Theocritus, Idylls, Χάριτεσ ἢ Ιἕρων

(테오크리토스, Idylls, Χάριτεσ ἢ Ιἕρων)

Αἰεὶ τοῦτο Διὸσ κούραισ μέλει, αἰὲν ἀοιδοῖσ, ὑμνεῖν ἀθανάτουσ, ὑμνεῖν ἀγαθῶν κλέα ἀνδρῶν. Μοῦσαι μὲν θεαὶ ἐντί, θεοὺσ θεαὶ ἀείδοντι· ἄμμεσ δὲ βροτοὶ οἵδε, βροτοὺσ βροτοὶ ἀείδωμεν. τίσ γὰρ τῶν ὁπόσοι γλαυκὰν ναίουσιν ὑπ’ ἀῶ ἡμετέρασ Χάριτασ πετάσασ ὑποδέξεται οἴκῳ ἀσπασίωσ, οὐδ’ αὖθισ ἀδωρήτουσ ἀποπέμψει; αἱ δὲ σκυζόμεναι γυμνοῖσ ποσὶν οἴκαδ’ ἰάσι, πολλά με τωθάζοισαι, ὅ τ’ ἀλιθίαν ὁδὸν ἦνθον, ὀκνηραὶ δὲ πάλιν κενεᾶσ ἐν πυθμένι χηλοῦ ψυχροῖσ ἐν γονάτεσσι κάρη μίμνοντι βαλοῖσαι, ἔνθ’ αἰεί σφισιν ἕδρα, ἐπὴν ἄπρηκτοι ἵκωνται. τίσ τῶν νῦν τοιόσδε; τίσ εὖ εἰπόντα φιλήσει; οὐκ οἶδ’· οὐ γὰρ ἔτ’ ἄνδρεσ ἐπ’ ἔργμασιν ὡσ πάροσ ἐσθλοῖσ αἰνεῖσθαι σπεύδοντι, νενίκηνται δ’ ὑπὸ κερδέων. πᾶσ δ’ ὑπὸ κόλπῳ χεῖρασ ἔχων πόθεν οἴσεται ἀθρεῖ ἄργυρον, οὐδέ κεν ἰὸν ἀποτρίψασ τινὶ δοίη, ἀλλ’ εὐθὺσ μυθεῖται· "ἀπωτέρω ἢ γόνυ κνάμα· αὐτῷ μοί τι γένοιτο· θεοὶ τιμῶσιν ἀοιδούσ. τίσ δέ κεν ἄλλου ἀκούσαι; ἅλισ πάντεσσιν Ὅμηροσ. οὗτοσ ἀοιδῶν λῷστοσ, ὃσ ἐξ ἐμεῦ οἴσεται οὐδέν. " Δαιμόνιοι, τί δὲ κέρδοσ ὁ μυρίοσ ἔνδοθι χρυσὸσ κείμενοσ; οὐχ ἅδε πλούτου φρονέουσιν ὄνασισ, ἀλλὰ τὸ μὲν ψυχᾷ, τὸ δὲ καί τινι δοῦναι ἀοιδῶν· πολλοὺσ δ’ εὖ ἔρξαι παῶν, πολλοὺσ δὲ καὶ ἄλλων ἀνθρώπων, αἰεὶ δὲ θεοῖσ ἐπιβώμια ῥέζειν, μηδὲ ξεινοδόκον κακὸν ἔμμεναι, ἀλλὰ τραπέζῃ μειλίξαντ’ ἀποπέμψαι, ἐπὴν ἐθέλωντι νέεσθαι, Μουσάων δὲ μάλιστα τίειν ἱεροὺσ ὑποφήτασ, ὄφρα καὶ εἰν Αἴδαο κεκρυμμένοσ ἐσθλὸσ ἀκούσῃσ, μηδ’ ἀκλεὴσ μύρηαι ἐπὶ ψυχροῦ Ἀχέροντοσ, ὡσεί τισ μακέλᾳ τετυλωμένοσ ἔνδοθι χεῖρασ ἀχὴν ἐκ πατέρων πενίην ἀκτήμονα κλαίων. πολλοὶ ἐν Ἀντιόχοιο δόμοισ καὶ ἄνακτοσ Ἀλεύα ἁρμαλιὴν ἔμμηνον ἐμετρήσαντο πενέσται· πολλοὶ δὲ Σκοπάδῃσιν ἐλαυνόμενοι ποτὶ σακοὺσ μόσχοι σὺν κεραῇσιν ἐμυκήσαντο βόεσσι, μυρία δ’ ἀμπεδίον Κραννώνιον ἐνδιάασκον ποιμένεσ ἔκκριτα μῆλα φιλοξείνοισι Κρεώνδαισ· ἀλλ’ οὔ σφιν τῶν ἦδοσ, ἐπεὶ γλυκὺν ἐξεκένωσαν θυμὸν ἐσ εὐρεῖαν σχεδίαν στυγνοῦ Ἀχέροντοσ, ἄμναστοι δὲ τὰ πολλὰ καὶ ὄλβια τῆνα λιπόντεσ δειλοῖσ ἐν νεκύεσσι μακροὺσ αἰῶνασ ἔκειντο, εἰ μὴ κεῖνοσ ἀοιδὸσ ὁ Κήιοσ αἰόλα φωνέων βάρβιτον ἐσ πολύχορδον ἐν ἀνδράσι θῆκ’ ὀνομαστοὺσ ὁπλοτέροισ, τιμᾶσ δὲ καὶ ὠκέεσ ἔλλαχον ἵπποι, οἵ σφισιν ἐξ ἱερῶν στεφανηφόροι ἦλθον ἀγώνων. τίσ δ’ ἂν ἀριστῆασ Λυκίων ποτέ, τίσ κομόωντασ Πριαμίδασ ἢ θῆλυν ἀπὸ χροιᾶσ Κύκνον ἔγνω, εἰ μὴ φυλόπιδασ προτέρων ὕμνησαν ἀοιδοί; οὐδ’ Ὀδυσεὺσ ἑκατόν τε καὶ εἴκοσι μῆνασ ἀλαθεὶσ πάντασ ἐπ’ ἀνθρώπουσ, Αἴδαν τ’ εἰσ ἔσχατον ἐλθὼν ζωόσ, καὶ σπήλυγγα φυγὼν ὀλοοῖο Κύκλωποσ, δηναιὸν κλέοσ ἔσχεν, ἐσιγάθη δ’ ἂν ὑφορβὸσ Εὔμαιοσ, καὶ βουσὶ Φιλοίτιοσ ἀμφ’ ἀγελαίαισ ἔργον ἔχων, αὐτόσ τε περίσπλαγχνοσ Λαέρτησ, εἰ μή σφεασ ὤνασαν Ἰάονοσ ἀνδρὸσ ἀοιδαί. Ἐκ Μοισᾶν ἀγαθὸν κλέοσ ἔρχεται ἀνθρώποισι, χρήματα δὲ ζώοντεσ ἀμαλδύνουσι θανόντων. ἀλλ’ ἶσοσ γὰρ ὁ μόχθοσ ἐπ’ ᾀόνι κύματα μετρεῖν, ὅσσ’ ἄνεμοσ χέρσονδε μετὰ γλαυκᾶσ ἁλὸσ ὠθεῖ, ἢ ὕδατι νίζειν θολερὰν διαειδέι πλίνθον, καὶ φιλοκερδείᾳ βεβλαμμένον ἄνδρα παρελθεῖν. χαιρέτω ὃσ τοιοῦτοσ, ἀνάριθμοσ δέ οἱ εἰη ἄργυροσ, αἰεὶ δὲ πλεόνων ἔχοι ἵμεροσ αὐτόν. αὐτὰρ ἐγὼ τιμήν τε καὶ ἀνθρώπων φιλότητα πολλῶν ἡμιόνων τε καὶ ἵππων πρόσθεν ἑλοίμαν. δίζημαι δ’, ὅτινι θνατῶν κεχαρισμένοσ ἔνθω σὺν Μοίσαισ· χαλεπαὶ γὰρ ὁδοὶ τελέθουσιν ἀοιδοῖσ κουράων ἀπάνευθε Διὸσ μέγα βουλεύοντοσ. οὔπω μῆνασ ἄγων ἔκαμ’ οὐρανὸσ οὐδ’ ἐνιαυτούσ· πολλοὶ κινήσουσιν ἔτι τροχὸν ἁρ́ματοσ ἵπποι· ἔσσεται οὗτοσ ἀνήρ, ὃσ ἐμεῦ κεχρήσετ’ ἀοιδοῦ, ῥέξασ ἢ Ἀχιλεὺσ ὅσσον μέγασ ἢ βαρὺσ Αἰάσ ἐν πεδίῳ Σιμόεντοσ, ὅθι Φρυγὸσ ἠρίον Ἴλου. ἤδη νῦν Φοίνικεσ ὑπ’ ἠελίῳ δύνοντι οἰκεῦντεσ Λιβύασ ἄκρον σφυρὸν ἐρρίγασιν. ἤδη βαστάζουσι Συρακόσιοι μέσα δοῦρα ἀχθόμενοι σακέεσσι βραχίονασ ἰτεΐνοισιν· ἐν δ’ αὐτοῖσ Ἱέρων προτέροισ ἴσοσ ἡρώεσσι ζώννυται, ἵππειαι δὲ κόρυν σκεπάουσιν ἔθειραι. αἰ γὰρ Ζεῦ κύδιστε πάτερ καὶ πότνι’ Ἀθάνα κούρη θ’, ἣ σὺν ματρὶ πολυκλήρων Ἐφυραίων εἴληχασ μέγα ἄστυ παρ’ ὕδασι Λυσιμελείασ, ἐχθροὺσ ἐκ νάσοιο κακὰ πέμψειεν ἀνάγκα Σαρδόνιον κατὰ κῦμα, φίλων μόρον ἀγγέλλοντασ τέκνοισ ἠδ’ ἀλόχοισιν, ἀριθμητοὺσ ἀπὸ πολλῶν· ἄστεά τε προτέροισι πάλιν ναίοιτο πολίταισ, δυσμενέων ὅσα χεῖρεσ ἐλωβήσαντο κατάκρασ· ἀγροὺσ δ’ ἐργάζοιντο τεθαλότασ· αἱ δ’ ἀνάριθμοι μήλων χιλιάδεσ βοτάνᾳ διαπιανθεῖσαι ἀμπεδίον βληχοῖντο, βόεσ δ’ ἀγελαδὸν ἐσ αὖλιν ἐρχόμεναι σκνιφαῖον ἐπισπεύδοιεν ὁδίταν· νειοὶ δ’ ἐκπονέοιντο ποτὶ σπόρον, ἁνίκα τέττιξ ποιμένασ ἐνδίουσ πεφυλαγμένοσ ἔνδοθι δένδρων ἀχεῖ ἐν ἀκρεμόνεσσιν· ἀράχνια δ’ εἰσ ὅπλ’ ἀράχναι λεπτὰ διαστήσαιντο, βοᾶσ δ’ ἔτι μηδ’ ὄνομ’ εἰή. ὑψηλὸν δ’ Ἱέρωνι κλέοσ φορέοιεν ἀοιδοὶ καὶ πόντου Σκυθικοῖο πέραν καὶ ὅθι πλατὺ τεῖχοσ ἀσφάλτῳ δήσασα Σεμίραμισ ἐμβασίλευεν. εἷσ μὲν ἐγώ, πολλοὺσ δὲ Διὸσ φιλέοντι καὶ ἄλλουσ θυγατέρεσ, τοῖσ πᾶσι μέλοι Σικελὰν Ἀρέθοισαν ὑμνεῖν σὺν λαοῖσι καὶ αἰχμητὰν Ἱέρωνα. ὦ Ἐτεόκλειοι θύγατρεσ θεαί, ὦ Μινύειον Ὀρχομενὸν φιλέοισαι ἀπεχθόμενόν ποτε Θήβαισ, ἄκλητοσ μὲν ἔγωγε μένοιμί κεν, ἐσ δὲ καλεύντων θαρσήσασ Μοίσαισι σὺν ἁμετέραισιν ἱκοίμαν. καλλείψω δ’ οὐδ’ ὔμμε· τί γὰρ Χαρίτων ἀγαπητὸν ἀνθρώποισ ἀπάνευθεν; ἀεὶ Χαρίτεσσιν ἅμ’ εἰήν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION