄλβιοι εὐνάζοισθε καὶ ὄλβιοι ἀῶ ἵκοισθε. " ̔̀Ωσ φαμένα δίνασε σάκοσ μέγα· τοὺσ δ’ ἔλαβ’ ὕπνοσ. ἆμοσ δὲ στρέφεται μεσονύκτιον ἐσ δύσιν ἄρκτοσ Ὠρίωνα κατ’ αὐτόν, ὁ δ’ ἀμφαίνει μέγαν ὦμον, τᾶμοσ ἄρ’ αἰνὰ πέλωρα δύω πολυμήχανοσ Ἥρη κυανέαισ φρίσσοντασ ὑπὸ σπείραισι δράκοντασ ὦρσεν ἐπὶ πλατὺν οὐδόν, ὅθι σταθμὰ κοῖλα θυράων εἶκεν, ἀπειλήσασα φαγεῖν βρέφοσ Ἡρακλῆα. τὼ δ’ ἐξειληθέντεσ ἐπὶ χθονὶ γαστέρασ ἄμφω αἱμοβόρουσ ἐκύλιον· ἀπ’ ὀφθαλμῶν δὲ κακὸν πῦρ ἐρχομένοισ λάμπεσκε, βαρὺν δ’ ἐξέπτυον ἰόν. ἀλλ’ ὅτε δὴ παίδων λιχμώμενοι ἐγγύθεν ἦνθον, καὶ τότ’ ἄρ’ ἐξέγροντο, Διὸσ νοέοντοσ ἅπαντα, Ἀλκμήνασ φίλα τέκνα, φάοσ δ’ ἀνὰ οἶκον ἐτύχθη. ἤτοι ὅγ’ εὐθὺσ ἀύσεν, ὅπωσ κακὰ θηρί’ ἀνέγνω κοίλου ὑπὲρ σάκεοσ καὶ ἀναιδέασ εἶδεν ὀδόντασ, Ἰφικλέησ, οὔλαν δὲ ποσὶν διελάκτισε χλαῖναν, φευγέμεν ὁρμαίνων· ὁ δ’ ἐναντίοσ εἴχετο χερσὶν Ἡρακλέησ, ἄμφω δὲ βαρεῖ ἐνεδήσατο δεσμῷ, δραξάμενοσ φάρυγοσ, τόθι φάρμακα λυγρὰ κέκρυπται οὐλομένοισ ὀφίεσσιν, ἃ καὶ θεοὶ ἐχθαίροντι. τὼ δ’ αὖτε σπείραισιν ἑλισσέσθην περὶ παῖδα ὀψίγονον γαλαθηνόν, ὑπὸ τροφῷ αἰὲν ἄδακρυν· ἂψ δὲ πάλιν διέλυον ἐπεὶ μογέοιεν ἀκάνθασ, δεσμοῦ ἀναγκαίου πειρώμενοι ἔκλυσιν εὑρεῖν. Ἀλκμήνα δ’ ἐσάκουσε βοᾶσ καὶ ἐπέγρετο πράτα· "̓́Ανσταθ’ Ἀμφιτρύων· ἐμὲ γὰρ δέοσ ἴσχει ὀκνηρόν· ἄνστα, μηδὲ πόδεσσιν ἑοῖσ ὑπὸ σάνδαλα θείῃσ. οὐκ ἀίεισ, παίδων ὁ νεώτεροσ ὅσσον ἀυτεῖ; ἢ οὐ νοέεισ, ὅτι νυκτὸσ ἀωρί που, οἱ δέ τε τοῖχοι πάντεσ ἀριφραδέεσ, καθαρᾶσ ἅπερ ἠριγενείασ; ἔστί τί μοι κατὰ δῶμα νεώτερον, ἔστι φίλ’ ἀνδρῶν. " ̔̀Ωσ φάθ’. ὁ δ’ ἐξ εὐνᾶσ ἀλόχῳ κατέβαινε πιθήσασ· δαιδάλεον δ’ ὡρ́μασε μετὰ ξίφοσ, ὅ οἱ ὕπερθεν κλιντῆροσ κεδρίνου περὶ πασσάλῳ αἰὲν ἀώρτο. ἤτοι ὅγ’ ὠριγνᾶτο νεοκλώστου τελαμῶνοσ, κουφίζων ἑτέρᾳ κολεὸν μέγα, λώτινον ἔργον. ἀμφιλαφὴσ δ’ ἄρα παστὰσ ἐνεπλήσθη πάλιν ὄρφνασ· δμῶασ δὴ τότ’ ἀύσεν ὕπνον βαρὺν ἐκφυσῶντασ· "Οἴσετε πῦρ ὅτι θᾶσσον ἀπ’ ἐσχαρεῶνοσ ἑλόντεσ, δμῶεσ ἐμοί, στιβαροὺσ δὲ θυρᾶν ἀνακόψατ’ ὀχῆασ. " "ἄνστατε δμῶεσ ταλασίφρονεσ. αὐτὸσ ἀυτεῖ. " ͂̓Η ῥα γυνὰ Φοίνισσα μύλαισ ἔπι κοῖτον ἔχουσα. οἱ δ’ αἶψα προγένοντο λύχνοισ ἅμα δαιομένοισι δμῶεσ· ἐνεπλήσθη δὲ δόμοσ σπεύδοντοσ ἑκάστου. ἤτοι ἄρ’ ὡσ εἴδοντ’ ἐπιτίτθιον Ἡρακλῆα θῆρε δύω χείρεσσιν ἀπρὶξ ἁπαλαῖσιν ἔχοντα, συμπλήγδην ἰάχησαν· ὁ δ’ ἐσ πατέρ’ Ἀμφιτρύωνα ἑρπετὰ δεικανάασκεν, ἐπάλλετο δ’ ὑψόθι χαίρων κουροσύνᾳ, γελάσασ δὲ πάροσ κατέθηκε ποδοῖιν πατρὸσ ἑοῦ θανάτῳ κεκαρωμένα δεινὰ πέλωρα. Ἀλκμήνα μὲν ἔπειτα ποτὶ σφέτερον βάλε κόλπον ξηρὸν ὑπαὶ δείουσ ἀκρόχλοον Ἰφικλῆα· Ἀμφιτρύων δὲ τὸν ἄλλον ὑπ’ ἀμνείαν θέτο χλαῖναν παῖδα, πάλιν δ’ ἐσ λέκτρον ἰὼν ἐμνάσατο κοίτου. ὄρνιθεσ τρίτον ἄρτι τὸν ἔσχατον ὄρθρον ἀείδον· Τειρεσίαν τόκα μάντιν ἀλαθέα πάντα λέγοντα Ἀλκμήνα καλέσασα τέρασ κατέλεξε νεοχμόν, καί νιν ὑποκρίνεσθαι, ὅπωσ τελέεσθαι ἔμελλεν, ἠνώγει. "μηδ’ εἴ τι θεοὶ νοέοντι πονηρόν, αἰδόμενοσ σύ με κρύπτε· καὶ ὣσ οὐκ ἔστιν ἀλύξαι ἀνθρώποισ ὅ τι Μοῖρα κατὰ κλωστῆροσ ἐπείγει. ἀλλ’ Εὐηρείδα μάλα σε φρονέοντα διδάσκω. " Τόσσ’ ἔλεγεν βασίλεια· ὁ δ’ ἀνταμείβετο τοίωσ· "Θάρσει ἀριστοτόκεια γύναι, Περσήιον αἷμα. θάρσει· μελλόντων δὲ τὸ λώιον ἐν φρεσὶ θέσθαι. ναὶ γὰρ ἐμὸν γλυκὺ φέγγοσ ἀποιχόμενον πάλαι ὄσσων, πολλαὶ Ἀχαιιάδων μαλακὸν περὶ γούνατι νῆμα χειρὶ κατατρίψοντι ἀκρέσπερον ἀείδοισαι Ἀλκμήναν ὀνομαστί, σέβασ δ’ ἔσῃ Ἀργείαισι. τοῖοσ ἀνὴρ ὅδε μέλλει ἐσ οὐρανὸν ἄστρα φέροντα ἀμβαίνειν τεὸσ υἱόσ, ἀπὸ στέρνων πλατὺσ ἡρ́ωσ, οὗ καὶ θηρία πάντα καὶ ἀνέρεσ ἥσσονεσ ἄλλοι. δώδεκά οἱ τελέσαντι πεπρωμένον ἐν Διὸσ οἰκεῖν μόχθουσ, θνητὰ δὲ πάντα πυρὰ Τραχίνιοσ ἑξεῖ. γαμβρὸσ δ’ ἀθανάτων κεκλήσεται, οἳ τάδ’ ἐπῶρσαν κνώδαλα φωλεύοντα βρέφοσ διαδηλήσασθαι. ἔσται δὴ τοῦτ’ ἆμαρ, ὁπηνίκα νεβρὸν ἐν εὐνᾷ καρχαρόδων σίνεσθαι ἰδὼν λύκοσ οὐκ ἐθελήσει. ἀλλὰ γύναι πῦρ μέν τοι ὑπὸ σποδῷ εὔτυκον ἔστω, κάγκανα δ’ ἀσπαλάθου ξύλ’ ἑτοιμάσατ’ ἢ παλιούρου ἢ βάτου ἢ ἀνέμῳ δεδονημένον αὐο͂ν ἄχερδον· καῖε δὲ τώδ’ ἀγρίαισιν ἐπὶ σχίζαισι δράκοντε νυκτὶ μέσᾳ, ὅκα παῖδα κανεῖν τεὸν ἤθελον αὐτοί. ἦρι δὲ συλλέξασα κόνιν πυρὸσ ἀμφιπόλων τισ ῥιψάτω εὖ μάλα πᾶσαν ὑπὲρ ποταμοῖο φέρουσα ῥωγάδασ ἐσ πέτρασ ὑπερούριον, ἂψ δὲ νέεσθαι ἄστρεπτοσ· καθαρῷ δὲ πυρώσατε δῶμα θεείῳ πρᾶτον, ἔπειτα δ’ ἅλεσσι μεμιγμένον, ὡσ νενόμισται, θαλλῷ ἐπιρραίνειν ἐστεμμένῳ ἀβλαβὲσ ὕδωρ· Ζηνὶ δ’ ἐπιρρέξαι καθυπερτέρῳ ἄρσενα χοῖρον, δυσμενέων αἰεὶ καθυπέρτεροι ὡσ τελέθοιτε. " Φᾶ, καὶ ἐρωήσασ ἐλεφάντινον ᾤχετο δίφρον Τειρεσίασ πολλοῖσι βαρύσ περ ἐὼν ἐνιαυτοῖσ. Ἡρακλέησ δ’ ὑπὸ ματρὶ νέον φυτὸν ὣσ ἐν ἀλωᾷ ἐτρέφετ’ Ἀργείου κεκλημένοσ Ἀμφιτρύωνοσ. γράμματα μὲν τὸν παῖδα γέρων Λίνοσ ἐξεδίδαξεν, υἱὸσ Ἀπόλλωνοσ μελεδωνεὺσ ἄγρυπνοσ ἡρ́ωσ, τόξον δ’ ἐντανύσαι καὶ ἐπίσκοπον εἶναι ὀϊστῶν Εὔρυτοσ ἐκ πατέρων μεγάλαισ ἀφνειὸσ ἀρούραισ. αὐτὰρ ἀοιδὸν ἔθηκε καὶ ἄμφω χεῖρασ ἔπλασσε πυξίνᾳ ἐν φόρμιγγι Φιλαμμονίδασ εὔμολποσ. ὅσσα δ’ ἀπὸ σκελέων ἑδροστρόφοι Ἀργόθεν ἄνδρεσ ἀλλάλουσ σφάλλοντι παλαίσμασιν, ὅσσά τε πύκται δεινοὶ ἐν ἱμάντεσσιν, ἅ τ’ ἐσ γαῖαν προπεσόντεσ πάμμαχοι ἐξεύροντο σοφίσματα σύμφορα τέχνᾳ, πάντ’ ἔμαθ’ Ἑρμείαο διδασκόμενοσ παρὰ παιδὶ Ἁρπαλύκῳ Φανοτῆι, τὸν οὐδ’ ἂν τηλόθι λεύσσων θαρσαλέωσ τισ ἔμεινεν ἀεθλεύοντ’ ἐν ἀγῶνι· τοῖον ἐπισκύνιον βλοσυρῷ ἐπέκειτο προσώπῳ. ἵππουσ δ’ ἐξελάσασθαι ὑφ’ ἁρ́ματι, καὶ περὶ νύσσαν ἀσφαλέωσ κάμπτοντα τροχῷ σύριγγα φυλάξαι, Ἀμφιτρύων ὃν παῖδα φίλα φρονέων ἐδίδαξεν αὐτόσ, ἐπεὶ μάλα πολλὰ θοῶν ἐξήρατ’ ἀγώνων Ἄργει ἐν ἱπποβότῳ κειμήλια, καί οἱ ἀαγεῖσ δίφροι, ἐφ’ ὧν ἐπέβαινε, χρόνῳ διέλυσαν ἱμάντασ. δούρατι δὲ προβολαίῳ ὑπ’ ἀσπίδι ὦμον ἔχοντα ἀνδρὸσ ὀρέξασθαι ξιφέων τ’ ἀνέχεσθαι ἀμυχμόν, κοσμῆσαί τε φάλαγγα λόχον τ’ ἀναμετρήσασθαι δυσμενέων ἐπιόντα καὶ ἱππήεσσι κελεῦσαι Κάστωρ Ἱππαλίδασ δέδαεν, φυγὰσ Ἄργεοσ ἐνθών, ὁππόκα κλᾶρον ἅπαντα καὶ οἰνόπεδον μέγα Τυδεὺσ ναῖε παρ’ Ἀδρήστοιο λαβὼν ἱππήλατον Ἄργοσ. Κάστορι δ’ οὔτισ ὁμοῖοσ ἐν ἡμιθέοισ πολεμιστὴσ ἄλλοσ ἐήν πρὶν γῆρασ ἀποτρῖψαι νεότητα. ͂̔Ωδε μὲν Ἡρακλῆα φίλα παιδεύσατο μάτηρ. εὐνὰ δ’ ἦσ τῷ παιδὶ τετυγμένα ἀγχόθι πατρὸσ δέρμα λεόντειον μάλα οἱ κεχαρισμένον αὐτῷ, δεῖπνον δὲ κρέα τ’ ὀπτὰ καὶ ἐν κανέῳ μέγασ ἄρτοσ Δωρικόσ· ἀσφαλέωσ κε φυτοσκάφον ἄνδρα κορέσσαι. αὐτὰρ ἐπ’ ἄματι τυννὸν ἄνευ πυρὸσ αἴνυτο δόρπον. εἵματα δ’ οὐκ ἀσκητὰ μέσασ ὑπὲρ ἕννυτο κνάμασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION